Να πούμε «αντίο» στη σεζόν που έληξε εδώ και λίγες εβδομάδες; ‘Η μήπως όχι; Τι ακριβώς είπατε; Μάλλον δεν είναι αυτό που φαίνεται… Προφανώς και σωστή η ανωτέρω προσέγγιση. Γιατί μετά το φινάλε των πρωταθλημάτων, είχαμε συνέχεια και μάλιστα εντυπωσιακή: τελικοί αγώνες ευρωπαϊκών Κυπέλλων και θεαματικό κλείσιμο αυλαίας στο Τσάμπιονς Λιγκ στην Κωνσταντινούπολη. Ακολούθως αγώνες για το Nations League και παιχνίδια για τα προκριματικά ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων! Και μέσα σε αυτά, άλλες ομάδες έχουν ήδη αρχίσει την προετοιμασία τους ενόψει της νέας σεζόν και ενώ τα ευρωπαϊκά Κύπελλα και οι πρώτες τους στροφές οσονούπω θα αρχίζουν. Με δύο κουβέντες και χωρίς περιστροφές. Ματς απνευστί και όποιος αντέξει! Πού πάμε, αλήθεια; Μήπως σε αγωνιστικές περιόδους που θα προσεγγίζουν σχεδόν τους 12 μήνες; Ελλοχεύουν τραυματισμοί;

Ο Δημήτρης Μπουρουτζίκας, με τίτλους πολλούς στην Ελλάδα (ΑΕΚ, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ) ήταν ο άνθρωπος που «έχτιζε» τη φυσική κατάσταση των παικτών. Θα έλεγε κάποιος έως και πρωτοπόρος σε αυτό που έκανε καθόσον εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 που εμφανίστηκε, μιλούσαμε απλά για «γυμναστή».

«Εκτιμώ πως οι ομάδες πλέον θέλουν αθλητές. Ποδοσφαιριστές μεν, αθλητές δε. Να γυμνάζονται συνέχεια και να αντέχουν τα συνεχή παιχνίδια. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω χαρακτηρισμούς ακραίους, αλλά για παράδειγμα αυτό που έγινε στο εφετινό πρωτάθλημα και στο τέλος του, με συνεχόμενα παιχνίδια play offs, μπορούσε να αποφευχθεί. Γιατί να λήξει η περίοδος νωρίτερα στην Ελλάδα; Στην Ευρώπη τα πρωταθλήματα συνεχίζονταν. Εδώ, τους παίκτες τους βάλαμε να δίνουν απανωτά ματς. Βέβαια, πάντα υπάρχουν διαφορετικές καταστάσεις σε μια ομάδα αναφορικά με τις καταπονήσεις. Δεν παίζουν όλοι 50 παιχνίδια. Ορισμένοι αγωνίζονται λιγότερο και οι προπονητές έχουν εναλλακτικές λύσεις όπως βλέπεις και στις ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ με τα μεγάλα ρόστερ».

Υπάρχει κάτι που κάνει εντύπωση;

«Αυτό που χρειάζεται είναι συνεργασία από όλους. Δίνω σημασία σε αυτό και προσέξτε τι εννοώ: έχουμε μπλέξει! Ενώ οι ομάδες δεν αρκούνται πλέον σε έναν γυμναστή, όπως λέγαμε παλιά, και έχουν διατροφολόγους, διαιτολόγους, γυμναστές αποκατάστασης και ένα ολόκληρο τιμ, οι παίκτες ακούνε ή πάνε και σε ανθρώπους έξω από την ομάδα. Αυτοί τους θέλουν να γυμνάζονται ανελέητα, να γίνουν… ρομπότ. Αν δεν μιλήσουν όλοι μεταξύ τους, τότε θα υπάρξουν 1000% τραυματισμοί. Γιατί ο παίκτης, όπως και να έχει, χρειάζεται απαραίτητα δύο εβδομάδες να ξεκουραστεί, να μην κάνει το παραμικρό. Κατά τη διάρκεια της σεζόν υπάρχουν τρία στάδια: η προετοιμασία, η αγωνιστική περίοδος και η μεταβατική περίοδος. Είναι ξεκάθαρο. Πρέπει όμως να μπουν οι βάσεις στην προετοιμασία και κυρίως να μην υπάρξουν εκεί τραυματισμοί. Αν δεν βάλεις θεμέλια, πώς θα χτίσεις»;

Τι άλλο επισημαίνει ο Δημήτρης Μπουρουτζίκας;

«Δεν μπλέκονται για όλους τους παίκτες οι διοργανώσεις. Οι βάσεις όμως είναι η ενδυνάμωση και η αερόβια ικανότητα. Εχουν δοκιμαστεί τα πάντα ώστε να την αποκτήσεις. Με τρέξιμο πολύ ή με μπάλα. Αν το πετύχεις, αυτό είναι. Θέλει προσαρμογή η κάθε προπόνηση και κυρίως μέτρο σε όλα. Επειδή μου λένε και για πολλά ματς ή ρωτούν αν ένας παίκτης μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να αγωνίζεται συνέχεια, απαντώ: το θέμα είναι τι βγάζει ο έλεγχος που πρέπει να γίνεται. Τι φροντίδα έχει ο ποδοσφαιριστής ή ένας συγκεκριμένος αθλητής. Αν είναι καλά, τότε αγωνίζεται».

