Εξαφάνιση υποβρυχίου: Η σύζυγος του CEO είναι δισέγγονη ζευγαριού που πνίγηκε στον Τιτανικό

Η Γουέντι Ρας είναι παντρεμένη με τον Στόκτον Ρας, έναν από τους πέντε άνδρες που εγκλωβίστηκαν στο υποβρύχιο Titan μετά την εξαφάνισή του την Κυριακή κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού για να επισκεφθούν τα ιστορικά συντρίμμια.

Οι προ-προ-προ-παππούδες της, Isidor και Ida Straus, έχασαν τη ζωή τους στην ιστορική καταστροφή – με τον Isidor να είναι συνιδρυτής του πολυκαταστήματος Macy’s.

Επίσης, απαθανατίστηκαν στην ταινία του Τζέιμς Κάμερον «Τιτανικός» του 1997, καθώς μυθοπλαστικά παρουσιάζονται τραγικά αγκαλιασμένοι σε ένα κρεβάτι ενώ το νερό εισέβαλε στο πλοίο σε μια εμβληματική σκηνή της ταινίας.

Η αποκάλυψη έρχεται καθώς τα πληρώματα συνέχισαν να ερευνούν μια απομακρυσμένη περιοχή του Ατλαντικού ωκεανού για το αγνοούμενο υποβρύχιο, στο οποίο βρίσκονταν ο σύζυγός της, ένας Γάλλος εξερευνητής, ένας Άγγλος δισεκατομμυριούχος, ένας Πακιστανός δισεκατομμυριούχος και ο γιος του.

Η τραγική σύμπτωση

Η Wendy Rush, γεννημένη ως Wendy Hollings Weil, παντρεύτηκε τον μηχανικό και επιχειρηματία Stockton Rush το 1986. Κατάγεται από την κόρη του Isidor και της Ida Straus, Minnie, η οποία παντρεύτηκε τον Dr. Richard Weil το 1905.

Ο γιος τους, Richard Weil Jr., διετέλεσε αργότερα πρόεδρος των Macy’s New York, και ο γιος του, Dr. Richard Weil III, είναι ο πατέρας της Wendy Rush, ανέφεραν οι New York Times.

Ο Ίσιντορ και η Άιντα ήταν δύο από τους πλουσιότερους ανθρώπους που επέβαιναν στον Τιτανικό όταν αυτός βυθίστηκε στον ωκεανό κατά τη διάρκεια του παρθενικού του ταξιδιού – από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας στη Νέα Υόρκη – αφού προσέκρουσε σε παγόβουνο.

Το ζευγάρι είχε επισκεφθεί στην πραγματική ζωή την πατρίδα του, τη Γερμανία, και επέστρεφε στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον Τιτανικό μαζί με την πρόσφατα διορισμένη υπηρέτρια της Άιντα, την Ellen Bird, και τον υπηρέτη του Ίσιντορ, John Farthing.

Τους «τράβηξε» ο Τιτανικός

Το ζευγάρι ταξίδευε συνήθως μόνο με γερμανικά πλοία, αλλά το ταξίδι με τον ολοκαίνουργιο Τιτανικό και η πολυτέλεια που προσέφερε το πλοίο γοήτευσαν το ζευγάρι.

Αυτή η απόφαση θα οδηγούσε σε ένα τραγικό τέλος της ερωτικής τους ιστορίας, αλλά όχι πριν το ζευγάρι επιδείξει μια τελευταία πράξη συμπόνιας.

Καθώς ο Τιτανικός άρχισε να βυθίζεται, στον Ίσιντορ και την Άιντα προσφέρθηκαν θέσεις σε μια σωσίβια λέμβο -εκείνη ως γυναίκα και εκείνος ως γνωστός πρώην βουλευτής και συνιδιοκτήτης του πολυκαταστήματος Macy’s- δίνοντάς τους προτεραιότητα έναντι των άλλων επιβατών.

Αλλά ο Ίσιντορ αρνήθηκε, λέγοντας ότι δεν θα πήγαινε μέχρι να φύγουν όλες οι γυναίκες και τα παιδιά, και η Άιντα αρνήθηκε στη συνέχεια να πάει χωρίς τον επί 40 χρόνια σύζυγό της.

