Η εθνική υπερηφάνεια της Ελίνας Τζένγκο

Η πρωταθλήτρια του ακοντισμού Ελίνα Τζένγκο ήταν το κεντρικό πρόσωπο για την Ελλάδα στην Τελετή Εναρξης των 3ων Ευρωπαϊκών Αγώνων της Κρακοβίας.

Η επιλογή ήταν λίγο ασυνήθιστη από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή καθώς στην Πολωνία βρίσκονται αρκετοί Ολυμπιονίκες όπως ο Μίλτος Τεντόγλου, η Αννα Κοράκακη και η Κατερίνα Στεφανίδη που λόγω Ολυμπιακού μεταλλίου έχουν θεωρητικά προτεραιότητα από την Τζένγκο που έχει κατακτήσει το χρυσό στο περσινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου.

Ωστόσο η επιλογή έγινε και λόγω του νεαρού της ηλικίας, καθώς στα 21 της και λόγω ταλέντου, είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει ο ελληνικός αθλητισμός.

Και η Ελίνα δικαίωσε όσους την επέλεξαν, καθώς ήταν εξαιρετική ως Σημαιοφόρος, στέλνοντας παράλληλα και μήνυμα σε όσους έχουν αμφισβητήσει ότι είναι Ελληνίδα, καθώς οι γονείς της ήταν μετανάστες από την Αλβανία, αναζητώντας μία καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τα τρία κορίτσια τους.

Η Τζένγκο δεν έχει κρύψει ποτέ πως νιώθει. «Είμαι και Ελληνίδα και Αλβανίδα. Σε κάποιους αρέσει αυτό που λέω, σε κάποιους όχι. Κάποιοι σχολιάζουν αρνητικά το γεγονός πως λέω ότι είμαι και Ελληνίδα. Ομως είναι τόσο πολύς ο κόσμος που με στηρίζει και με αγαπάει, που δεν δίνω σημασία στα κακόβουλα σχόλια», είπε πρόσφατα σε συνέντευξη στα Παραπολιτικά!

Πάντως το βράδυ της Τετάρτης στο Στάδιο της Κρακοβίας Henryk Reyman ήταν μία υπερήφανη Ελληνίδα και το έδειχνε. Με το χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της και με την ομορφιά των 21 χρόνων, δεν σταμάτησε λεπτό να καμαρώνει που κρατούσε την Ελληνική Σημαία μπαίνοντας πρώτη στην Τελετή Εναρξης.

Η ευτυχία της Ελίνας

Από την αρχή που παρέλαβε τη γαλανόλευκη, της… φερόταν σαν μικρό παιδί. Την κρατούσε σφιχτά, την κουνούσε συνεχώς, δεν έπαιρνε τα μάτια από πάνω της.

Όταν ξεκίνησε την παρέλαση, ξεχείλιζε από ευτυχία ίσως επειδή ένιωθε ότι έφτανε στο τέλος μίας διαδρομής που έβαζε τέλος στην αμφισβήτηση της εθνικότητας της και έκλεινε οριστικά το κεφάλαιο των θυσιών που έχει κάνει η οικογένεια της για να αλλάξει χώρα και να εγκατασταθεί χωρίς προβλήματα στην Ελλάδα.

Κατά τη διάρκεια της Τελετής Εναρξης, ακόμα και όταν Σημαιοφόροι άλλων χωρών, άνδρες και πιο δυνατοί μάλιστα, ακουμπούσαν κάτω το κοντάρι για να ξεκουραστούν, η Ελίνα δεν το έκανε ποτέ.

Με το ίδιο χαμόγελο, με την ίδια δύναμη, την κρατούσε ψηλά και την ανέμιζε. Ηταν ευτυχισμένη και δεν το έκρυβε. «Είναι μεγάλη η χαρά που είχα την τιμή να παρελάσω με την ελληνική σημαία στα χέρια μου. Ηταν μία αξέχαστη τιμή, πολύ συγκινητική κι εύχομαι να έρθουν πολλές ακόμα τέτοιες στιγμές στο μέλλον κι εύχομαι επίσης σε όλους τους αθλητές να ζήσουν αυτό που έζησα και εγώ. Γελάω συνεχώς, δεν έχω αφήσει λεπτό τη σημαία από τα χέρια μου και το απολαμβάνω όσο περισσότερο μπορώ», είπε η Ελίνα.

Κι όταν κάποια στιγμή η Τελετή Λήξης ολοκληρώθηκε και χαμήλωσαν τα φώτα, το χαμόγελο δεν έφυγε. Ηταν ακόμα εκεί, φώτιζε το πρόσωπο της Ελίνας, της Σημαιοφόρου της Ελλάδας Ελίνας Τζένγκο.