Ο θεός του ποδοσφαίρου Λιονέλ Μέσι γίνεται 36 ετών

Ο Θεός του ποδοσφαίρου έχει γενέθλια. Σαν σήμερα, πριν από 36 χρόνια γεννήθηκε στο Ροζάριο της Αργεντινής ο Λουίς Λιονέλ Αντρές Μέσι, ένα μωρό που ζύγιζε λιγότερο από τρία κιλά και είχε ύψος 47 εκατοστά που λούστηκε με την αστερόσκονη της ποδοσφαιρικής αθανασίας.

Την ιστορία του τη γνωρίζουν λίγο πολύ ακόμα και όσοι δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Η διάγνωση της ορμονικής διαταραχής που εμπόδιζε τη φυσιολογική του ανάπτυξη, τα χιλιοτρυπημένα πόδια του από τις ενέσεις αυξητικής ορμόνης, το υψηλό κόστος της θεραπείας του που τον οδήγησε από το Ροζάριο στη Βαρκελώνη και την Μπάρτσα και η ποδοσφαιρική απογείωση.

Τι σημαίνει Μέσι; «Όταν τον συνάντησα πήγα κοντά του και τον άγγιξα. Ηθελα να βεβαιωθώ πως είναι ανθρώπινος όπως όλοι μας», είχε περιγράψει ο σπουδαίος ιταλός πορτιέρο Τζίτζι Μπουφόν τη στιγμή που βρέθηκε για πρώτη φορά αντίπαλος του Αργεντινού.

Ο μικροκαμωμένος Λιονέλ έγινε βασιλιάς και κατέκτησε τον κόσμο με μια μπάλα, ενώ οι ιστορίες που τον αγκαλιάζουν αγγίζουν με τις υπερβολές τους τις παρυφές του μύθου.
Όπως αυτή που είχε γράψει η «Ας» σύμφωνα με την οποία το αεροδρόμιο «Ελ Πρατ» της Βαρκελώνης άλλαξε την πορεία των αεροπλάνων ώστε να μην πετούν πάνω από το σπίτι του και τον ενοχλούν όταν κοιμάται τα μεσημέρια.

Εχει γραφτεί επίσης πως είναι μακρινός συγγενής με τον άλλοτε συμπαίκτη του στη Μασία και αργότερα στην πρώτη ομάδα της Μπάρτσα, Μπόγιαν Κίρκιτς. Για την ακρίβεια, είναι τέταρτα ξαδέλφια από τους προ-προ-προ-προπαπούδες τους, τον Μαριάνο Πέρεθ Μιράλες και τη Τερέσα Γιομπένα Μινγκέ που παντρεύτηκαν στην Καταλονία το 1846.

Το 2013 ένας ιάπωνας κοσμηματοπώλης, ο Γκίνζα Τακάνα δημιούργησε ρέπλικα το αριστερό του πόδι του Μέσι από ατόφιο χρυσάφι που ζύγιζε 25 κιλά. Το πούλησε έναντι 5,25 εκατ. δολάρια και τα χρήματα τα έδωσε στα θύματα του σεισμού στο Τοχόκου.

Οι δύο θεοί του ποδοσφαίρου της Αργεντινής, ο Μέσι και ο Μαραντόνα έκαναν το ντεμπούτο τους στην εθνική ομάδα εναντίον της ίδιας αντιπάλου: της Ουγγαρίας. Ο Ντιεγκίτο είχε μπει στο ματς στο 62ο λεπτό και ο Μέσι στο 63ο. Ο Λιονέλ ωστόσο αποβλήθηκε ύστερα από δύο λεπτά.

Η πρώτη φορά που φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Αλμπισελέστε ήταν εναντίον της Ελλάδας, στο Μουντιάλ του 2010. Έναν χρόνο αργότερα έγινε ο de facto ηγέτης της Αρηεντινής.
Το αγαπημένο του φαγητό είναι το «Milanesa Napolitana», μια σπεσιαλιτέ της πατρίδας του η οποία περιέχει ζαμπόν, ρίγανη, τηγανισμένο μοσχαρίσιο κρέας, ψιλοκομμένες ντομάτες, κρεμμύδια, αλάτι και ζάχαρη. Αγαπάει επίσης τις σοκολάτες και τα αλφαζόρες (παραδοσιακά μπισκότα με γέμιση καραμέλας).

Η άγνωστη πλευρά του Μέσι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί μέσα από τις λεπτομέρειες αναδεικνύεται ο πραγματικός Λιονέλ.

Κάποιοι από τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του είναι αποτυπωμένοι στα 18 τατουάζ που κοσμούν το σώμα του. Το πορτρέτο της μητέρας του Σέλια που εργαζόταν περιστασιακά ως καθαρίστρια για να πληρώνονται οι πανάκριβες ενέσεις αυξητικής ορμόνης.

Το αποτύπωμα του χεριού του πρωτότοκου γιου του Τιάγκο, το πρόσωπο του Ιησού στον τρικέφαλο του δεξιού μπράτσου του για να τιμήσει τις θρησκευτικές παραδόσεις του. Το άνθος του λωτού στον δικέφαλο, ως υπενθύμιση ότι το ταλέντο μπορεί να ανθίσει παντού και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Το «ροζ παράθυρο» της Σαγράδα Φαμίλια για να τιμήσει τη Βαρκελώνη. Το μάτι της αγαπημένης του Αντονέλα με την οποία γνωρίζονται από τα πέντε τους χρόνια και σήμερα είναι παντρεμένοι και μεγαλώνουν τρία αγόρια.