Αυτή η στιγμή, την οποία είδαν και άλλοι επιβάτες, απεικονίστηκε επίσης σε μια διαγραμμένη σκηνή στον «Τιτανικό» του Κάμερον.

Δείτε τη σκηνή από την ταινία Τιτανικός 

Έσωσαν όποιους μπορούσαν

Η Άιντα έδωσε το παλτό της μινκ στην υπηρέτριά της, την Έλεν Μπερντ, για να την κρατήσει ζεστή καθώς έπλεε μακριά με τη σωσίβια λέμβο. Σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, το ζευγάρι εθεάθη να αγκαλιάζεται στο κατάστρωμα του υπερωκεάνιου πλοίου καθώς αυτό βυθιζόταν.

Σύμφωνα με ένα αρχειοθετημένο αντίγραφο των New York Times που δημοσιεύθηκε στις 13 Μαΐου 1912, το μνημόσυνο για το ζευγάρι πραγματοποιήθηκε στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης.

Το μνημόσυνο ήταν «εντυπωσιακό και ευλαβικό», έγραφε τότε η εφημερίδα, αναφέροντας ότι ο χώρος ήταν πολύ μικρός για να χωρέσει όλους τους πενθούντες που ήθελαν να παρευρεθούν, με αποτέλεσμα το πλήθος να ξεχυθεί στους δρόμους έξω.

Ορισμένες σημαντικές προσωπικότητες της εποχής έδωσαν το παρών, μεταξύ των οποίων ο τότε δήμαρχος της πόλης William Jay Gaynor και ο βιομήχανος Andrew Carnegie.

Σήμερα, ένα μνημειακό άγαλμα του ζευγαριού βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Broadway και West End Avenue στη W. 106th Street στο Μανχάταν. Απεικονίζει μια νεαρή γυναίκα ξαπλωμένη στο πλάι σε κάτι που μοιάζει με ντιβάνι, με το ένα πόδι κρεμασμένο στο πλάι.

Περήφανοι απόγονοι

Ο δισέγγονος του ζευγαριού Paul A. Kurzman μίλησε για τους προγόνους του το 2017.

«Η προγιαγιά μου Ida μπήκε στη σωσίβια λέμβο περιμένοντας ότι ο σύζυγός της θα ακολουθούσε», δήλωσε ο δισέγγονος του ζευγαριού Paul A. Kurzman στην εκπομπή The Today Show του NBC το 2017.

«Όταν δεν την ακολούθησε, ανησύχησε πολύ και ο αξιωματικός του πλοίου που ήταν υπεύθυνος για το κατέβασμα της συγκεκριμένης σωσίβιας λέμβου είπε: «Λοιπόν, κύριε Straus, είστε ένας ηλικιωμένος άνδρας… και όλοι ξέρουμε ποιος είστε…. Φυσικά και μπορείτε να μπείτε στη σωσίβια λέμβο με τη σύζυγό σας.

»Και, ο προπάππους μου είπε: «Όχι. Μέχρι να δω ότι κάθε γυναίκα και κάθε παιδί σε αυτό το πλοίο είναι σε μια σωσίβια λέμβο, δεν θα μπω εγώ ο ίδιος σε μια σωσίβια λέμβο».

Το πτώμα του Ίσιντορ βρέθηκε στη θάλασσα περίπου δύο εβδομάδες μετά την καταστροφή, σύμφωνα με τα αρχεία. Το πτώμα της Ίντα δεν ανασύρθηκε ποτέ.

«Από το πτώμα του Ίσιντορ ανασύρθηκε ένα μενταγιόν, το οποίο περιείχε δύο φωτογραφίες: «Η μία φωτογραφία ήταν του μεγαλύτερου γιου τους, του Jesse, και η άλλη ήταν της μεγαλύτερης κόρης τους, και αυτή, φυσικά, ήταν η Sara, η γιαγιά μου» είπε ο Paul A. Kurzman.

