Νίκη Αυγουστίνου: «Μπήκα σε μια μαύρη τρύπα, μπήκα στην κόλαση»

Ο δίσκος σας «Aradia» έχει ανέβει στο Spotify, όμως μιλάμε μέσω βιντεοκλήσης από τη Ζάκυνθο όπου δουλεύετε.

Πρέπει να μαζέψω λεφτά, γι’ αυτό ήρθα εδώ και κάνω piercing. Ο δίσκος είναι ο πρώτος που κυκλοφορώ αλλά ο τρίτος που έχω γράψει. Δεν μπορούσα να δημοσιοποιήσω ό,τι είχα γράψει. Το σκεφτόμουν πάρα πολύ.

Γιατί;

Οταν ξεκίνησα να κάνω ραπ, έγραφα πιο επιθετικά, πιο «δρομίσια». Οταν αποφάσισα να εγκαταλείψω το freestyle (αυτοσχέδιες ρίμες), μου βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα συναισθήματα. Ολες οι δυσκολίες.

Από πότε ξεκινάνε;

Μεγάλωσα σε μια κλασική ελληνική οικογένεια όπου υπήρχε μια πολεμική κατάσταση ανάμεσα στους συγγενείς των γονιών μου. Ενα πολύ τοξικό περιβάλλον. Υπήρχε πολλή ένταση. Κορυφώθηκε όμως όταν έφυγε ο παππούς μου, ο πατέρας της μητέρας μου, με τον οποίο ήμουν συνδεδεμένη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν λογικό άτομο αλλά εσωστρεφές. Τώρα τα διηγούμαι με αυτόν τον ήρεμο τρόπο έπειτα από πέντε χρόνια ψυχανάλυση. Τότε βίωνα έναν συνεχή πόλεμο μεταξύ πραγμάτων που δεν κατανοούσα.

Το συζητούσατε με κάποιον;

Οχι, δεν υπήρχε εκτόνωση, όλα συσσωρεύονταν. Μέχρι τα 15 μου χρόνια ήμουν το τέλειο παιδί, άψογη στο σχολείο, σημαιοφόρος σε ό,τι και αν έκανα, το καμάρι των γονιών μου. Κάποια στιγμή ήρθε η έκρηξη. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς. Ισως όταν μπήκε στη ζωή μου η ραπ.

Η έκρηξη πώς καταγράφηκε;

Αρχικά με τσιγάρο, μετά με πολύ αλκοόλ και στο λύκειο κόκα, ψυχεδελικά. Οτιδήποτε σε χημεία, έκσταση, μου ντου (mdma). Αλλά τον μεγαλύτερο εθισμό τον είχα με την κόκα.

Πόσων ετών ήσασταν;

Δεκαεπτά.

Πού βρίσκατε τα χρήματα;

Δούλευα από πολύ μικρή, οπότε υπήρχε τρόπος. Αλλά για ένα παιδί σαν κι εμένα – και τον αδελφό μου – που γνωρίζαμε όλα τα «κεφάλια» της περιοχής μας δεν ήταν δύσκολο.

Φύγατε με υποτροφία να σπουδάσετε βιοϊατρική στην Ολλανδία και εγκαταλείψατε τις σπουδές σας. Επαιξε ρόλο ο εθισμός σας;

Εζησα μια εμπειρία, μαζί με έναν φίλο μου, που επέδρασε καταλυτικά σίγουρα. Ενα βράδυ κάναμε χρήση και ξαφνικά άρχισα να νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Ολο μου το σώμα καίει. Είχα νιώσει και παλαιότερα άσχημα από ναρκωτικά, αλλά ποτέ κάτι αντίστοιχο – να μην μπορώ ν’ αναπνεύσω. Πολλές φορές είχα πει «τώρα πεθαίνω», αλλά όχι σε αυτόν τον βαθμό. Ανατρίχιασα ξανά τώρα που το διηγούμαι. Το ίδιο αισθάνθηκε και ο φίλος μου. Αρχίσαμε να γελάμε με μανία και να λέμε «πεθαίνουμε, ρε».

Ποιος σας βοήθησε; Ποιος σας πήγε στο νοσοκομείο;

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι πολλά από εκείνο το βράδυ. Η ψυχολόγος μου μού είπε ότι από το σοκ έχει διαγραφεί αυτό το κομμάτι της μνήμης μου. Καλέσαμε έναν φίλο μας που έμενε και αυτός στην εστία και μας πήγε στο νοσοκομείο. Δεν μπορούσαν όμως να μας κάνουν εισαγωγή γιατί δεν είχαμε τα χαρτιά μας. Το μόνο που ξέρω από εκείνο το βράδυ είναι ότι την επόμενη ημέρα ξύπνησα στο δωμάτιό μου, άνοιξα το παράθυρο, είδα τον ήλιο και σκέφτηκα ότι δεν μπορώ να βγω να τον απολαύσω. Ξέρεις, όταν παίρνεις πολλά ναρκωτικά, δεν μπορείς ποτέ να κοιτάξεις τον ήλιο. Σε τρυπάει στον εγκέφαλο. Ερχεται στο μυαλό μου ξανά τώρα και με πιάνει τρέμουλο.

Ηταν καθοριστική αυτή η στιγμή;

Ναι, γιατί τότε είπα «τα κόβω όλα». Προφανώς δεν το τήρησα και ξαναήπια την ίδια μέρα. Την αμέσως επόμενη άρχισαν να με πιάνουν ψυχώσεις. Είχα συνεχώς κρίσεις πανικού, ένιωθα ότι θα πεθάνει κάποιος κοντινός μου, τι είναι ο θάνατος, τι γίνεται μετά, πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Μπήκα σε μια μαύρη τρύπα, μπήκα στην κόλαση.

Τα ναρκωτικά ήταν η κόλαση.

Εννοείται, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Μέχρι εκείνη τη στιγμή περνούσα καλά. Ελεγα «ΟΚ, πίνεις λίγο κοκαΐνη, την επόμενη ημέρα ξενερώνεις, μετά στρώνεις». Δεν «στρώνεις» όμως. Οι ουσίες που μπαίνουν στο σώμα σου δεν διαρκούν μία μέρα, μένουν για πάντα. Οι επιπτώσεις στον εγκέφαλό σου είναι μόνιμες. Οι φοβίες, οι εφιάλτες, οι ψευδαισθήσεις που είχα από τα ναρκωτικά δεν έχουν φύγει ούτε μία μέρα από το κεφάλι μου.

Μπορείτε να μου πείτε μια ψευδαίσθηση;

Οταν είχα πάρει μια μέρα LSD, έβλεπα συνέχεια στη γωνία του δωματίου μου ότι είναι κάτι και με κοιτάει. Είχα τρομάξει απίστευτα διότι το έβλεπα digital. Εκλεινα τα μάτια μου, τα άνοιγα και αυτό ήταν πάλι εκεί. Εχω πιάσει τον εαυτό μου να το βλέπω και νηφάλια. Να κοιτάζω πάνω στο ταβάνι και να είναι πάλι εκεί.

Οι επιπτώσεις που αναφέρατε από την εποχή που κάνατε χρήση.

Εννοείται, αλλά υπάρχουν και οι κρίσεις πανικού, άγχους. Επίσης ήμουν αγοραφοβική, αλλά με τα ναρκωτικά διογκώθηκε το πρόβλημα. Δεν αντέχω τα πλήθη. Είναι άπειρα αυτά που σου συμβαίνουν. Τώρα μόνο ν’ ακούσω τη λέξη «κόκα» ιδρώνω.

Είναι ένας άθλος που μπορέσατε να ξεφύγετε.

Κατάλαβα τι συμβαίνει με τις ψυχώσεις και για δύο μέρες άντεξα και δεν ήπια τίποτα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Τότε έκανα ψυχοθεραπεία, μέσω Skype γιατί ήμουν στην Ολλανδία, και αποκάλυψα στην ψυχοθεραπεύτριά μου ότι έκανα χρήση ναρκωτικών. Με βοήθησε πολύ.

Τι σας στήριξε σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα που κάνατε;

Είναι πολλοί οι παράγοντες που έπαιξαν ρόλο. Θεωρώ ότι συνδέεται με τον χαρακτήρα του καθενός. Επειδή μπορώ να βάλω κάποια όρια στον εαυτό μου, τη σωστή στιγμή, με φρόντισα. Και φυσικά έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι έχω περάσει τόσο καιρό μόνη μου σε αυτή τη ζωή. Δεν επιτρέπω σε κάτι να με σκοτώσει. Είναι πιο δύσκολο για ένα ευαίσθητο παιδί, που δεν έχει μάθει τη δύναμη του «εγώ» του – κάτι που έμαθα από πολύ μικρή. Πιστεύω ότι δεν «ξεμπλέκουν» εύκολα εκείνοι που είναι ευάλωτοι.

Εσείς καταφέρατε να «επιστρέψετε».

Υπάρχουν πολύ πιο τραγικές ιστορίες χρήσης και κατάχρησης από τη δική μου. Η δική μου ιστορία ήταν μικρή και με αίσιο τέλος. Ηταν όμως μια σκληρή πάλη. Οι μήνες που ακολούθησαν όταν τα έκοψα ήταν από τους πιο δύσκολους της ζωής μου. Ο πρώτος δε ήταν εφιαλτικός.

