Εκείνα τα Χριστούγεννα του 2020, στα 22α γενέθλια του ο Αλέξις Μακ Άλιστερ είναι βέβαιο δεν θα τα ξεχάσει ποτέ. Νιώθοντας πως «δεν γίνεται να χαθείς αν δεν ξέρεις που πηγαίνεις» ήξερε καλά πως δεν αργεί η ώρα για να φτιάξει εκ νέου βαλίτσες για τον επόμενο ποδοσφαιρικό προορισμό της καριέρας του.

Ανήκε πλέον σχεδόν μια διετία στη Μπράιτον αλλά γενικώς «δεν»… Το μοναδικό βρετανικό εφόδιο, το όνομα του, δεν έφτανε για να καταφέρει. Δεν του έβγαινε. Δεν μπορούσε. Δεν είχε τις ευκαιρίες που ίσως θα περίμενε. Και πλέον δεν ήταν εύκολο να αναχωρήσει ξανά με έναν δανεισμό όπως τους δύο προηγούμενους Γενάρηδες (τον πρώτο έμεινε στην Αρχεντίνος μετά την μεταγραφή των 8 εκατ ευρώ, τον επόμενο βρέθηκε στο Μπουένος Άιρες για λογαριασμό της Μπόκα).

Ο πρώτος «κύκλος» της καριέρας του έμοιαζε να μην οδηγεί πουθενά.

Και όμως σε εκείνο ακριβώς το σημείο ήταν που άλλαξαν όλα για εκείνον. Σαν θαύμα Χριστουγέννων. Η πρώτη του παρουσία σαν βασικός, στο ματς την Άρσεναλ (29/12), η επόμενη κόντρα στη Σίτι (13/1) και ξαφνικά ένα τρελό σερί από εκείνα που φωνάζουν «αναβάθμιση»: 13 παρουσίες στην αρχική εντεκάδα Premier League σε μια ομάδα που μέχρι εκείνο το σημείο στην πρώτη διετία είχε όλες και όλες τέσσερις.

Ξάφνου ο Μακ Άλιστερ δεν ήταν… βαρίδι, αλλά «παράγοντας» για την Μπράιτον. Και από τη στιγμή που πήρε μπρος; Δεν κοίταξε πίσω του, ποτέ ξανά. Το επιβεβαιώνει η σημερινή φωτογραφία του στο «Άνφιλντ». Η πρώτη με το «10» της Λίβερπουλ στην πλάτη του. Ο Γιούργκεν Κλοπ άνοιξε το θησαυροφυλάκιο για χάρη του: 60 εκατ ευρώ έλεγαν μέχρι προχθές, 40 λένε σήμερα αλλά αυτό δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Η ουσία είναι πως ο Αργεντινός box to box είναι το νέο «αφεντικό» της μεσαίας γραμμής των Reds που προγραμματισμένα θα κατασκευαστεί από την αρχή….

Δεν έχει παράδοση η Λίβερπουλ με τους «Γκαούτσος». Είτε λόγω μη πρόσβασης σε ατζέντηδες, είτε γιατί στη Σάντα Ρόζα δεν γνωρίζουν πολλά για τους Beattles η ιστορία έχει γράψει ουσιαστικά μια εξαίρεση: Τον Χαβιέ Μασεράνο (139συμ). Τους άλλους δεν τους θυμούνται ούτε στο Cop (Μάξι Ροντρίγκες, Σεμπάστιαν Λέτο, Εμιλιάνο Ινσούα, Μαουρίσιο Πελεγκρίνο). Ο Μακ Άλιστερ όμως είναι προκαταβολικά μια διαφορετική περίπτωση. Κάποιος που πλέον έχει 112 παρουσίες στο Νησί. Ο ίδιος που έπαιξε καταλυτικό ρόλο τον χειμώνα στο Κατάρ, προκειμένου ο Λιονέλ Μέσι να εκπληρώσει την πιο σημαντική ποδοσφαιρική προφητεία του αιώνα: Την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου.

Εκεί και αν προέκυψε από… σπόντα ο πρωταγωνιστικός του ρόλος: Λίγες μέρες πριν από το τουρνουά τραυματίστηκε ο Τζιοβάνι Λο Σέλσο που είχε «καπαρώσει» μια θέση στα χαφ της Αργεντινής. Βασικό και αναντικατάστατο γρανάζι στην παρέα του Ροντρίγκο Ντε Πολ στα μισά του γηπέδου. Ο Μακ Άλιστερ υπο φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν απλά ένα μέλος της αποστολής και αυτό θα ήταν σπουδαίο νέο μιας και ο πατέρας του, ο Κάρλος, που βρέθηκε σε μια αντίστοιχη ιστορία το 1994, αλλά δεν πήρε το χρίσμα για τα γήπεδα των ΗΠΑ και τον τελευταίο χορό του Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ο Λιονέλ Σκαλόνι τον σκέφτηκε μετά το σοκ της πρεμιέρας κόντρα στη Σαουδική Αραβία. Βασικός στον πρώτο «τελικό» με το Μεξικό. Ο Μακ Άλιστερ μπήκε και δεν ξαναβγήκε από την ομάδα ποτέ. Το γκολ του με την Πολωνία, η ασίστ στον πραγματικό τελικό με τη Γαλλία έγιναν παράσημα στο πέτο του. Ακόμη και αν οι πιο μικροί Έντσο Φερνάντες και Χουλιάν Άλβαρεζ τον εκτόπισαν από την κουβέντα για τον x factor της νέας παγκόσμιας πρωταθλήτριας, ο πρωταγωνιστικός του ρόλος αποδόθηκε. Πλέον οι τρεις τους είναι στην Τσέλσι, την Σίτι και την Λίβερπουλ. Είναι η «βάση» για την ομάδα που θα υπερασπιστεί το στέμμα του Μέσι το 2026.

Ο νέος άσος της Λίβερπουλ επιστρέφοντας από το Κατάρ ήταν πια… ένας άλλος. Και αυτό η Μπράιτον το «ρούφηξε» μέχρι την τελευταία σταγόνα. Έγινε ο ηγέτης σε ένα σύνολο που τερμάτισε στην έκτη θέση της Premier League, που κέρδισε ένα εισιτήριο για το Europa League, που εξελίχθηκε σε case study για όλους εκείνους τους «μικρούς» του κόσμου που μεγάλωσαν δίχως να κάνουν θόρυβο. Ο Αργεντινός έγραψε στο κοντέρ του συνολικά 40 ματς, πέτυχε 12 γκολ μοίρασε 5 ασίστ. Έκανε… μπαμ πως δεν αργεί η επόμενη φορά για να φτιάξει βαλίτσες. Αυτή τη φορά όμως θα έμπαινε στο ασανσέρ πατώντας το κουμπί για το ρετιρέ.

Ο πατέρας του Κάρλος, ήταν ένα τίμιο αριστερό μπακ. Έπαιξε για χρόνια στην Αρχεντίνος και τη Μπόκα, φόρεσε 3 φορές το εθνόσημο. Η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του όμως τον βρήκε στα έδρανα του κοινοβουλίου, την ημέρα που ορκίστηκε Υπουργός Αθλητισμού της Αργεντινής (2015-18). Έκανε τρεις γιους και όλοι έπαιξαν ποδόσφαιρο. Ο μικρότερος, ο Αλέξις, έμελλε να γίνει… Υπουργός Εξωτερικών στα 24. Η Σάντα Ρόζα καμαρώνει…

Headlines