Διάνα Βουτυράκου: Καλούμαστε στα 18 να αποφασίσουμε για κάτι που καθορίζει τη ζωή μας, με έλλειψη ενημέρωσης

Η επιστήμη και η πολιτική επηρεάζουν τις ζωές μας σε καθημερινό επίπεδο και η Διάνα Βουτυράκου με την υποψηφιότητα της, στη Δυτική Αττική με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιθυμεί να «παντρέψει» αυτούς τους δύο κόσμους.

«Πρέπει να αρχίσουν αυτοί οι δύο κόσμοι να συνυπάρχουν. Πρέπει να συζητάμε περισσότερο για το πόσο συσχετισμένη είναι η επιστήμη με την πολιτική. Οι επιστήμονες πρέπει να έχουμε λόγο στα κοινά, να μπορούμε να εξηγήσουμε κάποια πράγματα» για να χρησιμοποιείται η επιστήμη προς όφελος του κοινού καλού, τονίζει, η Διάνα Βουτυράκου, μόλις 27 ετών, με επιστημονικό υπόβαθρο στη ρομποτική.

Η κυρία Βουτυράκου υπερασπίζεται με πάθος το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο τονίζοντας ότι «όσοι έχουμε σπουδάσει σε ελληνικά ΑΕΙ πρέπει να καταρρίψουμε μύθους και στερεότυπα. Με θλίβει να σκέφτεται ο κόσμος »μπάχαλα» και »κέντρα ανομίας». Οι απόφοιτοι ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων είμαστε περιζήτητοι».

«Μέσα στα πανεπιστήμια γεννιόντουσαν κινήματα γιατί υπήρχε ανταλλαγή σκέψεων και απόψεων» τονίζει, εκφράζοντας προβληματισμό για την προσπάθεια υποβάθμισης της πολιτικοποίησης στα πανεπιστήμια. «Η πολιτική επηρεάζει καθοριστικά τη ζωή μας, δεν μπορεί να αποστασιοποιούμαστε».

«Αν ξανασυνδέσουμε τις ιδεολογίες με την πολιτική θα λυθούν πολλά προβλήματα, τονίζει και εξηγώντας τη δική της επιλογή μιλά για πολύ συνειδητή πράξη «να συνταχθώ με ένα κόμμα της Αριστεράς». Τι είναι Αριστερά; «Αριστερή είναι η πολιτική που χτίζεται προς όφελος του κοινωνικού συνόλου» απαντά. Ενδιαφέρον έχει και ο ορισμός που δίνει περί αριστείας. «Στην αριστερή ιδεολογία αριστεία σημαίνει πόσο κοινωνικά χρήσιμος κατάφερα να είμαι».

Η κυρία Βουτυράκου μιλά ακόμη για τη νέα γενιά, το brain drain που συνδέει άμεσα με τις επικρατούσες συνθήκες στην ελληνική αγορά εργασίας, την κατάσταση στην Παιδεία, αλλά και τα έμφυλα στερεότυπα που κυριαρχούν στην κοινωνία.

Οι ΜΚΟ πάνε να αποκαταστήσουν πράγματα που έπρεπε να κάνει η πολιτεία και δεν κάνει

Η υποψήφια βουλευτής στη Δυτική Αττική με τον ΣΥΡΙΖΑ, κ. Διάνα Βουτυράκου, με την δημοσιογράφο του in κ. Ελένη Στεργίου

Για τους πολιτικούς: Πριν από πολιτικοί πρέπει να είμαστε άνθρωποι

Τελικά θα χρειαστεί να φτιάξουμε «ρομπότ πολιτικό» για να φτιάξει τη χώρα; «Πρέπει πριν από πολιτικοί να είμαστε άνθρωποι και αυτό δεν νομίζω ότι είναι κάτι που μπορεί να κάνει το ρομπότ. Πρέπει να διεκδικήσουμε το ανθρώπινο μέρος στην πολιτική, από το να φέρουμε στην πολιτική τα ρομπότ. Υπάρχει η ευθύνη του επιστήμονα να δημιουργήσει κάτι αλλά υπάρχει και η ευθύνη του πολιτικού. Για παράδειγμα, και είναι ένας παραλληλισμός που μου αρέσει να κάνω, ας υποθέσουμε ότι αύριο θα μπουν ρομπότ στην εργασία μας. Αυτό θέλουμε να γίνει ώστε οι άνθρωποι να δουλεύουν σε πιο ασφαλείς συνθήκες ή ίσως και λιγότερες ώρες ή για να μειώσουμε θέσεις εργασίας; Είναι σημαντικό το πώς ο πολιτικός θα χρησιμοποιήσει την επιστήμη».

