Πάνω από 20.000 άνθρωποι γέμισαν τη Ριζούπολη για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου – Αλλά αυτό δεν είναι πλέον είδηση…

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γέμισε χθες το βράδυ ασφυκτικά το γήπεδο της Ριζούπολης. Αλλά αυτό αποτελεί είδηση μόνο για όσους δεν έχουν ποτέ ασχοληθεί με το πρόσωπο και την ιστορία του.

Οι συναυλίες του Θανάση (το κοινό τον αποκαλεί πάντα με το μικρό του όνομα) είναι κάτι σαν λαϊκή διονυσιακή γιορτή. Χιλιάδες κόσμου γεμίζουν θέατρα, γήπεδα και πλατείες για να συντονιστούν με την ενέργεια του. Και αυτό για να γίνει χρειάζεται περίπου δύο λεπτά. Μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους…

Νέοι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι κρέμονται από τα χείλη του και ανυπομονούν να συλλαβίσουν μαζί του όλο τον εσωτερικό τους κόσμο. Να τραγουδήσουν βιωματικές εμπειρίες που πιθανώς δεν έχουν ζήσει, αλλά οι οποίες μέσα από τους οικουμενικούς στίχους του Θανάση γίνονται δικές τους.

Μετά τα τέσσερα sold out το περσινό καλοκαίρι στο Κατράκειο, η χθεσινή συναυλία του Θανάση στην Ριζούπολη συγκέντρωσε πάνω από 20.000 κόσμο. Αλλά τα νούμερα δεν έχουν πια τόση σημασία…

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μοιάζει ικανός να γεμίσει όποιο χώρο και αν επιλέξει για να τραγουδήσει. Το έκανε στην Ριζούπολη, το έκανε στην πλατεία Αριστοτέλους στη συναυλία για το νερό, θα το κάνει σε λίγες μέρες στην Ερέτρια στην Εύβοια.

Και όλα τα έχει καταφέρει χωρίς ποτέ να τα επιδιώξει. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου αναγνωρίζει ότι η φωνή του έχει αδυναμίες, και ότι ποτέ δεν έγινε καλός κιθαρίστας γιατί… βαριόταν την εξάσκηση. Έχει παραδεχτεί ότι δεν του αρέσει να δίνει συνεντεύξεις, να μιλάει για τον εαυτό του, για την οικογένειά του, για την επιμονή του να ζει στην επαρχία.

Αλλά τα λέει όλα μέσα από τα τραγούδια.

Το 1979 ο Θανάσης έστειλε γράμμα με στίχους του στον Λοΐζο και εκείνος ενθουσιασμένος έφτιαξε πάνω σε αυτούς 9 τραγούδια με σκοπό να τα τραγουδήσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Δυστυχώς ο Λοΐζος έφυγε από τη ζωή και από εκείνο τον δίσκο μάθαμε μόνο τον «Λεγεωνάριο» και τον «Μαύρο γάτο», τραγούδια που έβαλε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στον δίσκο «Διαίρεση».

Αρκετά χρόνια αργότερα ο Θανάσης δίνει υλικό στον Παπαζόγλου και το 1993 ήρθε η πρώτη του δισκογραφική δουλειά σε παραγωγή του σπουδαίου καλλιτέχνη. Η πορεία που ακολούθησε ο Θανάσης δεν είχε εξάρσεις και τραγούδια κομήτες. Είχε πολύ δουλεία, πολλούς φίλους, σπουδαίες συνεργασίες και κυρίως πολλές κουβέντες, συζητήσεις, ποιήματα και ποτά.

Το 2000 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Βραχνός προφήτης» και άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο την άποψη του κοινού για τον Θανάση όσο και το συγκεκριμένο είδος μουσικής.

Ο Θανάσης δεν θέλει να εμφανίζεται συχνά και το κοινό πάντα ανυπομονεί για κάθε του live. Ευτυχώς μέσα από τον Σωκράτη Μάλαμα τα τραγούδια ακούγονται και συνεχίζουν αυτόνομα την πορεία τους.

Οι φίλοι του Θανάση, είτε είναι 500 είτε 20.000, καταφέρνουν και δημιουργούν εκρηκτική ατμόσφαιρα κάθε φορά. Για αυτό και τα βίντεο και οι φωτογραφίες από την χθεσινή βραδιά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για εκείνους. Είναι η δική τους στιγμή με τον Θανάση.

Για να είμαστε δίκαιοι φέτος, όπως και πέρυσι, οι συναυλίες στην Ελλάδα γνωρίζουν μια πρωτόγνωρη ακμή. Όλοι οι καλλιτέχνες μετρούν sold out, όλοι οι χώροι είναι γεμάτοι, όλοι απολαμβάνουν στο έπακρον την αγάπη του κοινού τους. Του κοινού που όπως φαίνεται διψούσε τα προηγούμενα χρόνια για ζωντανή μουσική.

«Η εκδίκηση του έντεχνου» λένε πολλοί, «ρεύμα είναι θα περάσει» λένε άλλοι. Ούτε το ένα ούτε το άλλο ισχύει. Οι μουσικοί χώροι ειδικά φέτος γεμίζουν από καλλιτέχνες όλων των χώρων. Δεν υπάρχουν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων στη μουσική, όπως και πουθενά αλλού στην τέχνη.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι σε αντίθεση με το παρελθόν, που είχαν τεράστια επιτυχία τραγουδιστές που ερμήνευαν κομμάτια σπουδαίων δημιουργών, τώρα γεμίζουν τα στάδια τραγουδοποιοί.

Κι ελπίζουμε αυτό να συνεχιστεί για πολλά χρόνια…