Το τεράστιο ρολόι και τα γρανάζια του, υπενθύμιση ό,τι ο χρόνος του ανθρώπου είναι πολύτιμος και πρέπει να εστιάζουμε στο παρόν και όχι στο παρελθόν ή στο μέλλον.

Το ροζάριο για να υπενθυμίζει τη γενέτειρά του στην Αργεντινή, τον χάρτη της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης, το νούμερο 10 με το οποίο έχει μεγαλουργήσει, ημερομηνίες γέννησης, τα χείλη της Αντονέλα.

Ο Μέσι είναι η πανδαισία του ποδοσφαίρου και η γιαγιά του Σέλια Ολιβέιρα Κουτσιτίνι που πέθανε πριν τον δει να μεγαλουργεί, είναι αυτή που κλώτσησε το κουβάρι της ιστορίας του. «Αστον να παίξει και δεν θα το μετανιώσεις», είχε πει στον Σαλβαδόρ Απαρίτσιο,  προπονητή μιας τοπικής ομάδας πιτσιρικάδων του Ροζάριο, τη «Γραντόλι» που αρνιόταν πεισματικά να του δώσει μια ευκαιρία γιατί ήταν μικροκαμωμένος. Η Σέλια  τόνωνε συνεχώς την αυτοπεποίθηση του μικρού Λιονέλ λέγοντας του πως κάποτε θα γίνεις ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Στη μνήμη αυτής της γυναίκας ο Λιονέλ έχει αφιερώσει όλα τα γκολ που πέτυχε μετά τα 11 χρόνια του, με τη χαρακτηριστική κίνηση προς τον ουρανό.

Για σχεδόν έξι χρόνια, μέχρι τα 13 του, αγωνίστηκε στις μικρές ομάδες της Νιούελς Ολντ Μπόις στη διάρκεια των οποίων πέτυχε κοντά στα 500 γκολ. Στο ημίχρονο των αγώνων της ομάδας των ανδρών ο Μέσι και οι συμπαίκτες του που έμειναν στην ιστορία ως «Η Μηχανή του ’87» από το έτος γέννησής τους, έκαναν κόλπα με την μπάλα όπως συνήθιζε να κάνει και ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Το αστέρι του Μέσι ανέβαινε αλλά όχι και το ύψος του. Η στιγμή της μεγάλης απόφασης είχε φτάσει το 2000 όταν το κόστος της ορμονοθεραπείας, κοντά στα 1.000 δολάρια τον μήνα, έγινε δυσβάσταχτο για την οικογένειά του.

«Εκανα θυσίες αφήνοντας την Αργεντινή, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους ανθρώπους μου. Ολους και όλα. Όμως ό,τι έκανα το έκανα για το ποδόσφαιρο, για να κυνηγήσω το όνειρό μου». Το κυνήγι ξεκίνησε από μια χάρτινη πετσέτα στην οποία υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με την προτροπή του τότε αθλητικού διευθυντή της Μπάρτσα Κάρλες Ρέσας, στις 14 Δεκεμβρίου 2000, όταν η Νιούελς ζήτησε από τους Καταλανούς να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους απέναντι στο παιδί.

Το ταξίδι ήταν δύσκολο. Στον μικρό Λιονέλ έλειπε το σπίτι του στο Ροζάριο, η μάνα του, τα αδέρφια του. Κλείστηκε στον εαυτό του και μιλούσε σπάνια. Το μοναδικό του στήριγμα ήταν ο πατέρας του Χόρχε, ο μόνος που είχε εξασφαλίσει άδεια μόνιμης παραμονής στην Ισπανία.

Ο πρώτος του προπονητής στην Μπάρτσα, ο Ροδόλφο Μπορέλ είχε δώσει εντολή στους παίκτες του να είναι προσεκτικοί με τον μικρόσωμο Λιονέλ για να μην τον τραυματίσουν.
Στα μπάρμπεκιου που διοργάνωνε συχνά η ομάδα ο Λέο ντρεπόταν να ζητήσει κρέας.

Λόγω της φυσικής του συστολής προτιμούσε να στέλνει μηνύματα παρά να μιλά.

Στα 14 του έκανε τις τελευταίες ενέσεις, έγινε δεκτός στα μητρώα της ισπανικής ομοσπονδίας, η φωνή του δυνάμωσε και τα πόδια του άρχισαν να μετατρέπουν σε καμβάδες τους αγωνιστικούς χώρους.

Ο Μέσι βρίσκεται πλέον στη δύση της καριέρας του και οι ποδοσφαιροδίφες θα του αποδώσουν τα δίκαια ύστερα από δεκαετίες.  Οσοι όμως έζησαν στην εποχή του θα του είναι πάντα ευγνώμονες για τις μοναδικές στιγμές που τους πρόσφερε, μετατρέποντας ένα λαϊκό άθλημα σε καλλιτεχνική δημιουργία.