Δεύτερο ντιμπέιτ με… ενισχυμένη αναλογική

Για την Πέμπτη προετοιμάζονται οι, πέντε πλέον, αρχηγοί των κομμάτων να αναμετρηθούν -για δεύτερη φορά- ενόψει της κάλπης. Εκτός τηλεοπτικής αναμέτρησης βρίσκεται ο κος Βαρουφάκης, αφού από την κάλπη της 21ης Μαΐου, έμεινε εκτός Βουλής. Χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι η δεύτερη κάλπη της 25ης Ιουνίου, με την ενισχυμένη αναλογική, αποκλείεται να κάνει την έκπληξη.

Εξάλλου, αυτές οι εκλογές είναι κυρίως μια σειρά από εκπλήξεις. Πάντως, στο δεύτερο ντιμπέιτ έχουμε δύο στοιχεία που θα καθορίσουν πλήρως την έκβαση της διαδικασίας: η ΝΔ προηγείται με 20 μονάδες και επίσης, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, το πρώτο κόμμα έχει το μπόνους των 40 εδρών -έναντι των 50 που ίσχυε μέχρι λίγο παλιότερα. Οπότε, αν κάτι μπορούμε με σιγουριά να περιμένουμε, είναι έναν Κυριάκο Μητσοτάκη με αέρα απόλυτου, αδιαμφισβήτητου νικητή.

Εδώ έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας, που τώρα καλείται να αποδείξει τρία πολύ σημαντικά στοιχεία. Το πρώτο είναι πως μπορεί να ανεβάσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και να διατηρήσει μία ισχυρή θέση στην αξιωματική αντιπολίτευση και το δεύτερο είναι ότι θα αποτελέσει μία αξιωματική αντιπολίτευση που θα παλέψει ώστε η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα χάνει στοιχήματα, ακόμη και ως κυβέρνηση.

Σε αντίθεση με τον Τσίπρα του 2023, δίπλα στον Νίκο Ανδρουλάκη που -με μεγάλη απόσταση μεν- διεκδικεί την δεύτερη θέση αλλά σίγουρα έχει κερδίσει το παραδοσιακό κέντρο στο οποίο στόχευε ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καλείται να θυμηθεί τον εαυτό του, αλλά του 2012.

Με ρεαλισμό να αποδεχτεί ότι παλεύει για μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση και “μια στο καρφί και μια στο πέταλο” να έχει μία, ας πούμε, πιο “δυναμική” παρουσία απέναντι, μάλιστα, στον πρώην και, ως όλα δείχνουν, επόμενο πρωθυπουργό της χώρας.

Και ο κος Μητσοτάκης και ο κος Τσίπρας  αριθμούν ο καθένας μία τετραετία ως πρωθυπουργοί και ξιφουλκούν επί ίσοις όροις. Το μεγάλο προτέρημα του κου Τσίπρα είναι, όμως, ότι δεν προέρχεται από ένα μεγάλο κόμμα του δικομματικού τόξου: δημιούργησε ένα κόμμα εξουσίας, οπότε προέρχεται από άλλη λογική και άλλες κοινωνικές αναφορές. Πράγμα που το 2012 (και με διαφορετικό τρόπο το 2015) είχε εκμεταλλευτεί στο έπακρο και, όπως αποδείχθηκε καλώς, γιατί λειτούργησε υπέρ του.

Στο προηγούμενο ντιμπέιτ είδαμε έναν ΣΥΡΙΖΑ ως πρώην κυβέρνηση να απολογείται περισσότερο και από τη νυν. Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο αυτοκριτικής για τον Αλέξη Τσίπρα, ούτε και σύγκρισης θητειών. Τώρα θα πρέπει να συγκρίνει την θητεία του κου Μητσοτάκη με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν επικοινωνήθηκε κατά την προηγούμενη προεκλογική περίοδο και τα αποτελέσματα τα είδαμε όλες και όλοι στην κάλπη.

Στο ίδιο ντιμπέιτ, όμως, υπάρχουν ακόμη τρεις αρχηγοί: ο Νίκος Ανδρουλάκης, που προεκλογικά ευαγγελίζεται την δεύτερη θέση αυτήν της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά στην πραγματικότητα θέλει να καθιερώσει και ίσως να αυξήσει το ποσοστό του πράγμα καθόλου εύκολο, αφού οι δεύτερες εκλογές φαίνεται πως θα είναι πιο πολωμένες.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό του, αλλά τώρα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι κόμμα καταγγελίας, αλλά ουσιαστικής κοινοβουλευτικής παρέμβασης. Έτσι, όσο κι αν εποφθαλμιά  τους “αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ”, τώρα καλείται να παρουσιάσει την δική του ταυτότητα, που το ΚΚΕ συνηθίζει να πιστεύει ότι είναι συμπαγής και ανεξάντλητη στο χρόνο αλλά ο χρόνος έχει την κακή συνήθεια να κινείται και να φτάνει στο παρόν, έπειτα στο μέλλον.

H… πιο δεξιά πολυκατοικία

Τέλος, ο Κυριάκος Βελόπουλος βρίσκεται σε έναν “χριστιανικό” (sic) πόλεμο με το κόμμα ΝΙΚΗ του κου Νάτσιου. Και οι δύο, ακροδεξιοί, χριστιανοκεντρικοί, εθνικιστές και αντιεμβολιαστές, έχουν ως κύρια βάση τους την Βόρεια Ελλάδα. Αυτήν την στιγμή το στοίχημα Βελόπουλου είναι να αποκλείσει τον Νάτσιο από την Βουλή πράγμα που φαίνεται ακόμη ρευστό γιατί ναι μεν η τελευταία δημοσκόπηση των “Νέων” τον φέρνει εντός του κοινοβουλίου και μάλιστα με μεγαλύτερα ποσοστά από αυτά του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά την ίδια στιγμή εντός του κόμματος “ΝΙΚΗ” έχουν βγει… μαχαίρια. Μαχαίρια κατά τον τρόπο που βγήκαν και στην Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία καθαιρεί τους πρώτους σε ψήφους και τους αντικαθιστά με ημέτερούς της.

Οι οποίοι, για όποιον κόσμο έχει μία σημασία, είναι όλοι άντρες στις θέσεις γυναικών…

Σε κάθε περίπτωση, αυτό το ντιμπέιτ μπορεί να καθορίσει ακόμη και ανατροπές στην κάλπη. Πιθανότατα όχι για το νικητή των εκλογών, αλλά για την ταυτότητα και τη δύναμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι έπειτα για το “μπετό” των ψήφων στα υπόλοιπα κομμάτων. Και, φυσικά, για των αριθμό των… εισακτέων στην Βουλή.  Γιατί οι πέντε κύριοι του ντιμπέιτ, θα απευθυνθούν στους ψηφοφόρους των απόντων της διαδικασίας και οι πιθανότητες δεν είναι εναντίον τους.