Προτιμούν περισσότερα ματς παρά περισσότερες προπονήσεις

«ΤΑ ΝΕΑ» μίλησαν και με τον Νίκο Καρύδα, προπονητή φυσικής κατάστασης σε τοπ επίπεδο και με παρουσία σε ισχυρές ομάδες της χώρας τα περασμένα χρόνια. Απόλυτα ενεργό τούτη την περίοδο.

Πού σε βρίσκουμε; Την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν με τους σεισμούς στην Τουρκία. Ησουν στην Γκαζιαντέπ. Ολοι συγκλονίστηκαν με τις περιγραφές σου στα χαλάσματα.

«Εμεινα εκεί ακόμη ένα μήνα. Μετά έφυγα. Ολο το τιμ. Τώρα με πετυχαίνεις στην Αγγλία. Ξανά με τον Ερόλ Μπουλούτ. Στην Κάρντιφ. Ουαλία. Θα δουλέψουμε στην Τσάμπιονσιπ με στόχο να βελτιώσουμε την ομάδα. Μαζί μας και ο Μάριο Γκαλίνοβιτς για τους τερματοφύλακες».

Ολο το τιμ, συνεπώς… Τελικά, οι ποδοσφαιριστές μήπως εξελίσσονται σε παίκτες-ρομπότ;       

«Κατά τη γνώμη μου είναι πάνω και κύρια από όλα αθλητές, αλλά με διαφορετική εικόνα σε σχέση με όσα είχαμε στο μυαλό μας τα προηγούμενα χρόνια. Πρέπει να έχουν αντοχές. Για μένα, κάνουν αυτό που τους αρέσει. Δίνουν παιχνίδια. Οσα περισσότερα παιχνίδια παίζουν τη χρονιά, τόσο το καλύτερο. Δεν είναι πρόβλημα, το προτιμούν περισσότερο από τις προπονήσεις».

Την τωρινή εποχή πόσα ματς αντέχουν τη σεζόν;

«Θα μπορούσα να πω για μέσο όρο 40 παιχνίδια. Οι διεθνείς, όμως, με τις περισσότερες υποχρεώσεις μπορεί να φτάσουν και τα 60. Χρειάζεται πρόγραμμα, ειδική διαχείριση από τους αρμόδιους».

Δώσε παράδειγμα. Ας πούμε σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου που η ενσωμάτωση των παικτών γίνεται σταδιακά και κατά γκρουπ.

«Η προετοιμασία δεν είναι πλέον η ίδια. Θα έλεγα πως το βάρος πέφτει στα παιχνίδια. Μέσω των αγώνων ετοιμάζονται οι ποδοσφαιριστές για τις υποχρεώσεις τους. Το «πέντε ή έξι εβδομάδες» που ακούγαμε στο παρελθόν, για μένα δεν υφίσταται πλέον. Σταδιακά έρχεται στο επίπεδο που θέλεις. Υστερα από ένα 15θήμερο ξεκούρασης και χωρίς να υπάρχουν τραυματισμοί, ένας παίκτης μπαίνει στο πρόγραμμα. Είναι συνδυασμός αντοχής και τακτικής η εκγύμναση».

Αν πάρουμε ως παράδειγμα τους ποδοσφαιριστές μιας εθνικής ομάδας που έχουν ακόμη και τώρα υποχρεώσεις;

«Θέλουν ξεκούραση. Οταν επιστρέψουν, θεωρητικά θα είναι σε καλή κατάσταση και θα έχουμε επιβαρύνσεις όχι απότομες. Θα αρχίσουν σε διαφορετικό τέμπο σε σχέση με τους υπόλοιπους και αυτό συμβαίνει πάντα. Ως προπονητικό τιμ πάντα κάνουμε μετρήσεις, κρατάμε στοιχεία, έχουμε τα δεδομένα και τα αναλύουμε».

Πριν από δεκαετίες τι υπήρχε;

«Ακόμη και όχι τόσο παλιά, έβλεπες τις έξι με οκτώ εβδομάδες για την προετοιμασία. Να παίρνει μια ομάδα τα βουνά. Αυτό άλλαξε. Υπάρχουν δύο θεωρίες: η μία λέει αυτό, να τρέχουν συνέχεια οι παίκτες και να είναι 100% έτοιμοι στην αρχή της περιόδου, να πηγαίνουν καλά. Προτιμώ τη δεύτερη, που θέλει διάρκεια και έλεγχο στον ρυθμό. Θέλω να φτάνουν όλοι στο επιθυμητό επίπεδο, όχι στο τέλειο. Σταδιακά. Δεν γίνεται άμεσα αυτό. Και με τις μεταγραφές των τελευταίων ημερών, κάτι αντίστοιχο βλέπουμε».

Συμπέρασμα: δύσκολη η δουλειά των προπονητών φυσικής κατάστασης. Γιατί πρέπει να φτιάξουν ομάδα με πνευμόνια γερά, ενώ ισχύει περίπου το «έλα εσύ ανά πάσα στιγμή και μπες να γυμναστείς». Χρειάζεται μαεστρία. Για να φτάσουν όλοι μέχρι το τέρμα του δρόμου και το βασικότερο; Χωρίς τραυματισμούς. Εκεί κρύβεται η μαγκιά!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ

Headlines