Ο εμπνευσμένος αγώνας μιας νεαρής γυναίκας κατά της λιποφοβίας – «Ένιωθα ότι το σώμα μου ήταν λάθος»

Φωτογραφίες σε στυλ ντοκιμαντέρ που καλύπτουν την εφηβεία και τις αρχές της δεκαετίας των είκοσι μιας νεαρής γυναίκας που ονομάζεται Shannon, διανθίζονται με στοιχεία από τη νεότητα της φωτογράφου Abbie Trayler-Smith – αναμνήσεις που αφορούν ειδικά τον αγώνα της με το υπερβολικό βάρος ως έφηβη.

Η λέξη «FAT!» αναγράφεται με μαρκαδόρο στο παλιό σχολικό της βιβλίο, μετά από μια φωτογραφία μιας plus size, έφηβης Shannon που δοκιμάζει ένα σκούρο-κόκκινο φόρεμα για το χορό. Το φωτογραφικό βιβλίο «Kiss It!» εξερευνά τα μέσα και τα έξω της ζωής μίας υπέρβαρης πιτσιρίκας μέσα από έναν ουδέτερο φακό, συνδυάζοντας τις σκοτεινές στιγμές των νεότερων χρόνων της Trayler-Smith με πάνω από μια δεκαετία φωτογραφιών που ακολουθούν την εμπειρία της Shannon να μεγαλώνει ως άτομο με παραπάνω κιλά.

Δεν έδωσε δεκάρα στα τρολ

Λόγω του αμφιλεγόμενου θέματος, η απεικόνιση ενός παχουλού σώματος όχι μόνο χωρίς κριτική, αλλά με ειλικρινή θαυμασμό, οδήγησε την Trayler-Smith σε crowdfunding για την έκδοση του βιβλίου στο Kickstarter. Αν και τα σχόλια των τρολ την ανησύχησαν, η Shannon, η ηρωίδα του βιβλίου, «δεν έδωσε δεκάρα». Μέσα από την καταγραφή της περιστασιακής αυτοπεποίθησης της Shannon απέναντι στη λιποφοβία, η Trayler-Smith έμαθε να επανεξετάζει τις δικές της αρνητικές απόψεις για τον εαυτό της και να αναμετράται με τα χρόνια χαμηλής αυτοεκτίμησης που είχαν αναπτυχθεί μέσα της.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Abbie Trayler-Smith (@abbiets)

Η Trayler-Smith μας μιλάει για τη δημιουργία του «Kiss It!»

• «Μεγάλωσα νιώθοντας ότι το σώμα μου ήταν λάθος. Επειδή ήμουν παχουλή από μικρή ηλικία, το βάρος μου θεωρούνταν πάντα θέμα – δεν ήταν δικό μου θέμα, αλλά αυτό που μου επιβλήθηκε. Και για όλη μου τη ζωή, ένιωθα ότι το σώμα μου δεν ήταν αρκετά καλό. Και νομίζω ότι το να μεγαλώνεις έτσι, το να νιώθεις υπάνθρωπος, έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο στην υγεία της κοινωνίας από ό,τι οι σωματικές επιπτώσεις μιας πάθησης όπως ο διαβήτης ή η καρδιοπάθεια».
• «Αυτό που είναι πραγματικά δύσκολο με το να είσαι υπέρβαρος είναι το γεγονός ότι όλοι μπορούν να το δουν, άρα όλοι μπορούν να σε κρίνουν. Δεν υπάρχει τρόπος να το κρύψεις. Ενώ αν είσαι αλκοολικός ή έχεις οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα – δεν θα έπρεπε καν να το αποκαλώ πρόβλημα – οι άνθρωποι δεν μπορούν να το δουν. Οπότε δεν μπορούν να το κρίνουν. Ενώ όταν είσαι “μεγαλύτερος”, όλοι νομίζουν ότι δικαιούνται να έχουν άποψη».
• «Συνάντησα τη Shannon σε μια συνέντευξη Τύπου όταν ήταν 13 ή 14 ετών, είχε έρθει από το Sheffield με το “εξωσχολικό σωματείο βάρους”, στο οποίο την είχε στείλει ο γιατρός της. Η συνοδός της ομάδας διάβασε ένα ποίημα που είχε γράψει, και όλη η αίθουσα σιώπησε. Ανατρίχιασα. Σκέφτηκα ότι πρέπει να της μιλήσω. Αρχικά, φωτογράφιζα μερικούς εφήβους από την ομάδα για το ευρύτερο πρόγραμμά μου, The Big O, αλλά συνειδητοποίησα ότι θα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό να έχω την ιστορία ενός ατόμου και να εμβαθύνω πραγματικά».
• «Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι διαφορετικοί όταν τους βάζεις μπροστά στην κάμερα, αλλά η Shannon δεν ήταν, και αυτό είναι τόσο σπάνιο. Σίγουρα αποτελεί έμπνευση για μένα. Αν μπορούσε να πατήσει ένα κουμπί και να γίνει αδύνατη, θα το έκανε, αλλά επίσης νιώθει πολύ άνετα με το σώμα της. Την κοιτάζω και σκέφτομαι: «Μακάρι να μπορούσα να είμαι τόσο άνετη όσο εσύ»».

