Στις ΗΠΑ πιστεύουν ακόμη και σήμερα αυτό που είχε πει πρώτος ο Χένρι Κίσινγκερ, ότι “από την εποζή του Μεγάλου Πέτρου, η Ρωσία επεκτείνεται συνεχώς με ρυθμό ένα Βέλγιο το χρόνο”.

Από αυτή την άποψη δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένα από τα μεγαλύτερα διλλήματα των Αμερικανών προέδρων τα τελευταία 23 χρόνια, που ο Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται στην εξουσία, είναι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τον αντιμετωπίσουν.

Και η αλήθεια είναι ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν πιάνεται εύκολα φίλος.

Οι Αμερικανοί προέδροι και ο Πούτιν

Για του λόγο το ασφαλές ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος είπε ότι κοιτάζοντας στα μάτια τον Πούτιν είδε μέσα στην ψύχη του, μόνο και μόνο για να εισβάλλει εκείνος στη Γεωργία όταν αυτός βρισκόταν ακόμη στον Λευκό Οίκο.

Ο Μπαράκ Ομπάμα, που αν μη τι άλλο υποψιασμένος ήταν, δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος μπορεί να είναι εξαιρετικός συνεργάτης στην προσπάθεια ΗΠΑ-Ρωσίας για να μπει ένα φρένο στην απειλή ενός πυρηνικού Αρμαγεδδώνα. Τα καλά λόγια του δεν σταμάτησαν τον Πούτιν από το να προσαρτήσει στην Κριμαία το 2014 με συνοπτικές διαδικασίες.

Για τον Ντόναλντ Τραμπ δεν υπάρχουν σχόλια, πέρα από το ότι θαύμαζε απεριόριστα τον Ρώσο ομόλογο του, και παρότι ο τελευταίος δεν του χάρισε το bromance που τόσο πολύ προσδοκούσε, δεν πήρε και τίποτα από αυτά που θα εκνεύριζαν τα μέγιστα την Αμερική ακόμη και επί εποχής του πιο επικίνδυνου προέδρου της.

Μπορεί βέβαια γι’ αυτό να έφταιγε και η πανδημία του κοροναϊού.

Το παιχνίδι του Τζο Μπάιντεν

Σε κάθε περίπτωση αυτός που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο τον Πούτιν είναι ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος. Ο Τζο Μπάιντεν εξελέγη γερουσιαστής τις δύσκολες δεκαετίες για τις σχέσεις ΗΠΑ-(ακόμη) Σοβιετικής Ένωσης του ‘70 και του ‘80, γι’ αυτό και λογικά θα έπρεπε να είχε λιγότερες ψευδαισθήσεις όσον αφορά τον Ρώσο ομόλογο του, γράφει το CNN.

Προσπάθησε όμως κι εκείνος με τη σειρά του, όπως όλοι οι προκάτοχοι του, να ζεστάνει την ψυχρότητα που χαρακτηρίζει τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο μεγάλες δυνάμεις πραγματοποιώντας μια κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί του στο περιθώριο της σύνοδου της Γενεύης το 2021.

Ο πόλεμος της Ρωσίας την Ουκρανία που ακολούθησε τον επόμενο χρόνο τον ανάγκασε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ να στείλει οπλισμό και πυρομαχικά στην δεύτερη χώρα για να εξασφαλίσει ότι δεν θα ξυπνήσει με την πρώτη πάνω από το κεφάλι του μέσα στον Λευκό Οίκο.

Όμως σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, ο Μπάιντεν κατάφερε με το παραπάνω, όχι μόνο η Μόσχα να μην έχει πάρει μέχρι σήμερα το Κίεβο, αλλά και να δημιουργήσει τέτοιες ευμετάβολες συνθήκες στα πεδία των μαχών, που βοήθησαν τον Γεβγκένι Πριγκόζιν να επιχειρήσει μια “Πορεία για τη Δικαιοσύνη” στη ρωσική πρωτεύουσα που έμελλε να καταλήξει με τον ίδιο στη Λευκορωσία και την ομάδα του, τη Wagner, χωρίς μέλλον.

Μοναδική ευκαιρία

Σφυρίζοντας αδιάφορα απέναντι στα σενάρια που ήθελαν την αμερικανική κυβέρνηση να έχει βάλει το χεράκι της στο πραξικόπημα, που για κάποιους θυμίζει πολύ αυτό που έγινε στην Τουρκία το 2016, οι Αμερικανοί αναλυτές ανησυχούν ότι ο Μπάιντεν μπορεί να είναι τελικά ο πρόεδρος που θα μαρτυρήσει το τέλος του Πούτιν και θα πρέπει να διαχειριστεί μια πυρηνική υπερδύναμη σε διάλυση.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο η επιβεβαίωση ότι οι ΗΠΑ ήξεραν για την ανταρσία λίγες μέρες νωρίτερα από την εκδήλωση της, όσο και η πολιτική τους θέση ότι ναι μεν μπουκώνουμε την Ουκρανία με όπλα και λεφτά αλλά δεν εμπεκόμαστε, ούτε εμείς, ούτε το ΝΑΤΟ, σε σύγκρουση με τη Ρωσία, δεν βοηθά στην αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ τους.

Δεν χωρεί επίσης καμιά αμφιβολία ότι το μήνυμα του Πούτιν, ότι θα απαντήσει στη Δύση που διευκόλυνε τον Πριγκόζιν για να υπονομεύσει την εξουσία του, αποσκοπούσε πρωτίστως στο να συσπειρώσει τους Ρώσους στο πλευρό του προέδρου που απειλείται και έχει στα χέρια του την ασφάλεια όλης της χώρας και όχι στο να προειδοποιήσει τις ΗΠΑ ότι θα τον βρουν μπροστά τους ένα βράδυ ξαφνικά.

Ωστόσο ο Μπάιντεν, μάλλον σε μια προσπάθεια να διορθώσει το λάθος όλων των προηγούμενων Αμερικανών προέδρων, δεν κάνει ούτε ένα βήμα πίσω και ρίχνει αλάτι στη ρωσική πληγή επιχειρώντας να αυξήσει την πίεση εντός της Ρωσίας.

Ραντεβού… στις εκλογές

Πως το κάνει αυτό; Βάζοντας τον Άντονι Μπλίνκεν να πει σε δημοφιλές αμερικανικό talk show ότι παρότι οι ΗΠΑ δεν εμπλέκονται στην ανταρσία του Πριγκόζιν είναι σίγουρες ότι η πανοπλία του Πούτιν δεν είναι τόσο αδιαπέραστη όσο στο παρελθόν.

Βέβαια άλλες φωνές, πάντα εντός αμερικαινκών συνόρων, όπως αυτή του Τζον Μπόλτον, πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας επί εποχής Τραμπ, εκτιμούν ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν ίδρωσε και ότι θα μπορέσει να μετατρέψει το περιστατικό σε προσωπική του νίκη.

Αλήθεια ή ψέματα τον επόμενο χρόνο έχουν εκλογές στις ΗΠΑ και αν όντως στόχος είναι η “αδρανοποίηση” της Ρωσίας δεν πρέπει να βγει ο Τραμπ, ούτε με την ψήφο με των Αμερικανών, ούτε με τη βοήθεια (ξανά) του Ρώσου.

Headlines