Στη Ρωσία η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το 1917 ο στρατηγός Λάβρ Κορνίλωφ κίνησε τις μονάδες του ενσντίον της κρατικής εξουσίας του Κερένσκι με στόχο την ανατροπή του. Καθιερώθηκε ετσι το «πούτς,» σαν κίνημα κάποιας η κάποιων στρατιωτικών μονάδων εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης. Το ίδιο έκανε τώρα και ο σεφ του Κρεμλίνου Γιεβγκένι Πριγκόζιν, με την μισθοφορική ομάδα Βάγκνερ που ίδρυσε και διοικεί. Οπως όμως και ο Κορνίλωφ κατα το παρελθόν, η κίνηση του Πριγκόζιν ήταν μάλλον προορισμένη να αποτύχει.

Αφού κατέλαβε την στρατιωτική διοίκηση στο  Ροστώφ – πάνω – στον Ντόν, η ομάδα Βάγκνερ κινήθηκε με στόχο να καταλάβει τη Μόσχα. Και πάλι εδώ ξύπνησε λίγο το Ρωσικό παρελθόν. Με την εξέγερση των Κοζάκων του Βόλγα, υπό τον Γιεμέλιαν Πουγκάτσεφ επι Μεγ. Αικατερίνης, που είχαν ξεκινήσει να φθάσουν μέχρι την Μόσχα. Οπως και ο Πριγκόζιν όμως κι’ αυτοί διέκοψαν την τελική τους πορεία. Μέσα απο μια άγρια αιματοχυσία όμως, στο Τσαρύτσιν. Με την μεσολάβηση του Λουκασένκο της Λευκορωσίας κάτι τέτοιο τώρα αποφεύχθηκε. Οχι πως οι Ρωσικές δυνάμεις δεν θα το είχαν επιχειρήσει. Αλλά λογικότεροι εγκέφαλοι έκριναν πως μέσα στην αντάρα του πολέμου στην Ουκρανία μια τέτοια σύγκρουση θα διέλυε το κύρος και το ηθικό των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων. Κι’ ευτυχώς εισακούσθηκαν.

Τι άφησε πίσω της αυτή η κρίση; Που ακόμα βέβαια δεν ξερουμε την τελική της απόληξη. Το ηγετικό  κύρος του Βλαντιμίρ Πούτιν  έχει θανατηφόρα τρωθεί. Οταν έδειξε αδύναμος να ελέγξει ένα καθαρά δικό του δημιούργημα. Ο Πριγκόζιν αναδείχθηκε μέσα από τα γρανάζια των σιλοβίκι – ανθρώπων δηλ της εξουσίας, όπως λένε στη Ρωσία. Προερχομένων δηλαδή είτε από την Αγ. Πετρούπολη, είτε από τις μυστικές υπηρεσίες. Είναι χαρακτηριστικό, όπως έγραψαν οι Moscow Times πανω στην κορύφωση της κρίσης, πως οι άνθρωποι της Αγ. Πετρούπολης προσέφεραν σημαντική στήριξη στον δικό τους Πριγκόζιν, «αν και το παρατράβηξε». Έίναι όμως η πρώτη φορά επί Πούτιν που κάποιοι δικοί του άνθρωποι κινούνται και συμπεριφέρονται έτσι.

Το ότι επίσης το καθεστώς έδειξε να κλονίζεται οδήγησε στο να χάσει πόντους στην εκτίμηση των φίλων και συμμάχων του – και ιδιαίτερα της Κίνας. Το Πεκίνο πλέον αισθάνεται πανίσχυρο, απέναντι σε μια Μόσχα που παραπαίει και τείνει χείρα βοηθείας. Οσον αφορά την Δύση και την Ουκρανία το Κρεμλίνο βρίσκεται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Αν δεν πετύχει γρήγορα κάτι εντυπωσιακό στον στρατιωτικό τομέα θα αρχίσει να ακούει εφιαλτικά μηνύματα όχι μόνο για απώλεια του Ντονμπάς αλλά κι’ αυτής της Κριμαίας. Και το γεγονός ακριβώς πως χρειάζεται μία στρατιωτική επιτυχία είναι που κάνει την κατάσταση ιδιαίτερα επικίνδυνη !

Headlines