35 πανεπιστημιακοί γράφουν υπέρ μιας ισχυρής δημοκρατικής αντιπολίτευσης

Την ανάγκη να έχει η χώρα μια ισχυρή αντιπολίτευση μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, εκφράζουν 35 πανεπιστημιακοί που υπογράφουν ένα κείμενο που δόθηκε ως απάντηση σε 22 πανεπιστημιακούς που είχαν ταχθεί υπέρ της ΝΔ.

Αναλυτικά το κείμενο αναφέρει:
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου έδειξαν με σαφήνεια την έγκριση της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος στην πολιτική πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη και, κατ’ επέκταση, στον πολιτικό φορέα του οποίου ηγείται.

Η κύρια έκφραση των μεταρρυθμιστικών αιτημάτων των οποίων την εφαρμογή εμείς θεωρούμε ως αναγκαία προϋπόθεση για την πρόοδο στη χώρα μας δεν προκύπτει, όμως, από αυτή την πολιτική πρόταση.

Λόγω και της μακράς σχέσης της με την εξουσία, η δεξιά παράταξη παραμένει στο μεγαλύτερο τμήμα της συνδεδεμένη με φαινόμενα τα οποία είναι διάχυτα στον ελληνικό πολιτικό χώρο: πρεσβεύει την κοινωνική αδράνεια, τον άγονο, συντηρητικό και στείρο πολιτικό λόγο, και εκφράζει μια αναχρονιστική και αδιέξοδη πολιτική πρακτική. Οι κυρίαρχες δυνάμεις εντός αυτής παραμένουν ανήμπορες να αντιδράσουν δημιουργικά στις απαιτήσεις της νέας εποχής με τα σύγχρονα χαρακτηριστικά. Ο ελιτισμός, ο νεποτισμός, και η καταστροφολογία καλλιεργούν την αδράνεια, την οπισθοδρόμηση και την άρνηση της προόδου και της άνευ εξαρτήσεων δημιουργίας.

Είναι ισχυρή πεποίθηση μας πως αυτό που απαιτείται για να προοδεύσει η πατρίδα μας προκειμένου, σταδιακά, να εξελιχθεί σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, είναι η αταλάντευτη επιμονή στην εφαρμογή τολμηρών, αποφασιστικών και βαθιών μεταρρυθμιστικών τομών που θα μετασχηματίσουν το κράτος σε ένα σύγχρονο, ανθρώπινο, λειτουργικό και αποτελεσματικό εργαλείο στην υπηρεσία της χώρας και της κοινωνίας των πολιτών ενώ, ταυτόχρονα, θα διαμορφώσουν το παραγωγικό μοντέλο ενθαρρύνοντας τις δημιουργικές εκείνες δυνάμεις της οικονομίας μας που θα την καταστήσουν ανταγωνιστική και δυναμική, χωρίς προνομιακές σχέσεις με το κράτος, με σεβασμό στους εργαζόμενους και τα δικαιώματα τους, ικανή να αντιμετωπίσει θετικά τις προκλήσεις και απαιτήσεις του ταχύτατα επερχόμενου «αύριο».

Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι καθηλωτικές παθογένειες και αγκυλώσεις που χαρακτηρίζουν το πολιτικό και οικονομικό μας σύστημα: ο νεποτισμός στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, η διαφθορά και η αναποτελεσματικότητα στη διοίκηση, η απουσία διαδικασιών και η συχνά κατευθυνόμενη δικαιοσύνη, η απουσία μακρόχρονου πολιτικού σχεδιασμού. Πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτά που έχουν δημιουργήσει ένα κράτος-λάφυρο για «τα δικά μας παιδιά» και αποτελούν τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια εξέλιξης. Και για όλα αυτά χρειάζεται χρόνος, επιμονή, σχεδιασμός μα, πάνω απ’ όλα, συνεργασία, στοχοπροσήλωση και συλλογικότητα!

Τα σημερινά ζητούμενα είναι μια σύγχρονη θεσμική πολιτική οργάνωση, ένα δίκαιο και βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου με σεβασμό στο περιβάλλον και στους εργαζόμενους, με όρους δικαιοσύνης, κοινωνικής ευθύνης και έμπρακτης αλληλεγγύης.

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου επί της ουσίας δεν θα σημάνει τίποτα, εάν δεν επιβεβαιωθεί εκ νέου. Οι εκλογές αυτές είναι μια ευκαιρία να αναδείξουμε πραγματικές δυνάμεις προόδου στο κοινοβούλιο, να υποχρεώσουμε τη νέα κυβέρνηση να λογοδοτεί σε μια ισχυρή αντιπολίτευση, αλλά και να εμπλουτίσουμε το κοινοβούλιο με αντιπροσώπους των πραγματικά προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών προτάσεων, σε μια πολυκομματική βουλή. Η ισχυρή κυβέρνηση δεν βασίζεται μόνον σε αυτοδυναμίες, αλλά και στην ισχυρή αντιπολίτευση, που είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Οι μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να είναι ποτέ πλήρεις χωρίς την έκφραση προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών ρευμάτων, μειοψηφικών και πλειοψηφικών, και τη διαμόρφωση νοοτροπίας συνεργασιών και σεβασμού στις κοινές αποφάσεις σε μήκος χρόνου. Η επιβίωση της χώρας μας στους ταραγμένους καιρούς που έρχονται με την υφήλιο σε γεωπολιτική αναδιάρθρωση, χρειάζεται μια ισχυρή Ελλάδα μέσα και από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, μέσα από κοινωνικές ζυμώσεις, μέσα από συνεργασία και πολυσυλλεκτικότητα.

