Το Μαζάν είναι μία κοινότητα 6.300 ψυχών, χτισμένη πάνω σε έναν λόφο, στο Βοκλίζ, στη Νοτιοανατολική Γαλλία. Η γνωστή βρετανίδα ηθοποιός Κίρα Νάιτλι είχε αγοράσει εκεί το 2010 μία προβηγκιανή αγροικία, ένα κτήμα συνολικής έκτασης 50 στρεμμάτων, γεμάτο ελιές και βελανιδιές. Τρία χρόνια αργότερα, είχε παντρευτεί στο δημαρχείο του χωριού τον τραγουδιστή του συγκροτήματος The Klaxons, Τζέιμς Ράιτον. Μαζί είναι ακόμα. Αλλά πρωταγωνίστρια αυτής της ιστορίας είναι μία άλλη, παντελώς άγνωστη στο ευρύ κοινό γυναίκα, κάτοικος του Μαζάν, η Φρανσουάζ Π.
Είναι Νοέμβριος του 2020. Ενας αστυνομικός από το γειτονικό Καρπαντρά χτυπάει την πόρτα του σπιτιού της Φρανσουάζ Π., θέλει να της μιλήσει για τον σύζυγό της. Εκείνη τον περιγράφει ως έναν «υπέροχο άνδρα», καλοπροαίρετο και τρυφερό. Πενήντα χρόνια κοινής ζωής, τρία παιδιά, εγγόνια, μία «ευτυχισμένη» ζωή, ως συνταξιούχοι πλέον. Πράγματι, στις 12 Σεπτεμβρίου του 2020, υπήρξε ένα μικρό συμβάν που ο σύζυγός της, ο Ντομινίκ Π., της ομολόγησε: τον συνέλαβαν επειδή βιντεοσκοπούσε και φωτογράφιζε, μέσω στιλό-κάμερας, γυναίκες κάτω από τη φούστα τους, στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς. Τον συγχώρεσε όμως γρήγορα, δεν ήταν κάτι που είχε ξανακάνει: η σεξουαλική τους ζωή είναι «φυσιολογική».
Ενάμιση μήνα αργότερα, αυτός ο πρώην εμπορικός αντιπρόσωπος κρίνεται προφυλακιστέος. Γιατί, στη διάρκεια της προκαταρκτικής έρευνας που είχε ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο, οι αστυνομικοί είχαν κατάσχει το κινητό του τηλέφωνο, τον υπολογιστή του και τους σκληρούς του δίσκους. Βρήκαν χιλιάδες ανταλλαγές μηνυμάτων σε έναν ιστότοπο γνωριμιών, το Coco.fr, και δη σε ένα συγκεκριμένο φόρουμ, με τίτλο «Εν αγνοία της». Αποκαλύφθηκε λοιπόν πως επί 10 χρόνια, από τον Ιούλιο του 2011 έως τον Οκτώβριο του 2020, ο Ντομινίκ Π. χορηγούσε τακτικά στη Φρανσουάζ λοραζεπάμη, ένα ισχυρό αγχολυτικό το οποίο διέλυε μέσα στο βραδινό φαγητό της. Και καλούσε αγνώστους, από το φόρουμ, στην κρεβατοκάμαρά τους ώστε να τη βιάσουν ενώ ήταν αναίσθητη.
Ο Ντομινίκ Π. βιντεοσκοπούσε τα πάντα, για τη συλλογή του. Ψάχνοντας σε ένα στικάκι USB, οι ερευνητές έπεσαν πάνω σε έναν φάκελο με τίτλο «ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ». Περιλάμβανε εκατοντάδες βίντεο με τίτλους του τύπου: «ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ / νύχτα της 26ης Μαΐου 2020 με τον ΜΑΡΚ, 5η φορά», ή «ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ / νύχτα της 9ης Ιουνίου 2020 με τον Σαρλί, 6η φορά». Συνολικά 128 υποφάκελοι. Συνολικά 92 βιασμοί. Συνολικά 83 βιαστές. Οι αστυνομικοί του Καρπαντρά καταφέρνουν να ταυτοποιήσουν 51, συλλαμβάνονται όλοι. Συνολικά 52 άνθρωποι θα καθίσουν την άνοιξη του 2024 στο ίδιο εδώλιο ως κατηγορούμενοι, στην Αβινιόν. Ανθρωποι «συνηθισμένοι», που έκριναν θεμιτό το σεξ με μία 60χρονη αναίσθητη γυναίκα, και δικαιολογούνται τώρα όπως λίγο-πολύ δικαιολογούνται όλοι οι κατηγορούμενοι για βιασμούς.
