Σε πολλές περιπτώσεις το καρπούζι και το μαχαίρι δεν βρίσκονται στα ίδια χέρια. Για παράδειγμα οι ΗΠΑ μπορεί να έχουν λεφτά και μια τεράστια εγκατάσταση για τον εμπλουτισμό ουρανίου που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τα περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια τους, ωστόσο η τρέχουσα παραγωή του οριακά καλύπτει τις ανάγκες ενός εργοστασίου παραγωγής ενέργειας.

Ευτυχώς, λοιπόν που τα πρώρα μπορούν να τους εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη σχετική τροφοδοσία τους από τη Ρωσία, που μπορεί να κήρυξε τον πόλεμο στην Ουκρανία και να της έχουν επιβληθεί κυρώσεις γι’ αυτό το λόγο, ωστόσο άλλο οι αμερικανικές ανάγκες και άλλο το ουκρανικό ζήτημα.

Οπότε, αυτή τη στιγμή, και παρά τις συντονισμένες προσπάθειες των περισσότερων δυτικών κρατών να επιβάλουν οικονομικούς περιορισμούς στη Ρωσία, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αγοράζουν το ένα τρίτο του εμπλουτισμένου ουρανίου τους από θυγατρικές εταιρείες της κρατικής υπηρεσίας πυρηνικής ενέργειας Rosatom, η οποία συνδέεται άμεσα με τον ρωσικό στρατό.

Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες ροές αμερικανικών κεφαλαίων προς τη Ρωσία, που πέρυσι άγγιξε περίπου το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.

Το αμερικανικό πρόβλημα

Όπως γράφουν οι New York Times,  ατυχώς οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν για την ώρα εταιρείες που να μπορούν να αναλάβουν οι ίδιες την περίπλοκη διαδικασία και η ανάπτυξή τους θα κόστιζε στο αμερικανικό κράτος τεράστια ποσά, ενώ παράλληλα θα χρειάζονταν πάνω από μία δεκαετία για να αγγίξουν τα επίπεδα παραγωγής της Rosatom.

Από την άλλη, και παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος βρίσκεται στον δεύτερο χρόνο του, δεν φαίνεται να γίνονται σημαντικά βήματα προς την τόνωση της εγχώριας βιομηχανίας εμπλουτισμού. Οι Ρώσοι, έχοντας αναπτύξει την απαιτούμενη τεχνολογία, είναι πλέον οι φθηνότεροι προμηθευτές στην παγκόσμια αγορά, εξοπλίζοντας τουλάχιστον άλλα δέκα κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν.

Να σημειωθεί ότι εκτός από τη βιομηχανικής κλίμακας παραγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου, η υπηρεσία πυρηνικής ενέργειας της Ρωσίας είναι πια υπεύθυνη και για τη διαχείριση του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπορίζια στην ανατολική Ουκρανία.

Η περιοχή, μαζί με το μεγαλύτερο πυρηνικό εργοστάσιο της Ευρώπης, κατελήφθη και ελέγχεται από τη Ρωσία σχεδόν από την αρχή του πολέμου, ενώ οι μάχες γύρω του ανησυχούν κάθε τρεις και λίγο τη διεθνή κοινότητα.

Τι κάνει ο Τζο Μπάιντεν

«Δεν μπορούμε να είμαστε όμηροι εθνών που δεν μοιράζονται τις αξίες μας, αλλά αυτό συμβαίνει», ήταν το σχετικό σχόλιο του γερουσιαστή Τζο Μάντσιν ΙΙΙ, Δημοκρατικού από Δυτικής Βιρτζίνια, ο οποίος ηγείται της Επιτροπής Ενέργειας της Γερουσίας, στην αμερικανική έγκυρη εφημερίδα.

Φυσικά τίποτα δεν αποκλείει η Ρωσία να αποφασίσει στο σύντομο μέλλον να διακόψει τις εξαγωγές εμπλουτισμένου ουρανίου. Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν πως μια τέτοια στρατηγική δεν είναι καθόλου απίθανη, ειδικά αφού ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δείξει στο παρελθόν πως δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την ενέργεια ως μέσο άσκησης γεωπολιτικής πίεσης.

«Είναι ανεξήγητο ότι εδώ και πάνω από ένα χρόνο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν φαίνεται να έχει σχέδιο για να τερματίσει αυτή την εξάρτηση», δηλώνει ο Τζέιμς Κρέλενσταϊν, διευθυντής της GHS Climate, μιας εταιρείας συμβούλων καθαρής ενέργειας που εξέδωσε πρόσφατα μια λευκή βίβλο για το θέμα.

«Θα μπορούσαμε να εξαλείψουμε σχεδόν όλη την εξάρτηση της Αμερικής από τον ρωσικό εμπλουτισμό με την ολοκλήρωση του εργοστασίου φυγοκέντρησης στο Οχάιο», υπογραμμίζει ο ίδιος.

Headlines