Νίκος Μαραντζίδης: Ο «ακροκεντρώος» που φόρεσε αριστερά γαλόνια

Είναι ο… Σταν Γκρίνμπεργκ του Αλέξη Τσίπρα; Μπορεί ο νέος επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μαραντζίδης να σώσει την «παρτίδα» και υπάρχουν άραγε περιθώρια εκλογικής ανάταξης του κόμματος μετά τη συντριβή της 21ης Μαΐου;

Θα καταφέρει ο άνθρωπος που θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ «ένα ασπόνδυλο κόμμα, χωρίς σαφή προγραμματικό λόγο και με θολή πολιτική ταυτότητα», με «υπερβολικά αρχηγοκεντρικό» προφίλ, να καλύψει, έστω για τα προσχήματα, το χαμένο έδαφος αξιοπιστίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο διάστημα που απομένει μέχρι τις κάλπες της 25ης Ιουνίου;

Η «αναθεωρητική» ματιά στον εμφύλιο

Και πώς άραγε ερμηνεύουν οι ακραιφνείς Συριζαίοι την τοποθέτηση στο νευραλγικό πόστο του δραστήριου πολιτικού επιστήμονα και πανεπιστημιακού που έχει συνδέσει το όνομά του με την «αναθεώρηση» της αριστερής ιστοριογραφίας για τη δεκαετία του ’40 (Κατοχή – Εμφύλιος) ως εκπρόσωπος (από κοινού με τον πολιτικό επιστήμονα Στάθη Καλύβα) του λεγόμενου «νέου κύματος» που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα για μια «συμψηφιστική» ανάγνωση της Ιστορίας μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, του ΕΑΜ/ΚΚΕ από τη μια και των αντικομμουνιστικών οργανώσεων και ομάδων από την άλλη (ο αείμνηστος Ηλίας Νικολακόπουλος, με τον οποίο διατηρούσε μια όχι ανέφελη σχέση «φοιτητή – δασκάλου» από τη δεκαετία του ’90, όταν εκπονούσε τη διδακτορική διατριβή του, είχε διαπιστώσει «ερμηνευτικά και μεθοδολογικά ολισθήματά» του).

Τα social media πήραν «φωτιά» με το που έγινε γνωστό ότι ο άλλοτε «ακροκεντρώος» (πρώην συνοδοιπόρος του Ποταμιού), ο οποίος στην πορεία συντάχθηκε με τη Συμφωνία των Πρεσπών και προσέγγισε τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει κομβικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος, η οποία αποτελεί ένα πραγματικό crash test για την ίδια του την επιβίωση.

Η πρόσφατη αρθρογραφία του προξένησε σοβαρούς προβληματισμούς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να τον προωθήσει επικεφαλής της καμπάνιας του δημιούργησε από αμηχανία εκ των έσω έως οργισμένες αντιδράσεις εκ των έξω στο Twitter του τύπου: «Η επιλογή του (…) αποτελεί την οριστική ρήξη του ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά», «ο σεσημασμένος αντικομμουνιστής αποτελεί έναν από τους κύριους εκφραστές της θεωρίας των δυο άκρων», «ελπίζω πριν από τον πρωινό καφέ με τον Μαραντζίδη ο Τσίπρας να περάσει από την Καισαριανή να πάρει πίσω τα λουλούδια που είχε καταθέσει», «μπράβο στον Τσίπρα που πήρε τον Μαραντζίδη στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ πριν από μερικές μέρες έλεγε στον Τσίπρα να πάρει δρόμο».

Και πράγματι, σε πρόσφατο (μετεκλογικό) άρθρο του είχε διατυπώσει ευθέως τη θέση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη ανανέωσης της ηγεσίας του, όχι αύριο, αλλά σχετικά σύντομα», διαπιστώνοντας εξάλλου ότι «διαθέτει φρέσκα και χαρισματικά άτομα που μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο». Ενώ αποδομούσε το ηγετικό προφίλ του κ. Τσίπρα παρατηρώντας ότι «επέδειξε υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και στα αναμφισβήτητα χαρίσματά του» και ότι «υπερεκτίμησε τις δικές του δυνάμεις και υποτίμησε τις αδυναμίες του».

Οσον αφορά τον προγραμματικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δίσταζε να υπογραμμίσει ότι «έδειξε να πάσχει από ασάφεια και μια πρόχειρα κατασκευασμένη, και άρα μη πειστική, στρατηγική κατάκτησης του μεσαίου χώρου».

Σε κάθε περίπτωση, για τον κ. Μαραντζίδη «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει» και μάλιστα «να αποκτήσει εκ νέου έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και να είναι εκεί για αυτούς που τον έχουν ανάγκη». Στο πλαίσιο αυτό αναλαμβάνει τον ρόλο «διασώστη» έχοντας και την εμπειρία του πολιτικού αναλυτή και δημοσκόπου κατά την περίοδο 2014-2017.

Ο Περισσός άδραξε την ευκαιρία να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντας τον κ. Μαραντζίδη «εμμονικό αντικομμουνιστή», ο οποίος «ξέπλυνε» τα Τάγματα Ασφαλείας που συνεργάζονταν με τους ναζί κατακτητές, διαμηνύοντας ότι «οι προοδευτικοί, αριστεροί και ριζοσπάστες έχουν πλέον έναν ακόμη λόγο να τιμωρήσουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ».

Οταν ασκούσε κριτική στην Κουμουνδούρου

Πέραν των «εμφυλιοπολεμικών» διαστάσεων που λαμβάνει η τοποθέτησή του στο «τιμόνι» της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό – από το 2021 – διέβλεπε ότι το κόμμα δεν μπορούσε να καρπωθεί ακόμα και την όποια φθορά της κυβέρνησης, καθώς η Κουμουνδούρου δεν φρόντισε να αξιοποιήσει το momentum και να αποκαταστήσει τις σχέσεις εμπιστοσύνης με το ισχυρό κομμάτι που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ το 2019 «ανοίγοντας» το κόμμα στην κοινωνία.

Γι’ αυτό και υποστήριξε με θέρμη την άμεση εκλογή αρχηγού από τη βάση το 2022, προβλέποντας ότι όσοι είχαν βιαστεί να ξεγράψουν τον κ. Τσίπρα θα έπρεπε να αναθεωρήσουν, προτρέποντάς τον να εκμεταλλευτεί το «μεγάλο χάρισμα» της άμεσης επαφής με τους πολίτες, σε μια «πορεία προς τον λαό», κατά τα πρότυπα του Γεωργίου Παπανδρέου τη δεκαετία του ’60, κάτι ωστόσο που δεν διέσωσε τον ΣΥΡΙΖΑ από την εκλογική συντριβή.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟ ΒΗΜΑ