Μια ενδιαφέρουσα αισιοδοξία συναντά κανείς στις πρώτες αντιδράσεις των ΜΜΕ για την κλήρωση του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Προκύπτει ίσως περισσότερο από το γεγονός ότι οι Πράσινοι απέφυγαν έναν μπελά όπως η Γκενκ και λιγότερο για την εξέλιξη να βρεθεί στο δρόμο τους η Ντνίπρο.

Κατανοητό, πολλώ δε μάλλον σε αυτή τη συγκυρία (και) για το Ουκρανικό ποδόσφαιρο –ήδη έγινε γνωστό ότι το ένα από τα ματς θα γίνει στο Κόζιτσε της Σλοβακίας-. Το ζητούμενο όμως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι μόνο η δυναμική του αντιπάλου. Είναι πρωτίστως η δική σου ετοιμότητα. Και ο Παναθηναϊκός δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σχεδόν όλες οι ελληνικές ομάδες μπαίνοντας στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιούνη. Λίγα πράγματα στο κομμάτι της «υλοποίησης» του σχεδιασμού ή και… τίποτα.

Τι έχει γίνει ως εδώ; Η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς άφησε ελεύθερο έναν πολύ σημαντικό ποδοσφαιριστή, όπως ο Δημήτρης Κουρμπέλης και έναν χρήσιμο στόπερ από το rotation του (Σάρλια). Έχει αποκτήσει έναν πολύ καλό αριστερό μπακ (Μλαντένοβιτς) σε μια θέση όμως που ούτως ή άλλως διαθέτει έναν αρκετά ικανό «βασικό» (Χουάνκαρ). Και προφανώς έχει κλείσει και τον Φίλιπ Τζούρισιτς που είναι δεδομένα μια ποιοτική επιλογή στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου, παίζοντας κυρίως στο «10» αλλά και στις πτέρυγες.  Για την προσθήκη του Ζέκα, είναι νωρίς να μιλήσει ο καθένας καθώς ο έμπειρος μέσος έρχεται από έναν πολύ μεγάλο τραυματισμό.

Παρά ταύτα οι μεγάλες του «ανάγκες» στο κομμάτι της ενίσχυσης είναι μπροστά. Με δύο διαθέσιμους στόπερ όλους και όλους (Μάγκνουσον, Σένκεφελντ). Με δηλωμένη την επιθυμία για έναν «βασικό» δεξιό μπακ. Και με μια μάλλον «πράξη που δεν βγαίνει» στη μεσαία γραμμή γύρω από τον 34χρονο Ρούμπεν η υλοποίηση του «πλάνου» για μια ομάδα ανταγωνιστική σε ένα μήνα από τώρα, είναι μακριά.

Από πότε έχει να παίξει ο Παναθηναϊκός σε φάση ομίλων στην Ευρώπη; Από τον χειμώνα του 2016! Ποιος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στόχος της σεζόν που έρχεται –αν συμφωνήσουμε ότι ο πρώτος αφορά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος-; Να επιστρέψει εκεί. Η καθυστέρηση του λοιπόν εξηγείται –προφανώς και η αγορά ακόμη δεν έχει ανοίξει- αλλά δεν δικαιολογείται.

Ακόμη χειρότερη είναι ως τώρα η ιστορία με τον ΠΑΟΚ που σήμερα έμαθε πως 27 Ιουλίου στην Τούμπα θα υποδεχθεί έναν εκπρόσωπο του πιο μεγάλου καλοκαιρινού μπελά των ελληνικών ομάδων στα κύπελλα Ευρώπης. Μια ομάδα από τι Ισραήλ (Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ). Και αν τα MME δεν τα τρομάζει το γεγονός ότι μιλάμε για την 8η ομάδα της περσινής κατάταξης, μάλλον αξίζει να θυμηθούν πως πέρσι τέτοια εποχή δεν τρόμαζε κανέναν και η Λέφσκι Σόφιας…

Στον Δικέφαλο έχουν «αποχαιρετήσει» σε σχέση με την ομάδα που είδαμε ως τον Μάη, τον Ελ Καντουρί, τον Μπίσεσβαρ, τον Ολιβέιρα, τον Κούρτιτς, ενώ δεν ξέρουν αν θα ξαναδούν τον Ντάντας που ανήκει στη Μπενφίκα. Παράλληλα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η αποχώρηση και του Κάργα, ενώ άγνωστο παραμένει αν ο Βιεϊρίνια θα παραμείνει για ένα χρόνο «ενεργός» ή αν θα κλείσει εδώ την σπουδαία καριέρα του.

Ποια είναι ως τώρα τα «νέα» πρόσωπα; Ο Τσιγγάρας που επιστρέφει από τον δανεισμό στην Τουλούζ, ο Βρακάς που ήταν δανεικός στον Λεβαδειακό ενώ η μοναδική μεταγραφή είναι ο Κανίς από τον Πανσερραϊκό! Θα ήταν όλα κανονικά αν ο Δικέφαλος του Βορρά είχε το ρολόι σύμμαχο, αν έπαιζε και εκείνος Αύγουστο στην Ευρώπη όπως ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Αύριο όμως ξεκινά την προετοιμασία του έχοντας ήδη καθυστερήσει. Και ομολογουμένως μοιάζει χαμένος στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…

Έχουν περάσει πολλά χρόνια με καλοκαιρινούς προκριματικούς. Οι Ελληνικές ομάδες όμως επιμένουν να μην καταλαβαίνουν πως η συγκεκριμένη διαδικασία απαιτεί την χρήση ενός manual λογικής. Όσο πιο νωρίς ένας προπονητής έχει το 75%-80% του ρόστερ του, τόσο πιο ασφαλής θα είναι και η διαδικασία που θα ακολουθήσει.

Πέρσι ξεκίνησαν πέντε και μείναμε Σεπτέμβρη μόνο με τον Ολυμπιακό. Φέτος έχουμε μόνη σίγουρη την ΑΕΚ. Άντε να δούμε ποιοι θα την ακολουθήσουν. Και κυρίως αν όλοι τους θυμούνται πως το φετινό είναι η τελευταία ευκαιρία του ποδοσφαίρου μας, πριν τα format που έρχονται. Το τελευταίο καλοκαίρι με πέντε εκπροσώπους

Headlines