Λόγω της στέρησης; Δεν ξέρω αν κάνω και τη σωστή ερώτηση.

Δεν θέλω να εμβαθύνω περισσότερο, γιατί θα αναδυθούν στην επιφάνεια πολλά και είναι σχετικά φρέσκια – πρόπερσι – αυτή η δοκιμασία.

Ο κόσμος της τραπ – ραπ είναι συνδεδεμένος δικαίως με τις ουσίες;

Σ’ έναν βαθμό, ναι. Αλλά έχω γνωρίσει πάρα πολλά παιδιά τα οποία κάνουν ραπ και δεν πίνουν τίποτα. Θεωρώ ότι στον κύκλο αυτό η χρήση είναι κάτι που δεν κατακρίνεται, κάτι που σίγουρα θα βρεις κάποιον να το συζητήσεις. Ομως πρέπει να πω ότι όσο περνάνε τα χρόνια γνωρίζω όλο και περισσότερα άτομα που είτε δεν πίνουν πολύ είτε έχουν «καθαρίσει». Παλαιότερα στη ζωή μου υπήρχαν άτομα σχεδόν αποκλειστικά από τον κύκλο των ναρκωτικών. Πλέον τώρα οι περισσότεροι έχουν φύγει από αυτό το σκοτεινό μονοπάτι. Και αυτό με κάνει χαρούμενη.

Η νηφαλιότητα σας βοηθάει στη δημιουργία σας; Γράφετε καλύτερα;

Νομίζω, ναι. Εχω γράψει κομματάρες όταν έπαιρνα LSD που ίσως να μην τις ξαναγράψω ποτέ στη ζωή μου. Τώρα γράφω συνειδητά, οι στίχοι μου είναι περισσότερο στοχευμένοι. Μπορείς να πάρεις κάτι. Παλαιότερα τους ξαναδιάβαζα την επόμενη ημέρα και οριακά δεν μπορούσα να καταλάβω εγώ τι σημαίνουν. Τι «έργο» έβλεπα εκείνη τη στιγμή που τους έγραφα; Μαύρη τέχνη.

Δεν σας αρέσει να βγάζετε τη σκοτεινιά στα τραγούδια σας;

Σε μερικά μόνο αφού είμαι έτσι ως άνθρωπος. Οχι όμως στο παλαιότερο πλαίσιο: «θα σε πάρω και θα χαθείς κι εσύ μαζί μου».

Τώρα τι επιδιώκετε μέσα από τη μουσική σας;

Σίγουρα όχι κάτι βεβιασμένο. Κάποιοι γράφουν περισσότερο κοινωνικά ή πολιτικά. Τα δικά μου τραγούδια είναι βιωματικά. Είναι ένα ημερολόγιο με πράγματα που έχω δει, έχω νιώσει. Αν ακούσω ένα κομμάτι μου που το έγραψα πριν από δύο χρόνια, μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι ένιωσα, πού ήμουν, με ποιους έκανα παρέα και πολλές άλλες λεπτομέρειες. Τα τραγούδια μου είναι ένας τρόπος για να θυμάμαι. Ο,τι υπάρχει στη μνήμη μου είναι συνδεδεμένο με μελωδία. Δηλαδή για να θυμηθώ έναν αριθμό πρέπει να τον τραγουδάω. Οταν διάβαζα π.χ. βιολογία στο πανεπιστήμιο, δημιουργούσα ρυθμικότητα για να μπορέσω να τ’ αποστηθίσω.

Τα τραγούδια σας έχουν εκατοντάδες χιλιάδες προβολές στο YouTube. Εχετε σκεφτεί τον αντίκτυπο που έχετε στους ακροατές σας;

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Δεν ξέρω αν είναι άρνηση. Μια κοπέλα μού είπε ότι μέσα από ένα κομμάτι μου, σε μια δύσκολη στιγμή της, έπαιρνε δύναμη. Ακουσα από τα χείλη της τη φράση «μου έσωσες τη ζωή» και ανατρίχιασα. Αυτή την ευθύνη όμως δεν την έχω πάρει πλήρως. Αδυνατώ να αντιληφθώ πώς ένας άνθρωπος ακούγοντας ένα κομμάτι που έχω γράψει και αφορά τα δικά μου βιώματα έχει σωθεί από μια κατάσταση.

Ποιο τραγούδι σας ήταν;

Η «Κόμπρα». «Βρήκατε εμένα να βάλετε στόχο / μα δεν σας τα ‘παν καλά / έχω επιβιώσει με κόπο / γι’ αυτό, λαμόγια, σας κόβω «στα μπαμ»».