«Πλύση εγκεφάλου» υποστηρίζει ο πατέρας ενός αγνοούμενου στο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου ότι έκαναν οι διακινητές στο παιδί του.

Όπως λέει ο πατέρας του Shehryar Sultan από το Πακιστάν, οι διακινητές έπεισαν τον γιο του να κάνει το επικίνδυνο ταξίδι από τη Λιβύη προς την Ευρώπη.

«Του έκαναν πλύση εγκεφάλου. Του έλεγαν ότι το ταξίδι θα διαρκέσει δύο με τρεις μέρες. Ο γιος μου είναι ευκολόπιστος και έτσι μπήκε στο σκάφος. Έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε ότι καθόταν με άλλα 400 – 500 άτομα. Και ότι τους είχαν πει ότι θα βρίσκονταν στη θάλασσα για πέντε με έξι μέρες» λέει χαρακτηριστικά ο πατέρας του αγνοούμενου, μιλώντας στο BBC.

«Όλο αυτό είναι πολύ λάθος. Η κυβέρνηση πρέπει να καταπολεμήσει τη διακίνηση μεταναστών» τονίζει.

Η τύχη του γιου του Shahid Mehmood, είναι προς το παρόν άγνωστη αλλά η οικογένειά του ανησυχεί καθώς ο άνθρωπος με τον οποίο ταξίδευε μαζί, βρέθηκε νεκρός.

«Δεν υπήρχαν γυναίκες και παιδιά μεταξύ των επιζώντων»

Ότι δεν βρέθηκαν γυναίκες και παιδιά μεταξύ των επιζώντων επιβεβαιώνει, με δήλωσή του στο BBC, ο Γιώργος Βασιλάκος, εθελοντής διασώστης του Ερυθρού Σταυρού. Όπως λέει, οι επιζώντες του ναυαγίου ανέφεραν ότι «όλες οι γυναίκες και τα παιδιά ήταν σε απομόνωση κάτω από το κατάστρωμα». «Γι αυτό και δεν μπόρεσαν να βγουν εγκαίρως, καθώς το αλιευτικό βυθίστηκε πολύ γρήγορα» λέει ο κ. Βασιλάκος.

«Δεν ξέρω τι να πω στους γονείς μου»: Συγκλονίζουν οι συγγενείς των θυμάτων

«Ο αδερφός μου 19 χρονών ήταν στο καράβι. Από τη Λιβύη ήθελε να πάει στην Ιταλία. Ήταν μαζί με άλλα τρία παιδιά από το χωριό. Δεν ξέρω τι να πω στους γονείς μου. Μακάρι να βρούμε κάποια βοήθεια», είπε ο Αλί Χασάν που μίλησε με άλλους συγγενείς θυμάτων στην συνέντευξη Τύπου της ΚΕΕΡΦΑ την Παρασκευή.

Κρατώντας φωτογραφίες των συγγενών τους στα χέρια, ο Νακάς που ήρθε από την Ιταλία για να μάθει για τους δύο θείους του, τον Ταχέρ Ναζίρ και τον Καϊσέρ Ναζίρ, 40 και 45 χρονών λέει: «Δεν ξέρω που βρίσκονται, πού θα τους βρω και ποιος θα με βοηθήσει. Και οι δύο είχαν οικογένειες με μικρά παιδιά και για οικονομικού λόγους αναγκάστηκαν να φύγουν από το Πακιστάν, για να βγάλουν το ψωμί των παιδιών τους. Έρχονταν  από μια χώρα που δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν ξέρω τώρα αν ζουν ή που βρίσκονται. Τελευταία φορά μιλήσαμε την Παρασκευή στις 8 το πρωί. Ήταν στην Λιβύη. Απ΄ όταν μπήκαν στο καράβι δεν είχαμε ξανά επικοινωνία.

Ο Αντίλ Χουσεΐν ψάχνει τον αδερφό του, 35 χρονών. Όπως λέει ζούσε στην Ελλάδα 14 χρόνια και μετά γύρισε στο Πακιστάν καθώς δεν κατάφερε να βγάλει χαρτιά. «Στο Πακιστάν δεν είχε ψωμί, δεν είχε δουλειά. Μετά από δύο χρόνια είπε να ξαναγυρίσει στην Ευρώπη. Θα πήγαινε στην Ιταλία γιατί στην Ελλάδα «δεν θα ήταν νόμιμος».

«Του είπα ότι είναι δύσκολο αυτό που πάει να κάνει, ότι μπορεί να πεθάνει. Αλλά μου λέει «τι να κάνω στο Πακιστάν, δεν μπορώ να ζήσω». Έχει δυο μικρά παιδιά. Γι΄ αυτά έκανε ό, τι έκανε. Για να βρει μια δουλειά, να τα μεγαλώσει. Τον ψάχνω αλλά τίποτα. Παίρνω τηλέφωνα, τίποτα. Πάω στην Πρεσβεία, τίποτα. Ας γίνει κάτι να ξαναδώ τον αδερφό μου. Δεν ξέρω αν πέθανε, αν νοσηλεύεται, τίποτα».

«Πολλοί μετανάστες πνίγηκαν τα τελευταία χρόνια», λέει ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Τζαβέντ Ασλάμ, «αλλά τώρα είχαμε το χειρότερο ναυάγιο». «Η πολιτική τους είναι υπεύθυνη γι’ αυτό το έγκλημα» λέει και «ζητά την τιμωρία των υπευθύνων».

Headlines