Άρια Μπουμπάκη: «Πρόθεσή μου δεν είναι η αποτύπωση του αδιεξόδου, αλλά η εύρεση της ρωγμής του»

Η Άρια Μπουμπάκη και η ομάδα της παρουσιάζουν από τις 14 έως τις 17 Ιουνίου στο ΠΛΥΦΑ τη νέα παράσταση χορού, με τίτλο «I m too sad to».

Το «I’m too sad to» είναι ένα ένα πολυαισθητηριακό, νυχτερινό τοπίο αντίστασης φτιαγμένο από σάρκα, κόκαλα, ήχους, φωνές, μυρωδιές και αντικείμενα.

Τρεις χορεύτριες και μία μουσικός αναζητούν τρόπους αντίστασης στην κινητική αδράνεια της θλίψης ανοίγοντας ένα πεδίο δράσεων που αγκαλιάζει την πτώση, την αποτυχία και το σκοτάδι και γιορτάζει την ατέλεια, την αδυναμία και την ευαλωτότητα.

Σε ένα παιχνίδι προσανατολισμών, επιλέγουν την ενεργοποίηση των αισθήσεων ως πύλη περάσματος στον κόσμο και το Άλλο. Εκεί που το σώμα βλέπει το δέρμα του όχι ως όριο, αλλά ως μια επιφάνεια που απλώνει, ως ένα συνδετικό ιστό που το συνδέει με το σύμπαν.

Απορρίπτοντας τη σκέψη ότι το ανθρώπινο σώμα είναι αυτοτελής, κλειστή οντότητα, καλωσορίζεται ένα σώμα υπό διαπραγμάτευση, κινούμενο από ερωτήσεις. Όπως είπε και η Deborah Hay: “My body in question is the dance.”.

Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, το “I’m too sad to” είναι μια υπόσχεση του φωτός για μια νέα εκκίνηση του κόσμου, για ένα άλμα προς την αδυνατότητα.

Μιλήσαμε με την χορογράφο λίγο πριν την πρεμιέρα και μας εξήγησε το σκεπτικό της νέας της καλλιτεχνικής δουλειάς και τα μηνύματα που θέλει να στείλει μέσω αυτής στους θεατές που θα την παρακολοθήσουν.

Πώς προέκυψε η ιδέα της νέας παράστασής σας;

Άκουγα συχνά ανθρώπους γύρω μου να ξεκινούν ορισμένες προτάσεις τους κάπως έτσι «Είμαι πολύ θλιμμένη/ος για να…». Αυτή η φράση κρύβει μέσα της αδράνεια, αγνόηση αναγκών, ματαίωση σχεδίων, κινητική παράδοση και έντονο συναίσθημα. Άρχισε να καλλιεργείται μέσα μου η ιδέα ενός έργου που εξερευνά την κατάσταση του αδιεξόδου και της αγωνιώδους εύρεσης περάσματος και ξεκίνησα να παρατηρώ και να δουλεύω με τα σώματα που έφτασαν στην παραπάνω παραδοχή που δηλώνει ο τίτλος.

Παρόλα αυτά, πρόθεσή μου δεν είναι η αποτύπωση του αδιεξόδου, αλλά η εύρεση της ρωγμής του.

Αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων;

Μετά από μια σειρά έργων που πραγματοποιήθηκαν εξολοκλήρου στην επαρχία, ήθελα να γυρίσω δημιουργικά στον αστικό ιστό. Ερχόμενη πίσω και ακούγοντας τη φράση του «I’ m too sad to» ξαναπήρα τα βουνά. Αυτή τη φορά πήγαμε στην Ήπειρο.

Ο στόχος μας δεν ήταν να προσεγγίσουμε την πορεία μας αυτή ως πέρασμα, αλλά να γνωρίσουμε και να μιλήσουμε με σώματα που βιώνουν μια εντελώς διαφορετική καθημερινότητα από τα σώματα της πόλης και να δούμε εάν ακούσουμε την ίδια φράση. Δυστυχώς, την ίδια ακούσαμε.

