Αστάθμητοι παράγοντες και… Λερναία Ύδρα της ακροδεξιάς

Εθνικό πένθος, αλλά όχι για όλους. Ας μην αναφέρουμε τα ένθεν κακείθεν σχόλια πολιτών στα κοινωνικά δίκτυα, που πλειοψηφικά είναι ρατσιστικά (στην ήπια μορφή τους). Ας δούμε τις δημόσιες παρουσίες των τελευταίων ωρών.

Τι έχουμε ακούσει: ένα μείγμα «χριστιανικής» (sic) συμπόνιας περί κατατρεγμένων ανθρώπων, που δυστυχώς πέθαναν, αλλά… Αλλά; Αλλά απασχόλησαν το ΕΚΑΒ, αλλά έρχονται όλοι εδώ, αλλά «τι να κάναμε, να δεχόμασταν άλλους 750;».

Αυτή η τραγωδία θα αποδειχθεί βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς. Σήμερα ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος είπε στο πρωινό του MEGA ότι το (πολυδιασπασμένο) κόμμα του «δεν αναγνωρίζει το εθνικό πένθος».

Την ίδια στιγμή και η Λατινοπούλου γραφείου ότι δεν έχει κηρυχθεί»εθνικό πένθος για τα Ίμια, το Σάμινα, ούτε καν για τον τέως βασιλιά «!

Όταν δεν έχεις κηρύξει τριήμερο εθνικό πένθος για:
Τους ήρωες των Ιμίων.
Το αεροπορικό δυστύχημα της Ήλιος.
Το πολύνεκρο ναυάγιο του Σάμινα.
Ούτε καν για τον τ. Βασιλιά κ κηρύσσεις για ναυάγιο που έγινε σε διεθνή ύδατα από επίδοξους εισβολείς στην Ευρώπη, είναι τελείως γελοίο.

— Latinopoulou (@latinopoulou) June 15, 2023

Φυσικά, αυτοί οι δύο πρώην σύμμαχοι δεν είναι ο κύριος άξονας της ελληνικής ακροδεξιάς. Ούτε οι Σπαρτιάτες, που δεν έχουν (ως τώρα) κάνει κάποια ανακοίνωση. Οι δύο πυλώνες είναι η Ελληνική Λύση και, αισίως, η ΝΙΚΗ.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος αρκέστηκε να πει ότι το debate, που ακυρώθηκε, δεν ανανεώθηκε με… δικαιολογίες. «Δικαιολογίες» που, από τους ψηφοφόρους του, μπορεί να ερμηνευτούν πολλαπλώς: είναι το πένθος δικαιολογία; Και δη, είναι εθνικό;

Ο δε κος Νάτσιος της ΝΙΚΗ ανακοίνωσε ότι λόγω εθνικού πένθους αναστέλλει την πολιτική δραστηριότητα (εκδηλώσεις, περιοδείες). Αλλά στα σχόλια των ψηφοφόρων του διαβάζουμε έντονη δυσαρέσκεια.

Ρατσισμός

Το πολύνεκρο ναυάγιο, η ελληνική Λαμπεντούζα, ήταν ένας πολιτικός αστάθμητος παράγοντας λίγο πριν τις κάλπες.

Κυριαρχεί απόλυτα ο ρατσιστικός λόγος, όχι στην πολιτική σκηνή, αλλά στη δημόσια σφαίρα. Από την άλλη, η Αριστερά σύσσωμη ζητά ευρωπαϊκές αλλαγές και ρυθμίσεις που να κάνουν την ήπειρο φιλόξενη για τους πρόσφυγες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, ως η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς στην Ελλάδα, στηλιτεύει την ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και τονίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση και να υιοθετήσει ένα μοντέλο που δεν αφήνουν την Ελλάδα ευρωπαϊκή «αποθήκη» για το προσφυγικού και, επίσης, που μια Ευρώπη που «αγκαλιάζει» όλα τα προσφυγικά ρεύματα: και από την βόρεια Αφρική και από την Ασία και από την Ουκρανία εξίσου.
Συγκεκριμένα, η Αλληλεγγύη για Όλους, αναφέρει ότι η Ευρώπη » θα αρνείται να πράξη το ανθρωπιστικό της καθήκον (…) όσο θα επεκτείνονται οι φράχτες, όσο θα κλείνουν οι πλέον προσβάσιμοι οδοί, τόσο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα επιλέγουν τους πλέον επικίνδυνους δρόμους».

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας από την Καλαμάτα μίλησε για μια Ευρώπη που «δημιουργεί υδάτινους τάφους» και προτεραιότητα είναι «και αυτή των συνόρων, αλλά εξίσου αυτή της ανθρώπινης ζωής».

Ο φόβος, όμως, παραμένει. Ο φόβος της ακροδεξιάς, δηλαδή, μιας Λερναίας Ύδρας που συνεχώς»αυγατιζει» τα κεφάλια της. Η ασάφεια της ΝΔ σε σχέση με τα push backs, τον φράχτη, τις πολιτικές ασύλου και την αντίληψη για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα,  λειτουργεί επικουρικά για την ακροδεξιά πολυκατοικία, γιατί αφήνει περιθώρια να αναπτυχθεί το ρατσιστικός μένος.

Ο κίνδυνος να λειτουργήσει υπέρ της ακροδεξιάς αυτή η τραγωδία, είναι και υπαρκτός και σχεδόν αναπόφευκτος. Και η κάλπη της 25ης Ιουνίου θα φανερώσει δυσάρεστες εκπλήξεις.