Για τους λόγους αυτούς, ως μια μικρή ομάδα από ανθρώπους της έρευνας και της επιστήμης, από διάφορα πανεπιστήμια και πανεπιστημιακά νοσοκομεία και ερευνητικά κέντρα της Ελλάδας και του εξωτερικού, από διάφορες βαθμίδες και ρόλους, ως πολίτες με πολιτικές και κομματικές προτιμήσεις και δεσμεύσεις αλλά ανεξάρτητα από αυτές, θα θέλαμε να εκφράσουμε την έκκληση μας σε όλους τους Έλληνες πολίτες της Ελλάδας και του εξωτερικού, να ψηφίσουν στις εκλογές της 25ης Ιουνίου τις δυνάμεις που πιστεύουν πως μπορούν να υποστηρίξουν την πορεία της χώρας προς τα εμπρός. Το ζητάμε αυτό πιστεύοντας στην αναγκαιότητα ισχυρής αντιπολίτευσης και ευρείας δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, πιστεύοντας στην δύναμη των “πολλών”.

Το κείμενο που διαβάσατε είναι ηθελημένα δομημένο με βάση το κείμενο των “22”, για την στήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ελπίζουμε πως οι συνάδελφοι, ειδικά οι στενοί συνάδελφοι και φίλοι ορισμένων εξ ημών, να εκλάβουν την «αντιγραφή» ως φιλοφρόνηση και όχι ως λογοκλοπή ή ως ειρωνεία ή ως ευτελισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η τακτική αυτή, προκρίθηκε για έναν βασικό λόγο: για να δείξει πως ακόμα και όταν η προσέγγιση και η οπτική διαφέρουν, το ζητούμενο συχνά είναι κοινό, και θα ήταν καλύτερα να εστιάζουμε στα κοινά ζητούμενα, τις κοινές επιδιώξεις, τα κοινά όνειρα, και λιγότερο στα πρόσωπα και τις παρατάξεις.

·        Μάνος Αυγερινός, Αναπληρωτής Καθηγητής, IE University

·        Δαμιανός Γαβαλάς, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

·        Γρηγόρης Γεροτζιάφας, Καθηγητής, INSERM Sorbonne University

·        Μάριος Γεωργιάδης, Λέκτορας, Stanford School of Medicine

·        Πρόδρομος Γιαννάς, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

·        Ευστράτιος Γκαββές,  Αναπληρωτής Καθηγητής, University of Amsterdam

·        Όθων Ηλιόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Harvard Medical School

·        Γεώργιος Θωμαϊδης, Ψυχίατρος – Ερευνητής, Θεσσαλονίκη

·        Κωνσταντίνος Καλαφατάκης, Επίκουρος Καθηγητής, Queen Mary University of London

·        Ιωάννης Καλατζής, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

·        Ευάγγελος Κανούλας, Καθηγητής, University of Amsterdam

·        Αναστασία Καρακασίδου, Καθηγήτρια, Wellesley College

·        Νικόλαος Κατής, Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

·        Αντώνης Κουρουτάκης, Επίκουρος Καθηγητής, IE University

·        Ευάγγελος Λιάρας, Επίκουρος Καθηγητής, IE University

·        Τριαντάφυλλος Λιόγλου, Επίκουρος Καθηγητής, Edge Hill University, Lancashire

·        Παναγιώτης Μόσχου, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης

·        Παντελής Μπάγκος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

·        Χριστόφορος Νικολάου, Ερευνητής, ΕΚΕΒΕ «Αλέξανδρος Φλέμινγκ»

·        Γραμματή Πάντζιου, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

·        Χρυσούλα Παπαγεωργίου, Ιατρός – Εντατικολόγος, Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Tenon, Paris

·        Μάριος Παπαδάκης, Ιατρός – ερευνητής, University Witten-Herdecke, Germany

·        Αναστάσης Περράκης, Καθηγητής, Utrecht University, Netherlands Cancer Institute

·        Σταμάτης Πουλακιδάκος, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

·        Πολυχρόνης Ρεμπουλάκης, Διευθυντής Ερευνών, New South Wales

·        Παναγιώτης Σαρρής, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης, University of Exeter

·        Αικατερίνη Σκουρολιάκου, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

·        Νικόλαος Σπερνοβασίλης, Ιατρός – Ερευνητής, Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο Κύπρου

·        Αντώνης Σταματογιαννάκης, Επίκουρος Καθηγητής, ΙΕ University

·        Αρχόντω Τερζή, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Πατρών

·        Νίκος Τσότσολας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

·        Άννα Χαραμή, Επιστήμονας υποστήριξης έρευνας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ουτρέχτης

·        Χαράλαμπος Χατζηκύρου, Αναπληρωτής Καθηγητής, Khalifa University

·        Βασίλης Χριστόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής, University of California Riverside