Μουζάλας: Γιατί θα χαιρόταν αν έπεφτε ο φράχτης στον Έβρο όπως με την πτώση του τείχους στο Βερολίνο

Το ένστικτο επιβίωσης που ενεργοποιεί η δυστυχία και η απόγνωση δεν καταλαβαίνει από φράχτες και αποτρεπτικά μέτρα και αυτό αποδεικνύεται με τον πιο τραγικό τρόπο στα δυστυχήματα στη θάλασσα και στην ξηρά με λίστες νεκρών μεταναστών και προσφύγων, λένε οι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το κρίσιμο ζήτημα του μεταναστευτικού – προσφυγικού. Επιστήμονες, αλληλέγγυοι, διασώστες είναι το πρώτο πράγμα που σημειώνουν εξηγώντας την παταγώδη αποτυχία της ακολουθούμενης μεταναστευτικής πολιτικής από την Ευρώπη και τα κράτη-μέλη.

Η Ευρώπη «φρούριο» έξω από τα «τείχη» θα έχει πτώματα και το μαθηματικό σύμβολο που συνοδεύει αυτή την πρόταση είναι αυτό της διπλής συνεπαγωγής, λένε χαρακτηριστικά. Και τα μαθηματικά σύμβολα δεν μπαίνουν τυχαία, με την ίδια την πραγματικότητα να τα επιβεβαιώνει πλήρως.

Ο φράκτης και το τείχος του Βερολίνου

Έχοντας ζήσει μία από τις κρισιμότερες φάσεις του μεταναστευτικού στην Ευρώπη, ως υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2016, ο Γιάννης Μουζάλας είπε το αυτονόητο (Status fm) για όσους έχουν καταπιαστεί με το πρόβλημα. «Έαν δεν υπάρχουν νόμιμοι οδοί, τότε οι φράκτες θα καθυστερούν λίγο (σ.σ. τις μεταναστευτικές ροές), και θα λειτουργούν όπως τα μπλοκαρισμένα ρέματα και τα ποτάμια στις πόλεις που όταν μπλοκάρουν υπερχειλίζουν και φωνάζουμε».

Υπερθεματίζοντας σημείωσε ότι: «Ο φράκτης είναι εργαλείο, σημασία έχει πώς τον χρησιμοποιείς. Εγώ δεν θα ήθελα να υπάρχουν φράκτες. Όταν πέσει θα έπαιρνα χαρά σαν να έπεφτε το τείχος του Βερολίνου».

Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Μουζάλας χαρακτήρισε πολιτικό έγκλημα της Ευρώπης το ναυάγιο στην Πύλο «με συναυτουργό τη ΝΔ», ισχυριζόμενος πως η πολιτική της αποτροπής που ακολουθεί, δηλαδή να μην έρχονται οι μετανάστες στην Ελλάδα τους οδηγεί στο να αναζητούν μη νόμιμες διόδους.