Ο ίδιος ο Ντομινίκ Π., επιμένει πως αγαπάει πραγματικά τη σύζυγό του, ήταν λέει η πρώτη και μοναδική του αγάπη, μία «άγια» γυναίκα. Στα βίντεο, βέβαια, την αποκαλεί ξανά και ξανά «πουτάνα». Στον ανακριτή, λέει πως το εννοούσε ως «κομπλιμέντο». Λέει επίσης πως ήταν πάντα ειλικρινής με τους κακοποιητές της. Ναρκώνει ο ίδιος τη σύζυγό του. Το σεξ βιντεοσκοπείται. Τσιγάρο και άρωμα απαγορεύονται. Πρέπει να πλένουν τα χέρια με ζεστό νερό ώστε να μην ξυπνήσει η Φρανσουάζ από τη διαφορά της θερμοκρασίας. Να γδύνονται στην κουζίνα ώστε να μην ξεχαστεί κάποιο ρούχο στην κρεβατοκάμαρα. Να σταθμεύουν στο πάρκινγκ δίπλα στο σχολείο και να περπατούν μέχρι το σπίτι, ώστε να μην εγείρουν υποψίες αυτά τα νυχτερινά πηγαινέλα.
Οι όροι δεν ενοχλούν τους συμμετέχοντες στο φόρουμ: μόνο τρεις στους 10 αρνούνται τη (δωρεάν) πρόταση του Ντομινίκ Π., σύμφωνα με τον ίδιο. Κανείς από όσους φτάνουν στο σπίτι του δεν κάνουν πίσω, βλέποντας την κατάσταση της Φρανσουάζ. Ο πιο νέος είναι 26 χρόνων, ο μεγαλύτερος 73. Ερχονται από όλη την περιοχή. Είναι πυροσβέστες, στρατιωτικοί, δεσμοφύλακες σε φυλακές, νοσοκόμοι, δημοσιογράφοι, οδηγοί φορτηγών, εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις. Ενας είναι δημοτικός σύμβουλος. Μερικοί είναι άνεργοι. Τουλάχιστον τέσσερις έχουν ήδη καταδικαστεί για έμφυλη βία. Τουλάχιστον πέντε αντιμετωπίζουν επιπλέον κατηγορίες: στους υπολογιστές τους, βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες εκμετάλλευσης παιδιών.
Τα επιχειρήματά τους είναι αποκαλυπτικά: «Ο άντρας της μού είπε ότι ήταν σύμφωνη, αλλά ντρεπόταν». «Είδα ότι ήταν αναίσθητη, αλλά δεν μπόρεσα να σταματήσω». «Εκανα ό,τι μου έλεγε αυτός, δεν ξέρω γιατί». «Εγώ δεν διέπραξα κανέναν βιασμό, αφού μου το πρότεινε ο άντρας της». «Ηταν, από την πλευρά μου, ένας ακούσιος βιασμός». «Δεν το ευχαριστήθηκα να ξέρετε, δεν είναι νορμάλ πράγματα αυτά». «Με την πανδημία και τον χωρισμό μου, ήταν ο μόνος τρόπος να κάνω σεξ». «Ημουν σαν ένα ρομπότ υπό τις εντολές του». «Ναι, το να είναι απόλυτα υποταγμένη η γυναίκα με διεγείρει». «Από τη στιγμή που ο σύζυγος ήταν παρών κι εκείνη δεν είπε όχι, δεν υπήρξε βιασμός». «Γυναίκα του είναι, ό,τι θέλει κάνει με τη γυναίκα του».
Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε, περί κοινοτοπίας του κακού, τεράτων της διπλανής πόρτας, βαθιά εδραιωμένων, προβληματικών νοοτροπιών, ακόμα και στις πιο προηγμένες, υποτίθεται, δυτικές κοινωνίες. Αλλά ας μην πούμε ούτε μια λέξη παραπάνω. Μόνο να σκεφτούμε.
Οι Γλύξμπουργκ επέλεξαν για επίθετο το «De Grece», το οποίο παραπέμπει σε αξίωμα και δείχνει την εμμονή τους με τον τίτλο, τον οποίο ο ελληνικός λαός τους αφαίρεσε με το δημοψήφισμα του 1974.
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
