Περιβάλλον: δεν είναι σύνθημα – είναι πρόταγμα για να έχουμε ζωή σε μερικές δεκαετίες

Κανονικά θα έπρεπε να είναι ένα από τα κεντρικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας.

Πιο σωστά: θα έπρεπε να είναι ένα από τα κεντρικά θέματα συζήτησης σε κάθε επίπεδο.

Γιατί δεν μιλάμε απλώς για άλλο ένα «ζήτημα» ή «κοινωνικό πρόβλημα».

Μιλάμε για το γεγονός ότι εάν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές, σε 30 χρόνια θα υπάρχουν ολόκληρες πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη που θα είναι αβίωτες.

Θα έχουν πλημμυρίσει από την αύξηση της στάθμης των θαλασσών, θα έχουν θερμοκρασίες το καλοκαίρι που ο ανθρώπινος οργανισμός πρακτικά δεν θα μπορεί να αντέξει, δεν θα έχουν γεωργία γιατί θα έχουν ερημοποιηθεί.

Την ίδια ώρα τα «ακραία κλιματικά φαινόμενα» θα είναι ολοένα και πιο συχνά, και το κόστος τους ολοένα και πιο δυσβάσταχτο.

Στην προσφυγιά από τους πολέμους και τη φτώχεια θα προστεθεί και η κλιματική προσφυγιά.

Και τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα σε 40 χρόνια από τώρα, σε 50 και μέχρι το τέλος του αιώνα.

Γι’ αυτό το ζήτημα μιλάμε και όχι για το εάν κάποιοι είναι «φυσιολάτρες».

Για την ακρίβεια για αυτό το ζήτημα δεν μιλάμε.

Δεν μιλάμε για το πώς μπορούμε να επιταχύνουμε την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.

Δεν μιλάμε για το πώς δεν θα πληρώσουν το κόστος οι εργαζόμενοι σε βιομηχανίες που εξαρτώνται από ορυκτά καύσιμα.

Δεν μιλάμε για το πώς μπορούμε να επεκτείνουμε τις ανανεώσιμες πηγές με τρόπο που να μην συγκρούεται με τις τοπικές κοινότητες.

Δεν μιλάμε για το πώς μπορούμε να αλλάξουμε παραγωγικό πρότυπο και καταναλωτικές συνήθειες.

Δεν μιλάμε για το πώς μπορούμε πραγματικά να διαμορφώσουμε οικολογική συνείδηση στην κοινωνία, ώστε οι άνθρωποι συνειδητά να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους.

Δεν μιλάμε για όλα αυτά από τα οποία εξαρτάται το εάν θα έχουμε ζωή μετά από μερικές δεκαετίες.

Και αυτός σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να γιορτάσουμε την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος.