Σιμόνε Ιντσάγκι: Aπό το… χαρτί της απόλυσης, έτοιμος για απογείωση

Εχει το ενδιαφέρον της αυτή η σεζόν για την Ιντερ. Μια αγωνιστική περίοδος που ολοκληρώνεται το Σαββατόβραδο με το ραντεβού απέναντι στη βαθύπλουτη Μάντσεστερ Σίτι. Όχι, δεν πρόκειται για μήνες πάνω στο κύμα της δόξας και των επιτυχιών για τους Νερατζούρι. Ούτε, ασφαλώς, είχε τα «πάνω και τα κάτω της». Θα έλεγε κάποιος πως η Ιντερ εμφάνισε δύο πρόσωπα με τον Σιμόνε Ιντσάγκι, τον κόουτς που κράτησε το τιμόνι για δεύτερη σερί σεζόν. Αυτό στην Ιταλία που ουδέποτε το σφιχτό κατά τα άλλα σύνολο διεκδίκησε κάτι το αληθινά σπουδαίο. Και το δεύτερο που σχετιζόταν με μια ευρωπαϊκή πορεία και λες από το πουθενά, κάνει την έκπληξη με την παρουσία της ομάδας στον τελικό της Κωνσταντινούπολης.

Τι θα μπορούσε να τονιστεί για την Ιντερ μετά τόσο μεγάλο διάστημα και προτού κλείσει το βιβλίο ’22-’23; Πως ο Ιντσάγκι «πληγώθηκε» από τις πολλές ήττες στο πρωτάθλημα, αλλά τελικά άντεξε. Μοιάζει οξύμωρο κι όμως συνέβη. Η σκληρή κριτική των ιταλικών Μέσων έμοιαζε με ραπίσματα για τον Ιταλό προπονητή που όμως δεν το έβαλε κάτω. Του χρέωσαν πολλές φορές την κακή πορεία στο Καμπιονάτο και ήταν αλήθεια πως η Ιντερ δεν τα πήγε καλά. Λάθος. Χάλια ήταν η πορεία της.

Τα διλήμματα τύπου Ονάνα ή Χαντάνοβιτς για βασικός «άσος» ήταν κάτι σαν πλοκάμια που έπνιγαν έναν κόουτς που ήθελε να ισορροπήσει ανάμεσα στην ασφάλεια που πρόσφερε ο πρώτος και την ισορροπία στα αποδυτήρια που έδινε ο δεύτερος. Τον Οκτώβριο, η ομάδα του Μιλάνου μετρούσε ήδη τέσσερις ήττες (Λάτσιο, Μίλαν, Ουντινέζε και Ρόμα) και έμοιαζε με φοβισμένο πουλί. Δεχόταν το πρώτο γκολ σε παιχνίδια και κατέρρεε, την ίδια στιγμή που η Νάπολι με το νεανικό σφρίγος και ξεκάθαρη ορμή πετούσε προς το Σκουντέτο. Στη διακοπή για το Μουντιάλ, το μείον 11 από τη Νάπολι ισοδυναμούσε με διαφορά που δεν καλυπτόταν. Νωρίτερα, ελέχθη πως ο Ιντσάγκι σχοινοβατούσε ανάμεσα στο «μένω και το φεύγω» , με τις δεύτερες να είναι φωνές που ακούγονταν παραπάνω και σαφώς εντονότερα.

12 ήττες

Ηρθαν και ήττες αναπάντεχες όπως αυτές από τη Μίλαν, τη Μπολόνια, τη Σπέτσια και τη Μόντσα. Σύνολο για τη σεζόν; 12! Πρέπει να φτάσεις στη δέκατη θέση της βαθμολογίας και την Τορίνο για να δεις στον ιταλικό (βαθμολογικό) χάρτη τόσες πολλές. Την Ιντερ μάλλον την έσωσαν και έπιασε την θέση Νο 3 οι νίκες και οι ελάχιστες, μόλις τρεις, ισοπαλίες. Το εντός των συνόρων ρεκόρ της είναι μια κηλίδα…Αντίθετα, στο Τσάμπιονς Λιγκ τα πήγε θεαματικά καλύτερα και αυτό φαίνεται γιατί προβάρει ήδη τα καλά της για τον σπουδαίο τελικό.

Είναι  ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και πρέπει να γυρίσουμε πίσω τις σελίδες ώστε να δούμε τι ακριβώς συνέβη, πάντα σε σχέση με τα πεπραγμένα του κόουτς. Μια διαφορετική ομάδα με πίστη, αρχές και αυτοπεποίθηση!  Εκεί που έλεγες πως δεν θα μπορούσε να περάσει από ένα όμιλο μαζί με Μπάγερν και Μπάρτσα, αφήνει πίσω τους Μπλαουγκράνα, εξασφαλίζοντας ένα θεαματικό 3-3 στην Καταλονία.  Κι όμως, πριν καν αυτό το ματς, προτού διεξαχθεί ο αγώνας στο Μιλάνο όπου η Ιντερ νίκησε με 1-0, ο Ιντσάγκι ήταν στα πρόθυρα της απόλυσης. Μέσα σε λίγες εβδομάδες και με όπλο αυτό το …ζευγάρι αγώνων άντεξε στην πρώτη δοκιμασία. Δεύτερη; Πριν από τα ραντεβού με την Πόρτο για τα νοκάουτ παιχνίδια. Νίκη εντός, έστω και δύσκολη με 1-0 και εκτός έδρας σφυροκόπημα από τους Πορτογάλους, πλην όμως ο Ιντσάγκι κράτησε το εισιτήριο και μαζί την καρέκλα του! Πήγε έως το τέλος της διαδρομής. Με βάση την πορεία στην Ιταλία, μπορεί να ακούσεις πολλά. Στην Ευρώπη έκλεισε στόματα. Και ονειρεύεται κάτι ακόμη μεγαλύτερο: να γιορτάσει με την κούπα και να ετοιμαστεί για την επόμενη σεζόν στην ίδια ομάδα. Ποιος θα του πει «όχι»;