Δεν γίνεται σοβαρή συζήτηση για τη φορολογική δικαιοσύνη

Για μια ακόμη φορά φαίνεται, ότι δεν γίνεται σοβαρή συζήτηση για πολύ κεντρικά ζητήματα, όπως είναι η φορολογική δικαιοσύνη, ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου (ή για να το διατυπώσω διαφορετικά φαίνεται ότι «όλοι παίζουμε θέατρο», όπως έλεγε ο Ίρβινγκ Γκόφμαν).

Και καταρχήν θεωρητικά θα ήθελα να αναφέρω, ότι η πιο αυξημένη φορολόγηση των πιο εύπορων πολιτών μιας χώρας  (ή και των επιχειρήσεων) δεν γίνεται για να διοχετευθούν αυτά τα έσοδα στους οικονομικά αδύνατους (έτσι ώστε αυτοί να τα «ρίξουν» στην ιδιωτική κατανάλωση, δηλαδή στα τρόφιμα κλπ).

Όπως σημειώνει ο καθηγητής του Χάρβαρντ M.Sandel μια τέτοια φορολόγηση έχει νόημα, αν τα έσοδα από την ανωτέρω φορολόγηση χρησιμοποιηθούν για την ανακατασκευή της υποδομής ενός κράτους, δηλαδή με απλά λόγια , αν με τα λεφτά αυτά θα κτιστούν νέα  νοσοκομεία ή αν θα βελτιωθούν οι δημόσιοι δρόμοι κλπ( « Δικαιοσύνη»)

Και κάνω αυτή την αναφορά, γιατί ο πρώην πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης (που μάλλον θα αναδειχθεί ο νικητής και των επερχόμενων εκλογών της 25ης Ιουνίου) «δαιμονοποιεί» εντελώς σε αυτή την προεκλογική περίοδο τους φόρους και τη φορολογία (οδηγώντας νομοτελειακά σε μια περαιτέρω αύξηση της φοροδιαφυγής , πράγμα το οποίο είναι πολύ κακό).

Και μέσα στο πλαίσιο τούτο  έχουν γίνει μέχρι σήμερα κάποιες προεκλογικές συζητήσεις μεταξύ των κομμάτων για τη φορολογική δικαιοσύνη οι οποίες όμως δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Τι εννοώ;

Έτσι,  ο κ. Κατρούγκαλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη θέσει πριν από τις εκλογές της 21ης Μάιου το ζήτημα της σύνδεσης των ασφαλιστικών εισφορών των γιατρών , των δικηγόρων και των άλλων ελευθεροεπαγγελματιών με το ύψος του εισοδήματός τους.

Αυτό θα έλεγε κανείς  από πρώτη άποψη ότι  είναι ορθό. Με άλλα λόγια ο δικηγόρος που βγάζει 50.000 ευρώ το χρόνο να μη πληρώνει τις ίδιες ασφαλιστικές εισφορές με το νέο δικηγόρο που βγάζει 8000 ευρώ το χρόνο.

Ωστόσο, η καταγραφή τούτη δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει στην πράξη! Γιατί;

Γιατί οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες  δηλώνουν ετήσια εισοδήματα μέχρι 10.000 ευρώ το χρόνο («ΤΑ ΝΕΑ») !

Αυτό σημαίνει, είτε ότι οι άνθρωποι αυτοί πεινούν και λιμοκτονούν στη ζωή τους, είτε ότι φοροδιαφεύγουν συστηματικά! Είναι προφανές ότι συμβαίνει το δεύτερο , αλλά κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει πραγματικά το ζήτημα της τεράστιας φοροδιαφυγής στην Ελλάδα!

Εκτός και αν δεχθούμε μια παλαιότερη μελέτη που είχε συνταχθεί από ένα γερμανικό ινστιτούτο , η οποία εντόπιζε μεν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, αλλά υποστήριζε τελικά ότι ενδεχόμενα οι Έλληνες να ζουν πιο ευτυχισμένα (αφού η αποφυγή καταβολής φόρων στο κράτος αυξάνει την ατομική ευημερία του καθενός)!

Αυτό σημαίνει βεβαίως από την άλλη μεριά ότι οι φορολογικοί πόροι οι οποίοι θα χρησιμοποιούνταν για την ανέγερση κάποιων νέων νοσοκομείων ή  κάποιων νέων σχολείων, εν τέλει χρησιμοποιούνται για να αγοράσουν ορισμένοι γιατροί πολυτελή αυτοκίνητα κλπ.

Και όλα αυτά, όταν την ίδια ώρα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι -που δεν μπορούν εύκολα να φοροδιαφύγουν- φορολογούνται με υψηλό συντελεστή!

Το συμπέρασμα;

Για όλα αυτά δεν συζητούμε σοβαρά ενόψει των εκλογών, γιατί όπως έλεγε και ο Ουμπέρτο Έκο η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής είναι ένα δημοψήφισμα ηθικής για τους πολίτες (αφού ο καθένας κατά την καταβολή των φόρων, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, αναλαμβάνει τις ηθικές του ευθύνες απέναντι στο Έθνος)!

Γρηγόρης Καλφέλης 

Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Kalfelis@law.auth.gr