Στην εποχή της ασύστολης «κοβιντολογίας» και πρόσφατης «στρεπτοκοκκολογίας» είναι μεγάλος ο αριθμός των  δημοσιευμάτων που αναφέρονται σε φάρμακα όλων των κατηγοριών που είναι σε παροδική ή χρόνια έλλειψη. Το αποτέλεσμα είναι να ταλαιπωρούνται ασθενείς, γιατροί και φαρμακοποιοί με ποικίλες συνέπειες για τη Δημόσια Υγεία και Περίθαλψη. Πολλά αντιβιοτικά είναι σε έλλειψη και μάλιστα χρησιμοποιήθηκε ευρέως, ακόμη κι από εκπροσώπους φορέων (!), ο χαριτωμένος και ατυχής όρος «Ελλειπτικά (sic) Φάρμακα»!

Ιδιαίτερα απασχολεί η έλλειψη των υγρών μορφών των παιδιατρικών αντιβιοτικών που χορηγούνται από το στόμα (σιρόπια/διαλύματα). Κάθε σπίτι έχει μια τέτοια δική του πικρή  εμπειρία από τις ελλείψεις και από τον τεράστιο κόπο που έκανε για να εντοπίσει κάποιο φαρμακείο που να έχει απόθεμα.

Στο άρθρο μου αυτό εστιάζομαι κάπου αλλού: Όλη η κοινωνία και οι Αρχές μιλάνε ΜΟΝΟ για τις ελλείψεις. Αυτές αποτελούν, όμως, την κορυφή του παγόβουνου στο θέμα της διακίνησης των φαρμάκων. Πιο σημαντικό, όμως, είναι ένα άλλο θέμα που δεν έχει τύχει ευρείας δημοσιότητας. Είναι ότι έχουμε ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΑ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ ΣΕ ΑΦΑΝΕΙΑ/ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΑ κι αυτό αποτελεί τη μη ορατή όψη του παγόβουνου, που όλοι ξέρουμε πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποβεί.

Αναλυτικότερα: Πολύ γνωστά ονόματα παιδιατρικών σιροπιών είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ πλέον στη χώρα μας, εδώ και πολύ καιρό. Αυτά είναι (α) δύο παλαιά, καταξιωμένα που δουλεύουν πολύ καλά στις λοιμώξεις: η Πενικιλλίνη V (Ospen) και η Κοτριμοξαζόλη (Septrin,Bactrimel) και (β) δύο νεότερα: η Κεφουροξίμη αξετιλική (Zinadol) και η Λορακαρμπέφη (Lorbef).Xρησιμοποιώ τα εμπορικά ονόματα, αλλά έτσι τα ξέρει ο κόσμος.

Oι λόγοι της εξαφάνισής τους είναι πολλοί: 1/. Ορισμένα παιδιατρικά αντιβιοτικά  είχαν για πολλά χρόνια πολύ χαμηλές τιμές λιανικής κι οι εταιρείες, λόγω ανεπαρκούς προσδοκώμενης κερδοφορίας τα απέσυραν, είτε στο εξωτερικό, είτε από την Ελλάδα. Είναι γνωστός ο νόμος ότι πέφτει η τιμή όσο παλιώνει το φάρμακο. Αναφορικά με τη χώρα μας καμιά κυβέρνηση δεν μπόρεσε να θεραπεύσει αυτή την πληγή, ακόμη και μια πρόσφατη μεγάλη συζήτηση ναυάγησε μόλις ξεκίνησε, 2/.Υπήρξε αδυναμία ανευρέσεως πρώτων υλών στο εξωτερικό  (της δραστικής ουσίας  και εκδόχων)  για την παρασκευή του αντιβιοτικού, είτε  για λόγους πολιτικής των παραγωγικών εταιρειών ή επειδή η παραγωγή  τους ελαττώθηκε ή δεν ήταν πια συμφέρουσα για τις εταιρείες ή διαθέτουν τα αποθέματά τους σε συγκεκριμένες χώρες με υψηλότερη τιμή κ.ά.

Το Ινστιτούτο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ) που είναι εντεταλμένο από το Υπουργείο Υγείας και τον ΕΟΦ να εισάγει στην Ελλάδα, όποιο φάρμακο δεν εισάγουν ή παράγουν οι φαρμακευτικές εταιρείες της χώρας είχε εισαγάγει Πενικιλλίνη V (Infectocillin) και Κοτριμοξαζόλη (Cotrim), αλλά και αυτά είναι ανύπαρκτα/ σε αφάνεια πλέον όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη.

Δεν έχουμε, λοιπόν, παιδιατρικά αντιβιοτικά  να κάνουμε τη δουλειά μας και φαίνεται ότι το θέμα δεν λύνεται. Μας απομένει να κάνουμε  συνετή χρήση αντιβιοτικών στις λοιμώξεις των παιδιών μας, αλλά και την προσευχή μας!

Ο Κωνσταντίνος Καρύδης είναι Παιδίατρος-Λοιμωξιολόγος

Headlines