Η ακροδεξιά… αρκούδα ξύπνησε για τα καλά από τη χειμερία νάρκη και αν ισχύουν οι προβλέψεις των μετεωρολόγων ότι φέτος θα είναι το θερμότερο καλοκαίρι, κακό που βρήκε όλη την Ευρώπη.

Η κρίση το 2008 και τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν επέτρεψαν στην ακροδεξιά να βγει από τη γωνία της και να βρεθεί στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, διεκδικώντας σε πολλές χώρες θέσεις εξουσίας.

Αυτό που είχε ανησυχήσει τότε τους αναλυτές ήταν ότι ενώ το 2000 η επιτυχία του αμφιλεγόμενου Γιέργκ Χάιντερ να βάλει το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα των Ελευθέρων στην κυβέρνηση της Αυστρίας είχε προκαλέσει την τιμωρία της ΕΕ και είχε βγάλει στους δρόμους τους πολίτες των κρατών μελών της, δέκα χρόνια αργότερα επικρατούσε παντού μια ένοχη σιωπή.

Η ανεργία στο κόκκινο και η αυστηρή λιτότητα έφερε τη Μαρίν Λεπέν σε απόσταση αναπνοής από την πηγή της γαλλικής προεδρίας, έβαλε τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή των Ελλήνων και επέτρεψε στον Ντόναλντ Τραμπ να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Μαύρες σελίδες της ιστορίας γράφονταν παντού και η απουσία αντίδρασης και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού αποκάλυψε ότι το αντικανονικό κάπου στην πορεία έγινε κανονικότητα.

Ελκυστικός ο λαϊκισμός της ακροδεξιάς ατζέντας

Το ακόμα πιο τρομακτικό είναι ότι σήμερα μετά τη μεταναστευτική κρίση, την πανδημία και τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία ο λαϊκισμός της ακροδεξιάς πολιτικής ατζέντας έχει απήχηση σε μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου και αυτό φαίνεται σε όλες τις κάλπες που έχουν στηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Η κατάκτηση της πρωθυπουργίας στην Ιταλία από τη Τζόρτζια Μελόνι μοιάζει με την νέα αρχή ενός παλιού κακού χωρίς τέλος, αφού ήδη στην Αυστρία η ακροδεξιά είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη της χώρας με σοβαρές αξιώσεις να είναι το πρώτο κόμμα στην επόμενη κυβέρνηση της.

Την ίδια ώρα η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία αυξάνει συνεχώς τη δύναμη της με τις δημοσκοπήσεις να την φέρνουν σε απόσταση αναπνοής από τους κυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες. Κι ενώ επίσημα τα άλλα κόμματα της χώρας αρνούνται την περίπτωση συνεργασίας μαζί της, το γεγονός ότι σε τοπικό επίπεδο έχει μπει παντού, έκανε το περιοδικό Foreign Policy να γράψει πρόσφατα ότι «το ακροδεξιό τείχος προστασίας της Γερμανίας άρχισε να σπάει».

Ομοίως στη Σουηδία το 2016 το εθνικιστικό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών ήταν ο παρίας που καμιά παράταξη δεν ήθελε επαφές μαζί του και σήμερα από τη θέση του δεύτερου σε δύναμη στη χώρα βάζει πλάτη για τη δεξιά κυβέρνηση της. Τη δεύτερη θέση στις τελευταίες εκλογές της Φινλανδίας κατέκτησαν και οι Αληθινοί Φινλανδοί που άφησαν πίσω τους άλλοτε δυνατούς Σοσιαλδημοκράτες να τρώνε τη σκόνη τους.

1 στους 6 ψηφίζει ακροδεξιά κόμματα

Με φόντο τις δημοσκοπήσεις που φέρουν τον έναν στους έξι Ευρωπαίους να ψηφίζουν ακροδεξιά κόμματα, όλα τα βλέμματα τώρα είναι στραμμένα στην Ελλάδα και στην Ισπανία. Στη χώρα μας η ακροδεξιά φαίνεται ότι προσεγγίζει το 10% , ίσως και 15% των ψηφοφόρων, με τους αναλυτές να προειδοποιούν ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να βάλει φρένο στην πορεία φθοράς του, σε βάθος χρόνου θα της ανοίξει μια ακόμα μεγάλη δεξαμενή που η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι αποδίδει σταθερά.

Στη Ισπανία η απόφαση για προκήρυξη πρόωρων εκλογών βασίζεται στην ελπίδα των Σοσιαλδημοκρατών να συσπειρώσουν τον κόσμο της αριστεράς στο πλευρό τους όπως έκαναν την προηγούμενη φορά. Η πανωλεθρία τους όμως σε τοπικό επίπεδο δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, με το ακροδεξιό VOX να «ράβεται» ήδη για να γίνει κυβέρνηση δίπλα στο συντηρητικό Λαϊκό κόμμα μέσα στο καλοκαίρι.

Αν στα παραπάνω συνυπολογιστεί ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον Τραμπ να κερδίζει αγόγγυστα το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, που θα του ανοίξει το δρόμο για τον Λευκό Οίκο ξανά, αποδεικνύεται ότι κανένα πάθημα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ανθρώπινης ιστορίας δεν έχει γίνει μάθημα.

Όπως γράφει ο Guardian σε σχετικό άρθρο του, αν η ακροδεξιά δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και πάλι ως το κακό σπυρί της πολιτικής σκηνής, εδώ και παντού, νέες εφιαλτικές στιγμές περιμένουν την ανθρωπότητα.

Headlines