Ασημίνα Ξηροτύρη – Αικατερινάρη: Το διακύβευμα της «σταθερότητας» μπορεί να γίνει συνεχής εφιάλτης για το λαό

«Η πενταετής διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με τις προσδοκίες του λαού άλλαξε πολύ λιγότερα στο παλιό σύστημα του δικομματισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ» σημειώνει η υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ, Ασημίνα Ξηροτύρη – Αικατερινάρη. Μιλώντας στο in τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «προσαρμόσθηκε στις επιλογές και δεσμεύσεις των μνημονίων» ενώ συνεργάσθηκε όπως λέει και «με πρόσωπα και κόμματα αμφιλεγόμενης πολιτικής κουλτούρας και αντίθετης ιδεολογίας».

Απαντώντας στο ερώτημα γιατί η ίδια αποφάσισε να συμπορευθεί με το ΚΚΕ αναφέρει ότι «σε αυτό το κρίσιμο σημείο για τη χώρα αναζήτησα τις δυνάμεις εκείνες τις Αριστεράς που μπορούν να σταθούν απέναντι σε όλες αυτές τις συντηρητικές πολιτικές και να δημιουργήσουν μια συγκροτημένη μαζική γραμμή άμυνας και την προοπτική για το λαό μίας άλλης κοινωνίας, με ισότητα, δικαιοσύνη και ευημερία». Όπως λέει «επέλεξα τη συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ, συνειδητοποιώντας ότι είναι το πιο ικανό για τη δικαίωση των πανανθρώπινων ιδεών και αγώνων της Αριστεράς και την επανάκτηση του ηθικού της πλεονεκτήματος για να εμπνεύσει τον λαό να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων στην ανατροπή των αδιεξόδων του καπιταλιστικού συστήματος».

Σύμφωνα δε με την Ασημίνα Ξηροτύρη «το διακύβευμα περί «σταθερότητας», που εντάθηκε ακόμη περισσότερο τώρα από τη ΝΔ και όπως το εννοεί, μπορεί να γίνει ένας συνεχής εφιάλτης για το λαό, το επίπεδο και την ποιότητα της ζωής του».

Κυρία Ξηροτύρη, υπήρξατε βουλευτής τόσο με το Συνασπισμό όσο και την περίοδο 2000-2007, αλλά και με τη ΔΗΜΑΡ στη συνέχεια από το 2012 έως το 2014. Γιατί αποφασίσατε να συμπορευθείτε με το ΚΚΕ;

Έχω ξαναπεί πως μετά από μια μακρά, έντονη, κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της Αριστεράς και τρεις θητείες στο Κοινοβούλιο, τα τελευταία χρόνια παρέμεινα ανένταχτη, ενεργός πολίτης, παρακολουθώντας συστηματικά την πολιτική ζωή και την πορεία της χώρας. Ιδιαίτερα με τις βαθιές μου μνήμες και τους προβληματισμούς για την πορεία της Αριστεράς και της προσφοράς της στη χώρα και τον λαό, ήταν μεγάλη η ανησυχία μου και πολλές φορές η απογοήτευσή μου για τις εξελίξεις.

Η πενταετής διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με τις προσδοκίες του λαού άλλαξε πολύ λιγότερα στο παλιό σύστημα του δικομματισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και δυστυχώς προσαρμόσθηκε στις επιλογές και δεσμεύσεις των μνημονίων. Συνεργάσθηκε με πρόσωπα και κόμματα αμφιλεγόμενης πολιτικής κουλτούρας και αντίθετης ιδεολογίας.

Ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να αντιπαρατεθεί, έχοντας ένα συγκροτημένο προοδευτικό πρόγραμμα για το λαό, να αντισταθεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη συντηρητική -προκλητικά υπέρ των ολίγων- διακυβέρνηση της ΝΔ, η οποία επανέφερε δριμύτερα το ζοφερό κλίμα της συμπίεσης των κοινωνικών δαπανών, τη σκοτεινή διαχείριση του δημόσιου πλούτου και τις ιδιωτικοποιήσεις που θα πλήξουν τη δημόσια παιδεία και υγεία και γενικά το κοινωνικό κράτος.

Σε αυτό το κρίσιμο σημείο για τη χώρα αναζήτησα τις δυνάμεις εκείνες τις Αριστεράς που μπορούν να σταθούν απέναντι σε όλες αυτές τις συντηρητικές πολιτικές και να δημιουργήσουν μια συγκροτημένη μαζική γραμμή άμυνας και την προοπτική για το λαό μίας άλλης κοινωνίας, με ισότητα, δικαιοσύνη και ευημερία.

Γι’ αυτό επέλεξα τη συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ, συνειδητοποιώντας ότι είναι το πιο ικανό για τη δικαίωση των πανανθρώπινων ιδεών και αγώνων της Αριστεράς και την επανάκτηση του ηθικού της πλεονεκτήματος για να εμπνεύσει τον λαό να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων στην ανατροπή των αδιεξόδων του καπιταλιστικού συστήματος, που όλο και περισσότερο υπονομεύει την παγκόσμια ειρήνη, διογκώνει τις κοινωνικές ανισότητες, την πνευματική παρακμή και τη διαφθορά, θυσιάζοντας τα δικαιώματα στο βωμό του κέρδους.

Δώσατε ήδη την εκλογική μάχη της 21ης Μαΐου ως υποψήφια του ΚΚΕ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Τί αποκομίσατε από αυτή την εκλογική μάχη και πως συνεχίζετε μπροστά στις εκλογές της 25ης Ιουνίου;

Είχα καταρχήν την ικανοποίηση της αναγνώρισης της διαχρονικής πορείας μου στην Αριστερά και μιας αξιοθαύμαστης συντροφικότητας που μου έδωσαν τη μεγάλη ώθηση και τη δύναμη να συμπορευτώ με το ΚΚΕ σε αυτή τη μεγάλη μάχη των εκλογών της 21ης Μαΐου ως υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ. Σε μία εκλογική μάχη που με την αγωνιστικότητα, την εμπειρία, τον ενθουσιασμό και την οργανωτική ικανότητα που διαθέτει το ΚΚΕ κατάφερε και να εμπνεύσει τη νέα γενιά, αλλά και πολλούς προοδευτικούς αριστερούς πολίτες είτε ανένταχτους, είτε άλλους οι οποίοι απογοητεύθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, να κάνουν το αποφασιστικό βήμα και να ενισχύσουν το ΚΚΕ.

Συνειδητοποίησα αυτό που όλα μου τα χρόνια το προσπαθούσα, ότι με τη σταθερότητα των απόψεων και την άσκηση της πολιτικής με εντιμότητα, συνέπεια και θάρρος, έξω από δεσμεύσεις και πρακτικές που προσπαθεί να επιβάλλει το μιντιακό σύστημα, μπορείς όπως το ΚΚΕ, να εμπνεύσεις όλες τις γενιές για να μην υποκύψουν στα εκβιαστικά διλήμματα των μεγαλύτερων κομμάτων που παρά τις μικροδιαφορές έχουν ένα κοινό πυρήνα στην άσκηση της πολιτικής τους.

Με την αισιοδοξία και την ελπίδα που έδωσε η σημαντική ενίσχυση σε ψήφους και ποσοστά του ΚΚΕ προχωράμε στη νέα εκλογική μάχη με στόχο μια μεγαλύτερη άνοδο, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα για μία ισχυρή ιδεολογική-πολιτική παρέμβαση γύρω από τα στρατηγικά ζητήματα της οικονομίας, της ανάπτυξης, της προστασίας του περιβάλλοντος και των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και λαϊκών αναγκών, αλλά και για να δυναμώσουν οι αγώνες του λαού για όλα αυτά τα ζητήματα.

Με βάση την εμπειρία σας, τί απαντάτε στο πρώτο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΚΕ και τις «προοδευτικές δυνάμεις», όχι μόνο για το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης, αλλά και ψήφου ανοχής; Πόσο ρεαλιστική ήταν και τι εκπτώσεις θα έπρεπε να κάνει το ΚΚΕ;

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όχι μόνο ρεαλιστική δεν ήταν η πρόταση συγκυβέρνησης, αλλά ήταν και ανιστόρητη, πόσο μάλλον μετά και την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με ένα τρίτο μνημόνιο και άλυτα -όπως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας παραδέχθηκε- τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων. Η αποστασιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ από την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και τη διαφύλαξη από τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων οργανισμών, της λαϊκής κατοικίας συνοδεύτηκε από την απώλεια του ριζοσπαστικού και αγωνιστικού του χαρακτήρα που διέθετε πλούσιο στα χρόνια της ελάσσονος αντιπολίτευσης και τον οποίο έζησα από κοντά. Επιπρόσθετα ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τις ετερόκλητες συνεργασίες του, επιστράτευσε και πρακτικές και μέσα που δεν συνάδουν με την παράδοση και την ειλικρίνεια της Αριστεράς.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλά παραδείγματα όχι μόνο από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τη στάση του ως αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, που επιβεβαιώνουν την ορθότητα της στάσης του ΚΚΕ να μη συμμετέχει σε καμιά κατ’ όνομα προοδευτική κυβέρνηση, ή ακόμα και να δείξει ανοχή απέναντί της. Παίρνοντας υπόψη ότι το ΚΚΕ σε όλη την προεκλογική περίοδο επιχειρηματολογούσε για τη στάση του, αντιλαμβάνεστε ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων το στήριξαν πολλοί για πρώτη φορά, ακριβώς επειδή είχε αυτή την κρυστάλλινη θέση.

Τι έδειξε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τελικά η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θεωρηθεί ήττα της Αριστεράς;

Έχω αναφερθεί αρκετά στις προηγούμενες απαντήσεις μου γι’ αυτή την -αναγκαστικά ή μη- μνημονιακή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την ετερόκλητη συνεργασία τους. Όπως και για την άνευρη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη ΝΔ, χωρίς ένα ουσιαστικό, αριστερό υπόβαθρο και καινοτόμο πρόγραμμα για την αξιοποίηση των επιτευγμάτων της επιστήμης και των νέων τεχνολογιών για τη μείωση και όχι όπως σήμερα τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, για το αδυσώπητο κατώφλι της φτώχειας και της ανεργίας των νέων, για τη στήριξη του κοινωνικού κράτους. Γιατί στο σύνθημα ερώτημα: “τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”, οι νέοι χρειάζεται να πάρουν στα χέρια τους τις ζωές τους, για να μην ξανασυμβούν τα τραγικά Τέμπη.

Απέναντι σε μία διακυβέρνηση όπως η τετραετής της ΝΔ, μία πραγματικά αριστερή αντιπολίτευση ήταν καθοριστικά απαιτούμενο από το λαό να είναι μαχητική, βαθιά δημοκρατική, χωρίς ξένες με την ηθική της Αριστεράς πρακτικές, αλλά και ριζοσπαστική με έντονο κινηματικό χαρακτήρα στο πλευρό και τους αγώνες των εργαζομένων και της νέας γενιάς.

Δεν μπορούμε έτσι να μιλάμε για ήττα της Αριστεράς σε όλα τα επίπεδα, αλλά για μία ήττα ενός αριστερού σχηματισμού που υπέστη μετάλλαξη προς ένα σχηματισμό αστικής κυβέρνησης με πολλαπλά προβλήματα.

Θεωρώ πως το ΚΚΕ με τη συνεπή, σταθερή και αγωνιστική του δράση, με την ιδεολογικο-πολιτική του παρέμβαση μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη μίας δυναμικής, μαχητικής Αριστεράς όπως εγώ την οραματίζομαι, με ευρύτερη απήχηση στην κοινωνία, στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην υπεράσπιση των πανανθρώπινων αξιών και ιδεών της αριστεράς για την εξάλειψη των ανισοτήτων και της φτώχειας, στη συμβολή στην παγκόσμια ειρήνη, στην πολυεπίπεδη ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος και εν τέλει στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και την πρόοδο προς το σοσιαλισμό.