Οι κάτοικοι πολλών χωριών του Ζαγορίου και των γύρω περιοχών μας μίλησαν για μια αλλαγή του τόπου τους που δεν κατανοούν, προκαλώντας τους αμηχανία και θλίψη. Οι τόποι που μεγάλωσαν αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς προς μια άγνωστη κατεύθυνση που δεν προκύπτει ως συνέχεια της παράδοσης του τόπου: έντονη τουριστική δραστηριότητα, περιβαλλοντική υποβάθμιση και έλλειψη έργων υποδομής, κυρίως στους ορεινούς όγκους.

Χαρακτηριστική ήταν η κουβέντα με την κα. Αγνή που μας έλεγε ότι ακόμη και τα περάσματα στα βουνά έχουν χαθεί, περιορίζοντας τις διαδρομές των κατοίκων. Αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχουν πια τόσοι βοσκοί ώστε τα ζώα τους να τρώνε τα πουρνάρια που θεριεύουν και καθιστούν σε πολλά σημεία αδύνατη την προσέγγιση των βουνών. Οπότε, ναι, κατά κάποιο τρόπο αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων έργων, μιας που από ότι φαίνεται, η σχέση μου με τα σώματα που ζουν κοντά ή μέσα στο φυσικό περιβάλλον συνεχίζει να με συγκινεί και να με τροφοδοτεί.

Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο και ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στο κοινό που θα έρθει να σας δει;

Ο τίτλος «I’ m too sad to» λειτουργεί σα μια παραδοχή και ταυτόχρονα εξομολόγηση. Προσωπική, αλλά τα τελευταία χρόνια συχνά συλλογική. Το έργο δεν αποτελεί χορευτική μεταφορά της θλίψης. Αυτή η φράση έρχεται, όχι για να την αποδεχτούμε ως πραγματικότητα, αλλά για να την ξορκίσουμε παρέα.

Τι λειτουργεί ως έμπνευση στις δουλειές σας;

Η συνεχής ενημέρωση για το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον στο οποίο καλούμαι να δημιουργήσω και η τέχνη που ανθίζει σε πείσμα των δύσκολων καιρών.

Μιλήστε μας για τους συνεργάτες σας

Πρόκειται για μια ομάδα συνεργατών που από την πρώτη στιγμή έδειξαν εμπιστοσύνη στην ερευνητική διαδικασία και βούτηξαν με ειλικρίνεια και τόλμη σε ένα πρότζεκτ απαιτητικό όχι μόνο κινητικά και δημιουργικά, αλλά και συναισθηματικά. Είμαι ευγνώμων που παρόλο που με τις περισσότερες συνεργάτιδές μου συνεργάζομαι για πρώτη φορά, νιώθω ότι οι πρόβες μας αποτελούν ένα ασφαλές περιβάλλον και μια παράλληλη πραγματικότητα που μου επιτρέπει να ονειρεύομαι.

Συντελεστές

Σύλληψη: Άρια Μπουμπάκη
Χορογραφία: Άρια Μπουμπάκη με τη συμβολή των περφόρμερς
Περφόρμερς: Δήμητρα Μερτζάνη, Μαρία Φουντούλη, Anouk Arra, Άρια Μπουμπάκη
Μουσική: Anouk Arra
Δραματουργία: Εύη Δημητροπούλου
Σκηνικό περιβάλλον: Ιωάννα Φιλιπποπούλου, Άρια Μπουμπάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Φιλιπποπούλου
Σχεδιασμός φωτισμού: Μίλτος Αθανασίου

Οργάνωση παραγωγής: Μαριάννα Πανουργιά
Παραγωγή: ΣΕΡΕΝΤΙΠΙΤΙ ΑΜΚΕ
Φωτογραφίες: Σοφία Δρακοπούλου
Γραφιστική ταυτότητα: The Birthdays Design

Πληροφορίες

I’m too sad to_dance performance
14-17 Ιουνίου 2023, 21.00
ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39
διάρκεια: 50 λεπτά
Εισιτήρια: 12 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65), δωρεάν είσοδος για παιδιά έως 12 ετών

https://www.ticketservices.gr/event/im-too-sad-to/