Ας μιλήσουμε για μερικές «χαμένες ευκαιρίες» – σ’ άλλες εποχές. Την αφορμή μού δίνει η δίτομη έκδοση με τίτλο «Ιστορία Χαμένων Ευκαιριών». Συγγραφέας ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας, ο οποίος περιγράφει το Κυπριακό όπως το έζησε ως υπουργός Εξωτερικών από τον Μάιο του 1956 ως τον Ιούνιο του 1963.

Ο κ. Αβέρωφ αναφέρεται –στον πρώτο τόμο του έργου– στην ΕΟΚΑ και κυρίως στο πώς οργανώθηκε. Κι εδώ ακριβώς μας επιφυλάσσει μια έκπληξη. Μας αποκαλύπτει μια από τις «χαμένες ευκαιρίες» να σταδιοδρομήσει ως «λαθρέμπορος όπλων» ποιος λέτε; Ο γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας πρέσβης κ. Πέτρος Μολυβιάτης!

Το «περιστατικό» συνέβη το 1958, όταν είχε βρεθεί στη Βόρεια Ιταλία μια ποσότητα εντελώς καινούργιων αυτόματων όπλων με επαρκή αριθμό φυσιγγίων, και μάλιστα σε λογική τιμή.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 10.11.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Περιγράφει, επί λέξει, ο κ. Αβέρωφ:

«Αποφασίσαμε να μην αναμείξουμε ξένους, αλλά το μικρό φορτίο να μεταφερθεί με τη συνοδεία ικανού δικού μας ανθρώπου. Στο Υπουργείο Εξωτερικών ελάχιστοι ήξεραν ότι ανεφοδιάζαμε την ΕΟΚΑ, και αυτοί ήταν, εκτός από τα στελέχη του Γενικού Προξενείου Λευκωσίας, μόνο όσοι είχαν άμεση ανάμειξη στο εγχείρημα. Επρόκειτο συνήθως για νεότατους υπαλλήλους. Μέσα σ’ αυτούς ήταν ο Πέτρος Μολυβιάτης, ο σημερινός Πρεσβευτής, Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πρόθυμα ανέλαβε τη μεταφορά στην Αθήνα των καινούριων αυτομάτων. Στην Ιταλία τα παρέλαβαν νύχτα, και τα μετέφεραν με αυτοκίνητο για να τα συσκευάσουν σε βαλίτσες στο σπίτι του Μελετίου. Πριν όμως φτάσουν στον προορισμό τους, τους έπιασαν οι καραμπινιέροι. Το πράγμα είχε προδοθεί πιθανότατα από τον πωλητή, αν και αυτός, αργότερα, ορκιζόταν ότι ήταν αθώος.

Ευτυχώς, με ένα λογικό φιλοδώρημα και με εγκατάλειψη των όπλων στους καραμπινιέρους, που ασφαλώς κάτι θα έβγαλαν και από την αξία τους, το πράγμα σκεπάστηκε, χωρίς καν να αποκαλυφθεί η ιδιότητα του Μολυβιάτη.

Βέβαια, η διπλωματική ιδιότητα του Πέτρου Μολυβιάτη θα έπρεπε να μας κάνει διστακτικούς για τη χρησιμοποίησή του σε τέτοιες αποστολές. Αλλά το διπλωματικό του διαβατήριο και οι ικανότητές του αποτελούσαν και τα εχέγγυα της σίγουρης μεταφοράς. Και μια που τα όπλα ήταν απαραίτητα, έπρεπε να δεχτούμε την αντιμετώπιση του κινδύνου. Άλλωστε, όταν τον διάλεγα, του είχα πει την κάλυψή μου σε περίπτωση αποτυχίας: θα αποβαλλόταν από τη Διπλωματική Υπηρεσία, και κάποιον τρόπο θα βρίσκαμε για να τον στείλουμε κατηγορούμενο σε ποινικό δικαστήριο και να καταδικαστεί. Έτσι, μπορεί να αύξαναν οι υποψίες των τρίτων, αλλά θα σώζονταν με το παραπάνω τα προσχήματα, και η υπεράσπισή μας θα ήταν εύκολη. Χωρίς δισταγμό, ο νεαρός διπλωμάτης δέχτηκε την επαχθή γι’ αυτόν και βολική για το Υπουργείο του αποστολή».

*Άρθρο που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Το Βήμα» την Τρίτη 10 Νοεμβρίου 1981. Πρωταγωνιστές της ιστορίας, δύο επιφανείς πολιτικοί της πατρίδας μας, δύο εξέχοντα στελέχη του λεγόμενου συντηρητικού χώρου, ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας (1908-1990) και ο Πέτρος Μολυβιάτης.

Ο Πέτρος Μολυβιάτης γεννήθηκε στη Χίο στις 12 Ιουνίου 1928. Η μητέρα του Αγάπη ήταν αδελφή του συγγραφέα Ηλία Βενέζη και καταγόταν από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας.

Σπούδασε Νομική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε καριέρα στο διπλωματικό σώμα, με θητεία σε καίριες θέσεις: στις μόνιμες αντιπροσωπείες της Ελλάδας στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, καθώς και στις ελληνικές πρεσβείες της Μόσχας, της Άγκυρας και της Πρετόριας.

Υπήρξε στενότατος συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού (1974-1980) και γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας (1980-1985 και 1990-1995).

Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας (1996- 2004) και διετέλεσε τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών (2004-2006, 2012 και 2015).

Headlines