Πώς λειτουργεί το τοξικό κλίμα μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και κατά πόσο είναι επικίνδυνο ένα ποσοστό που μπορεί να θεωρηθεί «λευκή επιταγή» σε μία κυβέρνηση, όταν ο δεύτερος ακολουθεί με 20 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά;

Είναι πραγματικά πολιτικά επικίνδυνο να εκληφθεί από τη ΝΔ το υψηλό ποσοστό ως «λευκή επιταγή» για την συνέχιση μίας ακραίας συντηρητικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπου ο λαός πληρώνει σταθερά το 95% των φόρων και το κεφάλαιο μόνο το 5%, με το ρεκόρ των έμμεσων φόρων που ξεπέρασε τα 55,3 δισ. και τις φοροαπαλλαγές σε κάθε είδους επενδυτές, με το λογαριασμό να πηγαίνει πάντα στο λαό. Για να συνεχίσει τη συμπίεση των κοινωνικών δαπανών στην παιδεία και την υγεία και τη δαμόκλεια σπάθη των ιδιωτικοποιήσεων και των πλειστηριασμών, δημιουργώντας έτσι το ζοφερό κοινωνικό πλαίσιο με τους χαμηλούς μισθούς και τις παγωμένες τριετίες με την υπέρβαση του ¼ στο κατώφλι της φτώχειας, την υψηλή ανεργία των νέων.

Για να συνεχίσει τη σκοτεινή διαχείριση του δημόσιου πλούτου προκλητικά υπέρ των ολίγων, όπως και των δανεικών πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, που όμως συνοδεύεται με σκληρά προαπαιτούμενα, με σχεδιασμό και διαχείριση που δεν εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της χώρας που το πληρώνει. Για να μείνει ατιμώρητη για το έγκλημα των Τεμπών, τις δασοκτόνες πυρκαγιές στην Εύβοια, το πλήγμα στη δημοκρατία μας με τις παρακολουθήσεις.

Δυστυχώς όλα τα παραπάνω θα παραμείνουν ως κρίσιμα προβλήματα που το τοξικό κλίμα μεταξύ των τριών κομμάτων και το μιντιακό σύστημα θα τα παρακάμπτει στη συζήτηση, αναδεικνύοντας ως επουσιώδη τη δήθεν “σταθερότητα” της ΝΔ και την ανεδαφική, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, διαμάχη ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν και είναι γνωστό ότι σε ένα σημαντικό βαθμό κινούνται στον ίδιο πυρήνα της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων.

Το ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει καμιά “λευκή επιταγή” για να συνεχίσει την αντιλαϊκή της πολιτική μπορεί να το εγγυηθεί ο ίδιος ο λαός και η νεολαία με τους αγώνες του, γι’ αυτό χρειάζεται να είναι ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ.

Ποιο είναι το διακύβευμα της κάλπης της 25ης Ιουνίου;

Είναι λογικό, μετά τα παραπάνω, για μας το πραγματικό διακύβευμα να είναι η περαιτέρω ισχυροποίηση του ΚΚΕ! Να τα καταφέρουμε να φθάσει το ΚΚΕ ακόμη πιο ψηλά παντού, να αποτελέσει το στήριγμα του λαού με τη μαχητική και αποτελεσματική αντιπολίτευση του στις πολιτικές που βάζουν τα κέρδη των ολίγων πάνω από τις ζωές του λαού.

Γιατί το διακύβευμα περί «σταθερότητας», που εντάθηκε ακόμη περισσότερο τώρα από τη ΝΔ και όπως το εννοεί, μπορεί να γίνει ένας συνεχής εφιάλτης για το λαό, το επίπεδο και την ποιότητα της ζωής του. Για μας σταθερότητα είναι ο λαός να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες. Να απολαμβάνει ισότιμα τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, τα αποτελέσματα ενός συγκροτημένου δίκαιου κεντρικού προγράμματος της χώρας για την πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη με σταθερές θέσεις εργασίας και αξιοπρεπείς συνθήκες και αμοιβές, για τις κοινωνικές παροχές επιτέλους στην υγεία, την παιδεία, τις μεταφορές, για την ανάδειξη και προστασία του περιβάλλοντος, της ευρύτερης συμμετοχής και ενίσχυσης της κουλτούρα του λαού στον πολιτισμό και τις τέχνες, τα δικαιώματα των γυναικών, των νέων, για τις ζωές όλων μας. Το μεγάλο διακύβευμα για μένα είναι να ενισχυθεί η ελπίδα να έχουμε στην πολιτική ζωή μία δυναμική μαχητική Αριστερά με μεγάλη απήχηση στην κοινωνία.