Δεν έχουμε Φορτούνη (και Ντόι), αλλά τουλάχιστον έχουμε… σύστημα

Μπορεί το πρόβλημα να… προκύπτει στη μετάφραση. Στην όχι 100% απόδοση όσων λέει κάποιος σε μια άλλη γλώσσα. Μπορεί πάλι να είναι αυτό το παράξενο «σύννεφο» που δεν λέει να αποχωριστεί την εθνική μας ομάδα και που κάνει τα πάντα να μοιάζουν ακατανόητα.

Όπως και να έχει; Αυτό το «έπρεπε να αλλάξω σύστημα για να καλέσω τον Φορτούνη» του Γκουστάβο Πογιέτ ήδη κέρδισε μια θέση στον λάκκο με τα αστεία. Εκτός αν μες τον Ιούνη το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει προκριματικούς αγώνες για το Euro στο… Subbuteo.

Δικαίωμα κάθε εκλέκτορα να κάνει τις επιλογές. Και τέλος πάντων με το… ζόρι δεν γίνεται τίποτα στο ποδόσφαιρο. Έκρινε πως δεν χωρά στο πλάνο του ο 30χρονος άσος του Ολυμπιακού, πόνταρε σε έναν «κορμό» που σχημάτισε τα προηγούμενα χρόνια και στον οποίο ο Φορτούνης δεν ήταν εκεί έκανε έναν λογαριασμό: τελεία και παύλα. Μακάρι να έχει δίκιο γιατί η εθνική μας συμπληρώνει μια 10ετία φθοράς και πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσει σελίδα –με τα μπαράζ που έρχονται τον επόμενο Μάρτη να της δίνουν μια τέτοια ευκαιρία-.

Τα «δεν χωράει στο σύστημα» μοιάζουν όχι περιττά, αλλά παράξενα και επικίνδυνα. Διότι δεν μπορούν να πείσουν κανέναν που καταλαβαίνει έστω τα στοιχειώδη γύρω από το παιχνίδι. Θα παίξει λέει η εθνική μας ομάδα 4-3-3. Και όταν θα πρέπει να το αλλάξει μέσα σε κάποιο ενενηντάλεπτο; Όταν θα χρειαστεί «τακτικά» έναν έξτρα δημιουργό από τον άξονα ή κάποιον μεσο-επιθετικό με γκολ; Αν θα πρέπει να γυρίσει σε 4-2-3-1 ή σε 4-4-2; Δεν θα το κάνει για να μην χαλάσει το… σύστημα;

Και είναι και κάτι ακόμη: Σχεδόν ολόκληρη τη σεζόν από τον Δεκέμβρη που επέστρεψε ο Φορτούνης την πέρασε ξεκινώντας από τις πτέρυγες. Κάτι σε 21/28 από τον αριστερό και τον δεξιό διάδρομο. Δεν είναι το καλύτερο του, αλλά προσπάθησε, προσαρμόστηκε και κυρίως έδωσε λύσεις στον Ολυμπιακό φτάνοντας σε διψήφιο αριθμό ασίστ (10) αλλά και συνολικά σε μια πολύ ιδιαίτερη επίδοση που δεν θα τη βρεις σε άλλο Έλληνα ποδοσφαιριστή. Γκολ ή ασίστ κάθε 125΄με βάση τον χρόνο συμμετοχής του. Ούτε ο –κατά τον κόουτς- «ανέγγιχτος» Τάσος Μπακασέτας, ούτε ο σούπερ ταλαντούχος Γιάννης Κωνσταντέλιας, ούτε ο Δημήτρης Πέλκας, ούτε και οι τρεις μαζί δεν έπαιξαν φέτος τόσο στις πτέρυγες όσο ο Φορτούνης μόνος του…

Για ποιο λόγο λοιπόν αυτή η συζήτηση; Θα αρκούσε μια διαβεβαίωση του τεχνικού πως μίλησε με τον άσο του Ολυμπιακού και πως τέλος πάντων η απόφαση είναι 100% δική του. Μια απόφαση που μοιάζει παράξενη, γιατί μακάρι να είχαμε στα αλήθεια πολλούς σαν τον Φορτούνη για να διαλέξουμε, αλλά που δεν μπορεί παρά να είναι σεβαστή. Τα υπόλοιπα μοιάζουν με… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Και δυστυχώς δεν σταμάτησαν εκεί: Διότι υπήρξε μια αντίστοιχη κατάσταση και με έναν άλλο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, τον Ανδρέα Ντόι, που αν μη τι άλλο προκαλεί απορίες. Απέρριψε την εθνική Αλβανίας, ο γεννημένος στην Αθήνα στόπερ για το ελληνικό εθνόσημο. Του είπαν να φτιάξει όλα τα απαραίτητα έγγραφα διότι θα κληθεί και τελικά δεν χώρεσε ούτε αυτός μιας και «Είδα 10 ματς του Ολυμπιακού φέτος και είδα διαφορετικά πρόσωπα στην άμυνα και είδα τον Ντόι με διαφορετικούς παίκτες μαζί».

Πρώτα από όλα το γεγονός ότι ο Ντόι έπαιξε με πολλούς παρτενέρ θα έπρεπε να θεωρείται δώρο για έναν ομοσπονδιακό, διότι δείχνει πως παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει την ικανότητα της προσαρμογής που είναι βασικό ζητούμενο σε κάθε εθνικό συγκρότημα. Δεύτερον ότι ταιριάζει με συμπαίκτες που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά όπως πχ ο Σωκράτης με τον Μπα. Και αν τέλος πάντων δεν αποτελούν προνόμιο όλα τα παραπάνω, τότε όταν του είπαν να φτιάξει τα χαρτιά για να κληθεί τι… ματς είχαν δει και έφτασαν στο συμπέρασμα ότι θα τον επιλέξουν;

Επιμένουμε: Ο προπονητής έχει και την ευθύνη και την υποχρέωση και το δικαίωμα για τις επιλογές. Προφανώς λειτουργεί με βάση μια ιδέα (του) και μακάρι να αποδειχθεί πως έχει δίκιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να εκφράζουν τις απορίες τους… Διότι η «μετάφραση» της στα ελληνικά μοιάζει αν μη τι άλλο να προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά