Τι συμβαίνει και κάνουμε λιγότερο σέξ;

Παιδί των 90s, η Μαριάνα έχει βρει τη δουλειά των ονείρων της και κοιμάται καλά, παρόλο που κατά καιρούς νιώθει ελαφρώς πιεσμένη. Από Δευτέρα έως Πέμπτη αθλείται, Παρασκευή και Σάββατο βγαίνει με φίλους, την Κυριακή την περνάει με την οικογένεια της, μπορεί να βγει για καμιά ταινία τις Τετάρτες και, κάθε τόσο, κάνει και σεξ.

«Πολύ, πολύ περιστασιακά», λέει. «Υπάρχουν εβδομάδες που δεν το σκέφτομαι καν. Προτιμώ να γυρίσω σπίτι και να δω καμιά σειρά, να δουλέψω, να δω Pornhub και να βγω κάνα ραντεβού από το Tinder — δεν μπορώ να ασχοληθώ. Προτιμώ να το αντιμετωπίσω μόνη μου. Γενικά δεν παίζει πολύ το σεξ», λέει στην El Pais.

Αυτό που δεν συνειδητοποιεί η Μαριάνα είναι ότι είναι μία από τις πολλές.

Το αν κάποιος κάνει πάρα πολύ ή πολύ λίγο σεξ εξαρτάται από πολλές μεταβλητές. «Συμβαίνει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες», σημειώνει ο José Díaz, πρόεδρος της Ισπανικής Ένωσης Κλινικής Σεξολογίας (AESC).

Όπως αναφέρει άλλωστε και ο Eusebio Rubio-Aurioles, σύμβουλος της Παγκόσμιας Ένωσης για τη Σεξουαλική Υγεία,το φαινόμενο είναι συγκεκριμένο με «αυτό που αντιλαμβάνεται η Δύση, όπου η οικονομία αλλάζει, όπως και η παραδοσιακή δομή της κοινωνίας και της οικογένειας».

Δεν συμβαίνει το ίδιο ωστόσο στην Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική. «Οι πραγματικότητες είναι διαφορετικές και η ποιότητα και η ποσότητα των πληροφοριών είναι άνιση. Δεν διατίθενται κονδύλια για αυτήν την δαπανηρή έρευνα», προσθέτει.

Όπου διεξάγονται μελέτες, «υπάρχει μια σαφής τάση». Και είναι πιο έντονο από το 2010. Ή τουλάχιστον πιο εμφανές. Όμως, όπως επισημαίνει ο σύμβουλος του WAS, είναι «δύσκολο να απαντήσει κανείς με ακαδημαϊκή αυστηρότητα».

Τι συμβαίνει;

Υπάρχει μια σειρά από πιθανές εξηγήσεις που δίνονται από ειδικούς: επισφαλείς συνθήκες εργασίας ή περισσότερες ώρες εργασίας , άγχος και κατάθλιψη και όλο και λιγότερο σταθερές σχέσεις ή σύγχυση, ειδικά μεταξύ των νέων, που «επιδεινώνεται από την αυξανόμενη σεξουαλική ελευθερία που απολαμβάνουν οι γυναίκες» γράφει η El Pais.

Παρότι η τάση φαίνεται σαφής, η ακριβής εικόνα είναι πιο περίπλοκη, ιδίως από τη στιγμή που δεν υπάρχει ερευνητική συνέχεια. Σύμφωνα με τον Ντίαζ, στις Ηνωμένες Πολιτείες διενεργήθηκαν μόλις δύο εθνικές έρευνες σε διάστημα είκοσι χρόνων.

Το αποτέλεσμα της πρώτης μελέτης έδειξε ότι οι Αμερικανοί έκαναν σεξ εννέα φορές λιγότερο ετησίως στις αρχές της δεκαετίας του 2010 από ό,τι στα τέλη της δεκαετίας του 1990: κατά μέσο όρο, από 62 σεξουαλικές σχέσεις ετησίως έγιναν 53. Η δεύτερη μελέτη έδειξε συχνότητα σεξ μεταξύ 2000 και του 2018, όταν η σεξουαλική αδράνεια αυξήθηκε στους νέους άνδρες και τις γυναίκες έως την ηλικία των 34 ετών, αλλά ιδιαίτερα μεταξύ 18 και 24 ετών, και κυρίως στους άγαμους.

Οι ίδιες μειώσεις παρατηρήθηκαν στη Γερμανία, μεταξύ 2005 και 2016, στη Φινλανδία μεταξύ του τέλους της δεκαετίας του 1990 και τα μέσα του 2000 και στην Αυστραλία μεταξύ 2001 και 2013.

Άγχος και κατάθλιψη

Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (INE), υπάρχουν περισσότερα από μισό εκατομμύριο κοινόχρηστα διαμερίσματα και διαμερίσματα στην Ισπανία. Αυτό, σε συνδυασμό με την εργασιακή ανασφάλεια, ειδικά μεταξύ των νέων, είχε αντίκτυπο στη σεξουαλική τους ζωή, όπως και «οποιοδήποτε στοιχείο άγχους», σύμφωνα με τον Χοσέ Ντίαζ. «Το άγχος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια», εξηγεί. «Παράγει ορμονικές αλλαγές που, μεταξύ άλλων, δημιουργούν υψηλά επίπεδα κορτιζόλης και προλακτίνης, δύο ορμονών που με τη σειρά τους μειώνουν το επίπεδο της τεστοστερόνης, που είναι η ορμόνη της επιθυμίας, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Το χρόνιο στρες προκαλεί μείωση της επιθυμίας».

Το άγχος και η κατάθλιψη παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην υπονόμευση της λίμπιντο. Η έκθεση Headway Mental Health 2022 κατέταξε την Ισπανία ως τη χώρα με τον δεύτερο υψηλότερο αριθμό διαταραχών ψυχικής υγείας στην Ευρώπη, μετά την Πορτογαλία. Αυτό επηρεάζει κυρίως τις γυναίκες και όλο και περισσότερο τους εφήβους. Αλλά αυτές οι διαταραχές δεν περιορίζονται στην Ιβηρική Χερσόνησο. Περισσότεροι από 320 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από κατάθλιψη παγκοσμίως, 18% περισσότερο από ό,τι πριν από μια δεκαετία.