Ακροδεξιά στην Ευρώπη: Εργαζόμενοι σε αυξανόμενη ανασφάλεια, ακροδεξιά κόμματα σε συνεχή άνοδο  

Η είδηση ότι στη Γαλλία οι εργαζόμενοι στην κυριακάτικη εφημερίδα Le Journal du Dimanche ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία, γιατί ανέλαβε αρχισυντάκτης της ο Ζοφρί Λεζέν, επί μακρόν στέλεχος ακροδεξιού περιοδικού, μοιάζει με σταγόνα στον ωκεανό των ειδήσεων, που φέρνουν τα πολιτικά στελέχη της στην Ευρώπη σε κυβερνητικές θέσεις.

Οι Σπαρτιάτες, μια ακροδεξιά ομάδα που δημιουργήθηκε πολύ πρόσφατα, και το 13% των ψήφων που απέσπασαν στις εθνικές εκλογές στην Ελλάδα, δείχνουν το ανησυχητικό μέγεθος του προβλήματος. Είχε προηγηθεί η εκλογή του πρώτου ακροδεξιού περιφερειάρχη στη Γερμανία, ενώ κοντοζυγώνει η είσοδος του ισπανικού ακροδεξιού VOX.

Είναι προφανές ότι το ανελεύθερο μοντέλο της Πολωνίας και της Ουγγαρίας που κάποτε αντάριαζε την Ευρώπη, σήμερα δεν “γράφει” ούτε μονόστυλο, αφού στη Σουηδία και τη Φιλανδία οι δεξιές κυβερνήσεις στηρίζονται σε ακροδεξιές δυνάμεις, ενώ στην Ιταλία οι επίγονοι του Μουσολίνι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εξουσίας. Σε όλα αυτά το ερώτημα δεν είναι που βρίσκονται και που θα ανέβουν.

Τα αίτια του ευρωπαϊκού trend

Το βασικό ερώτημα έχει να κάνει με τα αίτια αυτού του φαινομένου, που μοιάζει πια με ευρωπαϊκό trend -και όχι μόνο- αν συνυπολογιστεί η σοβαρή πιθανότητα της επανεκλογής του Ντόναλντ Τραμπ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού τον επόμενο χρόνο.

Οι αναλυτές εξηγούν ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι κάτι αναπάντεχο, μια εξέλιξη που έπιασε τον κόσμο εξ απήνης. Χρειάστηκε πολύ δουλειά από την πλευρά των ακροδεξιών για να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά του εξτρεμισμού, του νεοναζισμού, του ρατσισμού και άλλη τόση για να χτίσουν τη νέα εικόνα του συμπαραστάτη των δυσαρεστημένων απέναντι στο κατεστημένο σε όλο τον κόσμο.

Να σημειωθεί κάτι σημαντικό, ότι κανείς από όσους πολιτικούς ανήκουν στις τάξεις της δεν έχει να προτείνει τίποτα ουσιώδες και εφαρμόσιμο για την καταπολέμηση της φτώχειας, τη διόρθωση των ανισοτήτων, έστω  για το τέλος του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, πέρα από μια φανταστική επιστροφή στο παρελθόν, τότε που οι μετανάστες ή οι πρόσφυγες δεν θα τολμούσαν να θαλασσοπνιγούν για ένα καλύτερο μέλλον και οι υπόλοιποι θα πρέπει να βρουν τρόπο να πουν ότι δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν μπόρεσαν, δεν πρόλαβαν.

Χωρίς λύσεις κερδίζουν νίκες παντού, απλά και μόνο αντιδρώντας σε αυτό που υπάρχει γύρω τους.

Ο παράγοντας ανασφάλεια των εργαζομένων

Η κύρια αιτία για την άνοδο της ακροδεξιάς είναι όσα αναφέρθηκαν παραπάνω (η οικονομία, η μετανάστευση, η πανδημία και φυσικά ο τελευταίος πόλεμος στην Ευρώπη), αλλά πρωτίστως η ανασφάλεια που καλλιεργήθηκε σε συλλογικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, αναστατώνοντας άπαντες τους απλούς ανθρώπους, που τρέμουν ότι κάθε 10 με 15 χρόνια θα πρέπει να αποκτήσουν νέες δεξιότητες για να επιζήσουν στο τρέχον ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον.

Εσείς πόσα άρθρα διαβάσατε σήμερα για την επέλαση της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ), που τη μια θα “εκτελέσει” κάποια επαγγέλματα, την άλλη θα τα αφανίσει όλα ολοκληρωτικά και την τρίτη οι γυναίκες θα πρέπει να επιστρέψουν στις κουζίνες τους, αφού οι διεκπαιρεωτικές συχνότερα και δημιουργικές σπανιότερα δουλειές, που επιλέγουν, θα γινονται κάλλιστα από τις μηχανές;

Ίσως το καλύτερο σχόλιο για την άνοδο της ακροδεξιάς σε όλο τον κόσμο έκανε πρόσφατα ο Νόαμ Τσόμσκι αναφερόμενος ακριβώς σε αυτή την αυξανόμενη ανασφάλεια των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 40 – 45 χρόνια, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στον “πικρό, άγριο ταξικό πόλεμο”, που διεξάγεται από τις πλουτοκρατικές ελίτ εναντίον της μεγάλης πλειοψηφίας των απλών ανθρώπων, που “κατέκλεψαν” στην πορεία αυτών των δεκαετιών.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια δύναμη που τροφοδοτεί την ακροδεξιά, τον απολυταρχισμό και τον φασισμό, είπε ο διάσημος καθηγητής, γλωσσολόγος και ακτιβιστής σε εκδήλωση Q&A στο πανεπιστήμιο Λεχάι της Πενσυλβάνια, για να σημειώσει ως παράγοντα επιτάχυνσης των παραπάνω τον φόβο που προκαλεί αυτή η ανασφάλεια και να καταλήξει ότι “η αλλαγή πρέπει να έρθει από την ενεργό οργάνωση και τον ακτιβισμό”.