Το όνομα των πραγμάτων διαιρεί

Μια χρήσιμη επισήμανση-υπενθύμιση για όσους –πολιτικούς αντιπάλους, πολιτικούς αναλυτές, αλλά και απλούς πολίτες– αναρωτιούνται ακόμα πώς κατάφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επικρατήσει εμφατικά στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, κυριαρχώντας σε όλο το πολιτικό φάσμα που εκτείνεται από την πούρα Δεξιά έως την Κεντροαριστερά (ή και τις παρυφές τής καθαυτό Αριστεράς):

Η ΝΔ αρνείται να προσδεθεί σε τάξεις και αποδοκιμάζει τη στήριξη της πολιτικής στην ταξική πάλη. […] Η ΝΔ αρνείται να στρατευθεί σε δόγματα. Διατηρεί τη δυνατότητα να προσφεύγει κάθε φορά στις προσφορότερες λύσεις, ακόμη και στις πιο ριζοσπαστικές, που υπαγορεύονται από τα συμφέροντα του έθνους και του λαού, εφόσον δεν αντιτίθενται σε βασικές αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Ο φιλελευθερισμός αναγνωρίζει στον πολίτη το δικαίωμα να επιλέγει και να ακολουθεί τις ιδέες που προτιμά, αλλά και τη δυνατότητα της ανταπόδειξης σε κάθε στιγμή κατά της ορθότητάς τους. Δεν αρκεί να επιδιώκεις την αλλαγή. Πρέπει να είσαι ελεύθερος και να ζητείς την αλλαγή της αλλαγής. Η υποταγή στα δόγματα είναι πνευματική αγκύλωση.

Η ΝΔ ακολουθεί τις αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Καταλαμβάνει τον ιδεολογικό χώρο μεταξύ του παραδοσιακού φιλελευθερισμού και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Και θεωρεί θεμέλιο της φιλοσοφίας της την ελευθερία του ατόμου. […] Απορρίπτει κάθε παγίδευση σε σχήματα, τίτλους και χαρακτηρισμούς. Το όνομα των πραγμάτων διαιρεί. Η ουσία ενώνει. Δεν είμαστε ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. Αν Δεξιά σημαίνει έθνος, παράδοση, ελευθερία, δημοκρατία και αντι-ολοκληρωτισμό, είμαστε Δεξιά. Αν Αριστερά σημαίνει πρόοδος, εμείς και όχι ο παλαιολιθικός δογματισμός αντιπροσωπεύουμε την έννοια της προόδου.

Τα ανωτέρω (πηγή: «Το Βήμα», 22 Ιανουαρίου 1985) προέρχονται από το Ιδεολογικό Μανιφέστο της ΝΔ που είχε συνταχθεί το 1985, επί προεδρίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πατέρα τού νυν πρωθυπουργού –  με ό,τι αυτό ασφαλώς σημαίνει για τις ιδεολογικές καταβολές και την πολιτική πυξίδα του υιού.

Συντάκτης του εν λόγω μανιφέστου ήταν ο κατεξοχήν κεντρώος Αθανάσιος Κανελλόπουλος (είχε προσχωρήσει μαζί με τον Μητσοτάκη στη ΝΔ μόλις την άνοιξη του 1978, στο πλαίσιο της περίφημης διεύρυνσης από πλευράς Κωνσταντίνου Καραμανλή, του ιδρυτή του κόμματος), τότε μέλος του Πολιτικού Γραφείου και δεύτερος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος (το κείμενό του έφερε τον τίτλο «Ο φιλελεύθερος δρόμος για τη μετασοσιαλιστική κοινωνία»).

Το πάντα έγκυρο ρεπορτάζ του «Βήματος» ανέφερε συμπληρωματικά ότι εντός των κόλπων τής τότε ΝΔ γινόταν λόγος για ιδεολογική οριοθέτηση «από τη μη δικτατορική Δεξιά μέχρι τη μαρξιστική Αριστερά» (πρόταση Μπούτου), καθώς και για ιδεολογική συνέχεια της παλαιάς ΕΡΕ και Ένωσης Κέντρου (πρόταση Μητσοτάκη).