Η Wendy Rush έχει επισκεφθεί το ναυάγιο του Τιτανικού τρεις φορές με την εταιρεία του συζύγου της τα τελευταία δύο χρόνια και εργάζεται ως διευθύντρια επικοινωνίας της OceanGate.

Ο Στόκτον Ρας, 61 ετών, ίδρυσε την OceanGate το 2009

Ο γεννημένος στο Σιάτλ, με σπουδές στο Princeton, αεροναυπηγός μηχανικός εργάστηκε σε μαχητικά αεροσκάφη και αρχικά ήλπιζε να πάει στον Άρη πριν στρέψει την προσοχή του στη θάλασσα.

Προσπάθησε να αγοράσει το υποβρύχιο του εξερευνητή Steve Fossett μετά το θάνατό του το 2007, αλλά δεν τα κατάφερε και άρχισε να δημιουργεί το δικό του.

Ο Rush παραδέχτηκε ότι μέρη του υποβρυχίου του ήταν αυτοσχέδια – ελέγχεται από ένα χειριστήριο βιντεοπαιχνιδιού και το φως στο εσωτερικό του αγοράστηκε από έναν διαδικτυακό ιστότοπο για κάμπινγκ – αλλά δήλωσε ότι κατασκευάστηκε με τη βοήθεια της Boeing, της NASA και του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον.

Ωστόσο, την Τρίτη προέκυψε ότι το ιστορικό ασφάλειας του OceanGate αμφισβητήθηκε από έναν βιομηχανικό φορέα – ενώ η Boeing και το πανεπιστήμιο αρνήθηκαν ότι είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη στη δημιουργία του υποβρυχίου.

Μια επιστολή του 2018 προς τον Rush, που περιήλθε στην κατοχή των New York Times, προειδοποιούσε ότι «η τρέχουσα «πειραματική» προσέγγιση» της εταιρείας θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα από μικρά έως καταστροφικά».

Η επιστολή εστάλη από την επιτροπή επανδρωμένων υποβρύχιων οχημάτων της Marine Technology Society, ενός εμπορικού ομίλου 60 ετών που έχει ως στόχο την προώθηση της ωκεάνιας τεχνολογίας και την εκπαίδευση του κοινού σχετικά με αυτήν.

Ωστόσο, δεν είναι σαφές αν κάποιος υπάλληλος ή ο ίδιος ο Rush απάντησε στην επιστολή, ενώ δεν υπήρχαν περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το γιατί η προσέγγιση θεωρήθηκε επικίνδυνη.

Λιγοστεύουν οι ελπίδες

Οι αξιωματούχοι που αναζητούν το αγνοούμενο υποβρύχιο έχουν προειδοποιήσει ότι μπορεί να μην μπορέσουν να διασώσουν το χαμένο τουριστικό υποβρύχιο ακόμη και αν το βρουν.

Η παροχή οξυγόνου του υποβρυχίου εξαντλείται δίνοντας στα σωστικά συνεργεία την ελπίδα μέχρι το πρωί της Πέμπτης να το βρουν πριν εξαντληθεί.

Τα σωστικά συνεργεία από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τον Καναδά εξακολουθούν να προσπαθούν να βρουν το σκάφος, το οποίο θεωρείται ότι «χτύπησε» για τελευταία φορά ενώ βρισκόταν ακριβώς πάνω από το ναυάγιο του Τιτανικού.

Εκτός από τον Rush, οι επιβάτες είναι ο Βρετανός δισεκατομμυριούχος Hamish Harding, ο Γάλλος εμπειρογνώμονας του Τιτανικού PH Nargeolet και οι Πακιστανοί πατέρας και γιος Shahzada Dawood, 48 ετών, και Sulaiman Dawood, 19 ετών.

Ο Συντονιστής Ανταπόκρισης της Πρώτης Περιφέρειας, πλοίαρχος Jamie Frederick, δήλωσε ότι η ακτοφυλακή έχει ήδη ερευνήσει 7.600 τετραγωνικά μίλια ωκεανού – μια περιοχή έρευνας στο μέγεθος του Κονέκτικατ.

Στα 3.810 πόδια κάτω από το νερό, υπάρχουν λίγα σκάφη που μπορούν να καταδυθούν αρκετά βαθιά για να το βρουν, πόσο μάλλον να το φέρουν πίσω στην επιφάνεια.

Δείτε το απόσπασμα από την ταινία 

Η απόλυση ενός διευθυντή

Η DailyMail.com αποκάλυψε ότι η OceanGate αρνήθηκε να υποβάλει το υποβρύχιο σκάφος της σε ανεξάρτητη διαδικασία επιθεώρησης και απέλυσε έναν διευθυντή το 2018, αφού ζήτησε πιο αυστηρές δοκιμές ασφαλείας στο σκάφος, που ονομάζεται Titan.

Τα αφεντικά απέλυσαν τον David Lochridge, ο οποίος ήταν διευθυντής των θαλάσσιων επιχειρήσεων για το έργο Titan, αφού διαφώνησε με το αίτημά του για πιο αυστηρούς ελέγχους ασφαλείας στο υποβρύχιο, συμπεριλαμβανομένων «δοκιμών για την απόδειξη της ακεραιότητάς του».

Η εταιρεία επέλεξε επίσης να μη γίνει «ταξινόμηση» του σκάφους, μια πρακτική που εφαρμόζεται σε ολόκληρη τη βιομηχανία, με την οποία ανεξάρτητοι επιθεωρητές διασφαλίζουν ότι τα σκάφη πληρούν τα αποδεκτά τεχνικά πρότυπα.

Η OceanGate, η οποία χρεώνει έως και 250.000 δολάρια για μια θέση στο υποβρύχιο, πρότεινε ότι η αναζήτηση ταξινόμησης θα μπορούσε να διαρκέσει χρόνια και θα ήταν «ανάθεμα στην ταχεία καινοτομία».

Το 2019, η εταιρεία πρόσθεσε ότι η αναζήτηση ταξινόμησης για το Titan δεν θα «διασφαλίσει ότι οι φορείς εκμετάλλευσης τηρούν τις κατάλληλες διαδικασίες λειτουργίας και λήψης αποφάσεων – δύο τομείς που είναι πολύ πιο σημαντικοί για τον μετριασμό των κινδύνων στη θάλασσα».

Η ταξινόμηση περιλαμβάνει την πρόσληψη ενός ανεξάρτητου οργανισμού που διασφαλίζει ότι σκάφη όπως τα πλοία και τα υποβρύχια πληρούν τα τεχνικά πρότυπα που ισχύουν σε ολόκληρη τη βιομηχανία. Είναι ένας κρίσιμος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι ένα σκάφος είναι κατάλληλο για λειτουργία.

Η επιτροπή επανδρωμένων υποβρύχιων οχημάτων της Marine Technology Society ανέφερε σε δήλωσή της σχετικά με την τραγωδία ότι η «σύγχρονη εμπορική βιομηχανία υποβρυχίων ρυθμίζεται σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα ασφαλείας μέσω των νηογνωμόνων».

Πρόσθεσε: «Αυτοί οι οργανισμοί έχουν κανόνες και πρότυπα ασφαλείας για τον σχεδιασμό και την κατασκευή συστημάτων που κυμαίνονται από υποβρύχια οχήματα μέχρι σούπερ δεξαμενόπλοια και πλατφόρμες πετρελαίου.

»Οι κύριοι οργανισμοί ταξινόμησης για τα υποβρύχια περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων το Αμερικανικό Γραφείο Ναυτιλίας (ABS), την Det Nortke Veritas (DNV) και το Lloyds Registry (LR).

»Ο κλάδος των υποβρυχίων έχει ιστορικό ασφάλειας πενήντα ετών χωρίς περιστατικά.

»Αυτό οφείλεται στη μηχανική πειθαρχία και την επαγγελματική προσέγγιση που ασκούν τα μέλη της βιομηχανίας, καθώς και στη συλλογική παρατήρηση (και τήρηση) διαφόρων προτύπων ασφαλείας».

*Με στοιχεία από dailymail.com