Για την πολιτική: Αν την ξανασυνδέσουμε με τις ιδεολογίες θα λυθούν πολλά – Θα πάψει το «όλοι ίδιοι είναι»

«Με ενόχλησε λίγο η συζήτηση γύρω από την υποψηφιότητα μου», τονίζει η κ. Βουτυράκου. «Σαν να διαχωρίζουμε την ιδεολογία από την πολιτική και νομίζω ότι αυτό είναι παγίδα. Μας έχει οδηγήσει στο »όλοι ίδιοι είναι». Αν ξανασυνδέσουμε τις ιδεολογίες με την πολιτική πιστεύω θα λυθούν πολλά προβλήματα».

«Πολύ συνειδητή η επιλογή μου να συνταχθώ με ένα κόμμα της Αριστεράς, δεν θα με βρίσκατε σε άλλο κόμμα», τονίζει και προσθέτει με νόημα ότι «δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους πολιτικούς ως παίκτες ποδοσφαιρικής ομάδας», που πήραν μεταγραφή.

«Έχουμε άποψη, όνειρα και έχουμε και πράγματα που θέλουμε να κάνουμε» σημειώνει ξεκαθαρίζοντας ότι «για μένα Αριστερά και συλλογικότητα είναι έννοιες ταυτόσημες».

Για τη γνωριμία με τον Αλέξη Τσίπρα: Χτύπησε το τηλέφωνο και μου είπαν…

«Με τη σχολική ομάδα που προπονούσα, πριν χρόνια, κερδίσαμε το χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα Ρομποτικής και προσκληθήκαμε στα γραφεία των κ.κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα για να μας συγχαρούν. Μετά ακολούθησε ένα τηλεφώνημα από το γραφείο του κυρίου Τσίπρα και μου έγινε η πρόταση: »θα θέλαμε να μπείτε στην ομάδα των συμβούλων του». Ήμουν 25 χρονών τότε, λέω »είστε σίγουροι;» Ναι, είπαν, είμαστε σίγουροι, η φωνή σας θέλουμε να ακουστεί.»

Μάλιστα η κυρία Βουτυράκου εξομολογείται ότι «στην πρώτη συνάντηση ντρεπόμουν να μιλήσω, τελικά αισθάνθηκα μεγάλη ασφάλεια», αλλά και ότι άργησε πολύ να απαντήσει θετικά στην πρόταση καθώς δεν είχε σκεφτεί μέχρι τότε να ασχοληθεί με την πολιτική.

Για τη νέα γενιά: Πρέπει να ακουστεί η φωνή μας

Στις προειδοποιήσεις των φίλων της »που πας να μπλέξεις;» απαντά με ενάργεια «αν εμείς που αγαπάμε αυτή τη χώρα είμαστε μακριά από τον κόσμο, πως θέλουμε να αλλάξει;» σημειώνοντας την ελλιπή εκπροσώπηση στη Βουλή της νέας γενιάς  που έχει μεγαλώσει σε αλλεπάλληλες κρίσεις.

Σχετικά με το πως η νέα γενιά μπορεί να προσφέρει στην πολιτική, απαντά «με το να ακουστεί η φωνή μας».

Στις προειδοποιήσεις δε των φίλων της »που πας να μπλέξεις;» απαντά «αν εμείς που αγαπάμε αυτή τη χώρα είμαστε μακριά από τον κόσμο, πως θέλουμε να αλλάξει;» υπογραμμίζοντας την ελλιπή εκπροσώπηση στη Βουλή της νέας γενιάς, που έχει μεγαλώσει σε αλλεπάλληλες κρίσεις.

Για τα εργασιακά: Χρειαζόμαστε κυβέρνηση, η οποία θα θέλει να υποστηρίξει τον εργαζόμενο

Οι επικρατούσες συνθήκες εργασίας είναι βασικός ανασταλτικός παράγοντας για την ανάσχεση του brain drain αλλά και για την επιστροφή όσων έφυγαν εξηγεί η κυρία Βουτυράκου.

«Υπάρχει απροθυμία στους νέους του εξωτερικού να γυρίσουν στην Ελλάδα» επισημαίνει, εστιάζοντας στις καλύτερες συνθήκες εργασίας στο εξωτερικό.