• «Ακολουθώντας τη Shannon για 12 χρόνια, κατέληξα σε ένα γνήσιο είδος ιστορικού τόξου στην ιστορία της. Πιχί όταν έλαβε μέρος σε μια ιατρική δοκιμή για γαστρικό μπαλόνι στο νοσοκομείο του Σέφιλντ όταν ήταν μόλις 16 ετών κι αυτό έφυγε μόνο του μετά από μόλις έξι μήνες. Εξερευνώντας τη διαδικασία και τη συναισθηματική επιβάρυνση στο βιβλίο ήρθαμε να συγκεντρώσουμε αλήθειες. Της είπα “Shannon, οτιδήποτε αισθάνεσαι ότι δεν σε αντιπροσωπεύει πραγματικά ή ότι δεν νιώθεις άνετα με αυτό, τώρα είναι η ώρα να το πεις, γιατί μόλις βγει εκεί έξω, θα είναι εκεί έξω. Δεν υπάρχει περίπτωση να το φέρεις πίσω»».
• «Μια φορά, όταν η όλη μας προσπάθεια δέχτηκε τρολάρισμα, έλεγξα αν η Shannon ήταν καλά και είπε ότι δεν την ένοιαζε καθόλου. Είναι μια τόσο καταπληκτική στάση ζωής. Γι’ αυτό και το βιβλίο ονομάζεται “Kiss It!”, επειδή στην ηλικία των 16 ετών, είχε βαρεθεί το τι σκέφτονταν οι άλλοι γι’ αυτήν».
• «Αισθάνομαι περήφανη γι’ αυτό το έργο, επειδή πρόκειται ουσιαστικά για την αποδοχή των διαφορών. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που είναι μεγαλόσωμοι -όπως ο δικός μου πατέρας- που δεν βλέπουν ότι αυτό είναι ένα πολύπλοκο και διαφοροποιημένο ζήτημα. Έχω γίνει καλύτερη στο να αγνοώ τα τρολ, έχω πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνω από το να διαβάζω σχόλια μίσους. Αλλά αυτό που ήταν πραγματικά ενδιαφέρον ήταν ότι έλαβα μερικά πραγματικά όμορφα σχόλια από ανθρώπους, ακόμη και φίλους μου. Ένας από αυτούς μου έστειλε μήνυμα με το οποίο έλεγε: «Ουάου, το βίντεο του Kickstarter σας πραγματικά με ξετρέλανε. Επειδή πρέπει να είμαι ειλικρινής, είμαι σίγουρα ένας από αυτούς τους ανθρώπους που είναι υπέρ του μεγέθους και με έκανες να αναθεωρήσω τη στάση μου»».

*Το «Kiss it!» της Abbie Trayler-Smith κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gost και είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία.

*Με στοιχεία από anothermag.com