«Γιατί κηρύξαμε εθνικό πένθος; Λάθρο ήτανε…»

Εχεις 78 νεκρούς επίσημα και μαζί με τους αγνοούμενους, που δεν υπάρχει πλέον ελπίδα, τα θύματα της τραγωδίας έξω από την Πύλο θα φτάσουν τους 650.

Μπορεί κανείς να κάνει focus στον αριθμό; 650 άνθρωποι, δεκάδες εκ των οποίων γυναίκες και παιδιά, δεν ζουν πλέον, σε μια από τις χειρότερες τραγωδίες με πρόσφυγες και μετανάστες.

Και όλα αυτά σε μια περιοχή τόσο κοντά στις ελληνικές ακτές. Η Μεσόγειος αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά υγρός τάφος για ανθρώπους που ζητούσαν μια καλύτερη μοίρα, μια νέα πατρίδα, μια νέα αφορμή για να παλέψουν για τη ζωή τους, για το μέλλον των παιδιών τους.

Κι ενώ η τραγωδία αυτή έχει συγκλονίσει τους πάντες, υπάρχει και μια δράκα ακροδεξιών, ρατσιστών, απάνθρωπων δίποδων που κάνουν καριέρες «πουλώντας» τις θεωρίες τους.

Αυτή, λοιπόν, η απάνθρωπη κινούμενη αθλιότητα, ενώ ακόμη οι νεκροί είναι ζεστοί άρχισαν να μιλούν. Και να λένε πολλά.

Γράφει ο ένας: «Θα απελάσουμε αυτούς που σώθηκαν στην Πύλο, μόλις τελειώσει το εθνικό πένθος; Ή θα τους κρατήσουμε και θα τους δώσουμε και βίζα;»

Ο άλλος υπερθεματίζει: «Γιατί εθνικό πένθος; Υπήρχε κανείς σοβαρός λόγος;»

Ενας γνωστός αρθρογράφος της ακροδεξιάς μάλιστα κάνει ολόκληρη ανάλυση γιατί δεν πρέπει να πενθεί η Ελλάδα για τους 650 νεκρούς.

«Τι ήθελαν και μπήκαν στο σαπιοκάραβο; Που βρήκαν τα λεφτά; Αφού το πλοίο βούλιαξε σε διεθνή ύδατα; Και το Λιμενικό έκανε ό,τι μπορούσε αλλά… δεν ήθελαν να σωθούν».

Μέχρι και τον… συγχωρεμένο τέως Βασιλιά, γιο της Φρείκης – Φρειδερίκης ενέπλεξαν κάποιοι.

«Μα γιατί δεν κηρύχθηκε εθνικό πένθος όταν πέθανε ο άνακτας που ήταν και Ελληνας; Γιατί να πενθήσουμε για τους… λάθρο πελάτες των ΜΚΟ;»

«Και γιατί να απολογηθεί η Ελλάδα για ένα πλοίο που έφυγε από τη Λιβύη και πήγαινε στην Ιταλία;»

Λες και οι νεκροί είναι δικοί τους και δικοί μας. Λες και οι διασωθέντες που βρίσκονται στην Καλαμάτα είναι σε άλλο πλανήτη ή δεν αξίζουν να υπάρχουν επειδή είναι αλλοδαποί.

Λες και η ανθρωπιά είναι a la cart και δεν περιλαμβάνει όλες τις ψυχές που χάνονται τόσο άδικα. Ελληνες, αλλοδαπούς, ξένους, μουσουλμάνους ή ινδουϊστές.

Είναι τόσο τραγικό να εξηγείς τα αυτονόητα. Να πρέπει να εξηγήσεις σε συμπολίτες σου ότι άλλο η ανθρώπινη ζωή και η απώλεια με τόσο τραγικό τρόπο κι άλλο η συζήτηση για το ποια είναι καλή και ποια κακή αντιμεταναστευτική πολιτική.

Κάποιοι μένουν στη λογική: «Ελα μωρέ. Λάθρο είναι, τι το θέλουμε το εθνικό πένθος; Ποιος τους είπε να περάσουν από τη θάλασσα;»

Δεν ξέρουμε τι έγινε εκείνες τις κρίσιμες ώρες. Δουλειά της δικαιοσύνης είναι να τα βρει.

Αν το βούλιαξαν οι λαθροδιακινητές, αν ευθύνεται το Λιμενικό, αν έχει ευθύνες η Frontex, αν τσακώθηκαν πάνω στο πλοίο και πλήθος άλλων αιτιών.

Ούτε θα λύσουμε το προσφυγικό – μεταναστευτικό με «τσιτάτα» κι εύκολες, μαγικές λύσεις.

Το ζήτημα για όλους τώρα είναι η απώλεια ζωών, χωρίς ναι μεν αλλά. Σε τόσο τραγικά δυστυχήματα, αν είσαι άνθρωπος πενθείς κι αυτό δεν σε κάνει περισσότερο ευαίσθητο.

Ούτε λιγότερο Ελληνα. Ούτε περισσότερο φίλο των αλλοδαπών, ούτε λιγότερο πατριώτη, όπως κάποιοι θέλουν να διαχωρίσουν τους πολίτες.

Ας είμαστε, λοιπόν περισσότερο άνθρωποι και λιγότερο «σκατόψυχοι». Μπορεί να μην ήταν συγγενείς μας, αλλά ήταν παιδιά, γυναίκες, άνδρες με όνειρα και ελπίδες.

Ας αφήσουμε τις βαρύγδουπες αναλύσεις και τα ποσταρίσματα μίσους για οτιδήποτε δεν είναι «εμείς».

Δεν χωράει η πολιτική σπέκουλα σε τέτοιες τραγωδίες αλλά κυρίως δεν χωράει η απανθρωπιά.