«Στο εξωτερικό όλοι σέβονται το 8ωρο, δεν δουλεύουμε απλήρωτες υπερωρίες. Αυτά είναι πράγματα που δεν μπορείς να αφήσεις για να επιστρέψεις στην Ελλάδα», υπογραμμίζει και τονίζει την ανάγκη ύπαρξης μια φιλοεργατικής κυβέρνησης.

«Μέσω της πολιτικής μπορείς να φέρεις μια αλλαγή στα εργασιακά, να κάνεις τον εργαζόμενο να αισθανθεί ασφάλεια» επισημαίνει.

Για την αλλαγή και τους νέους: Δεν είναι η κανονικότητα αυτό που ζούμε στην Ελλάδα

Σχετικά με τους τρόπους διαμαρτυρίας, σημειώνει ότι πρέπει να βρούμε ποιος τύπος διαμαρτυρίας θα έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο. «Πέρσι, για παράδειγμα, με τους ντελιβεράδες ξεσηκωθήκαμε μέσω διαδικτύου και καταφέραμε κάτι πολύ καλό και προσθέτει ότι πρέπει να βρούμε με ποιες μορφές το μήνυμά μας θα φτάσει εκεί που πρέπει».

«Δεν είναι η κανονικότητα αυτό που ζούμε στην Ελλάδα», τονίζει η κ. Βουτυράκου.

Αναφέρει ότι «δεν είναι έτσι παντού, έχουμε πέσει σε παγίδα. Πρέπει να επιδιώξουμε αφύπνιση των νέων, ότι δεν είναι η κανονικότητα αυτή που ζεις και δεν θα πρέπει να την αντιλαμβάνεσαι ως κανονικότητα. Θα είναι μία μορφή διαμαρτυρίας διαδικτυακή; Θα είναι μία πίεση συλλογική προς τους εργοδότες; Κάπως πρέπει να γίνει όμως και για να γίνει πρώτα από όλα πρέπει να δείξεις ότι δεν συνηθίζεις αυτή την κατάσταση, δεν μπορούμε να ζούμε έτσι».

Για το δημόσιο πανεπιστήμιο: Κάτι μαγικό αυτό που έχει καταφέρει η δημοκρατία μας

«Εγώ ξέρω τι μου έχει προσφέρει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, δωρεάν, το οποίο είναι πολύ σημαντικό γιατί δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί, οποιασδήποτε οικονομικής κατάστασης να σπουδάσει και αυτό είναι κάτι μαγικό που έχουμε καταφέρει στη δημοκρατία μας. Η γνώση που παίρνεις από ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο δεν υστερεί σε σχέση με το εξωτερικό», τονίζει η κ. Βουτυράκου και συνεχίζει: «αυτό που μας λείπει είναι υποδομές και αυτό σχετίζεται με την έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης».

Για τον σεξισμό: Σε όσα πάνελ πήγαινα ήμουν πάντα ανάμεσα σε 2-3 άνδρες

Στην Ελλάδα συνδέουμε την ωριμότητα με την ηλικία, αναφέρει η κ. Βουτυράκου και συνεχίζει «είσαι νέος άρα δεν είσαι αρκετά ώριμος. Στο εξωτερικό έχουν περισσότερη πίστη στους νέους ανθρώπους, προσθέτει.

Σχετικά με την αντιμετώπιση της γυναίκας, τονίζει ότι «το πρώτο μου αφεντικό ήταν σεξιστής και έχω αντιμετωπίσει διαχωρισμό ανδρών – γυναικών. Έχω συνηθίσει να είμαι στη μειονότητα των γυναικών σε ένα γραφείο ή εργαστήριο. Ρωτούσαν »ποιος θα βγάλει φωτοτυπία» κι όλοι κοιτούσαν εμένα, επειδή είμαι γυναίκα. Απαντούσα ότι δεν είμαι εδώ ούτε για να βγάλω φωτοτυπίες, ούτε να φτιάχνω καφέδες».

Σχετικά με την πολιτική, είπε ότι «συνειδητοποίησα ότι σε όσα πάνελ πήγαινα ήμουν πάντα ανάμεσα σε 2-3 άνδρες» και παρατηρεί οτι «τα υπουργεία που θεωρούνται σοβαρά παραδοσιακά τα αναλαμβάνουν άνδρες και πως δεν είναι τυχαίο ότι στις γυναίκες δεν δίνονται τα μεγάλα χαρτοφυλάκια».