Ειρήνη Κολιδά: «Ζωγραφίζοντας τις πληγές», μια έκθεση για τη βία κατά των γυναικών

Τα τελευταία χρόνια είδαμε γυναίκες από όλον τον κόσμο να ενώνουν τις φωνές τους ενάντια στην έμφυλη βία.

«Είμαι άντρας, είσαι ιδιοκτησία μου, σε εξουσιάζω, θα κάνεις ό, τι πω και δεν πρόκειται να τιμωρηθώ ποτέ».

Από τα κακοποιητικά συμβάντα, χιλιάδες μάτια, χιλιάδες στόματα σφραγισμένα. Φόβος, πόνος, ενοχές και παραπλάνηση: «έλα μωρέ», δεν είναι κακός, δεν το ήθελε», «δεν θα το ξανακάνει» ή «αν μιλήσω θα αλλάξει κάτι;».

Όμως ποτέ δεν είναι αργά! Η Μαρία, η Ελένη, η Τζένη, η Κατερίνα, η Αγγελική και τόσες άλλες γυναίκες έκαναν την αρχή. Και τα κατάφεραν. Για τον εαυτό τους, για τα παιδιά τους, για ττις γυναίκες όλου του κόσμου.

Βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, να αποκαλύψουν οδυνηρές μαρτυρίες για σεξουαλική, σωματική, ψυχολογική κακοποίηση.

Δικαίωμα του καθενός είναι να ζει ελεύθερα και όπως εκείνος το θέλει, χωρίς να αναγκάζεται να υποστεί κακοποιητικές συμπεριφορές καμιάς μορφής.

Αυτό ήθελε να αποτυπώσει και η έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Ζωγραφίζοντας τις πληγές», στέλνοντας ένα μήνυμα ενδυνάμωσης των γυναικών που έχουν βιώσει την κακοποίηση.

Και αυτό το έκανε πράξη η γυναίκα με την εντυπωσιακή παρουσία της, την ηρεμία της, και την ειλικρίνειά της.

Το όνομα της είναι Ειρήνη Κολιδά, ζει στην Αθήνα, είναι μητέρα ενός αγοριού και εργάζεται ως personal trainer.

Όπως λέει και η ίδια «άραγε πώς θα ήταν εάν δεν μπορούσα να εκφράσω τα συναισθήματά μου… τις σκέψεις μου… τη χαρά μου… τη λύπη μου… την απογοήτευση μου…την ευτυχία μου; Η καθαρή τέχνη της ψυχής είναι η καθημερινή σκόνη της ζωής…».

Επηρεασμένη από την μάστιγα των κακοποιημένων γυναικών άρχισε να ζωγραφίζει και καθώς τα δάκρυα χύθηκαν μεταμορφώθηκαν σε μπογιές απάνω σε καμβάδες, δημιουργώντας εικόνες με φωνές. Εικόνες που σκίζουν την ψυχή, εικόνες που γεννούν ελπίδα.

Στην έκθεση «Ζωγραφίζοντας τις πληγές» οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά 31 έργα δια χειρός της Ειρήνης.

Το in.gr μίλησε μαζί της για το ερέθισμα που την έκανε να προχωρήσει στην έκθεση αυτή:

Κυρία Κολιδά, πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική με θέμα την κακοποίηση γυναικών; Ποιο ήταν το έναυσμα;

Από μικρή ήμουν ευαισθητοποιημένη με θέματα που αφορούσαν τη γυναίκα και τη γυναικεία κακοποίηση. Για κάποιον λόγο μπορούσα να το διακρίνω να το αντιληφθώ τριγύρω μου εντόνως.

Από μικρή ζωγράφιζα και έγραφα ποιήματα πάντα σε στιγμές έντονων συναισθημάτων: στεναχώριας, προβληματισμού κακής διάθεσης… λειτουργούσε για εμένα αγχολυτικά.

Στην παρούσα φάση μετά και από δικά μου βιώματα και επηρεασμένη έντονα από αυτά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας αποφάσισα να ζωγραφίσω για αυτό!

Υπάρχει κάποιο μήνυμα στο έργο σας;

Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι όλοι πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη μέσα από πράγματα που αγαπάμε να χρωματίζουμε το κακό… το μαύρο χρώμα και να το μετατρέπουμε σε χρώματα χαράς και ευτυχίας… εμείς έχουμε το πινέλο της ζωής αλλά και το χαρτί. Είναι στο χέρι μας τι χρώματα θα χρησιμοποιήσουμε.

Πόσο θεωρείτε ότι έχει ωριμάσει η ελληνική κοινωνία στα θέματα που αφορούν την κακοποίηση γυναικών;

Δεν πιστεύω ότι έχει ωριμάσει η ελληνική κοινωνία. Ακόμα υπάρχει ο φόβος, η ντροπή των θυμάτων κακοποίησης, ακόμα υπάρχουν πολλές γυναίκες που κρύβονται, σιωπούν, υποφέρουν, φοβούμενες τι θα πει η κοινωνία .

Φοβάστε ότι το κίνημα «me too» έχει ημερομηνία λήξης; Δηλαδή μόλις φύγουν τα φώτα της δημοσιότητας θα επανέλθουμε σε συμπεριφορές του παρελθόντος;

Είμαι υπέρ της δύναμης που έχει η φωνή μας, η ψυχή μας, η καρδιά μας. Πιστεύω ότι κάθε γυναίκα, κάθε άνθρωπος πρέπει τη στιγμή που κακοποιείται να πατάει γερά κάτω να σηκώνει κεφάλι και να το βγάζει. Να φεύγει από μέσα ο δαίμονας του φόβου της κακοποίησης που σε κάνει να αισθάνεσαι μικρός, λίγο και ανίσχυρος…

Πιστεύω ότι μετά το «me too» κάποιοι θα φοβηθούν… κάποιοι θα το σκεφτούν δεύτερη φορά πριν πράξουν… αλλά, λυπάμαι που το λέω, αυτοί αισθάνομαι ότι θα είναι πάντα εκεί…

Τι πρωτοβουλίες θα περιμένατε σε επίπεδο πολιτείας προκειμένου να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο;

Το φαινόμενο από την πλευρά της πολιτείας είναι πολύ δύσκολο να εξαλειφθεί. Θα μπορούσε μονάχα να συμπαρασταθεί ή και σε εισαγωγικά να τιμωρήσει ή να γιατρέψει εκείνους τους αρρώστους ανθρώπους που δρουν έτσι.

Εμείς οι γυναίκες όμως, οι μανάδες οφείλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν και να σέβονται τον εαυτό τους ώστε να μπορέσουν να αγαπήσουν και τον συνάνθρωπο.

Γιατί αυτές οι συμπεριφορές είναι αποτέλεσμα ανασφαλειών και μη πίστης στον εαυτό τους.

Πάνω από όλα η Ειρήνη Κολιδά είναι μία πολύ τρυφερή μανούλα. Ο γιος της αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητά της.

Στη σημαντική αυτή μέρα, το παρών έδωσαν φίλοι, γνωστοί και συνεργάτες για να τιμήσουν με την παρουσία τους την Ειρήνη Κολιδά.

Μεταξύ αυτών και ο υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στο Νότιο τομέα, κ. Χάρης Θεοχάρης.