«Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Δίσκος του Πεπρωμένου»: Ένας «νέος» Χάρισον Φορντ

Τι κάνει τον Indy να τρέχει; Για χρόνια, η προφανής απάντηση ήταν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος, αρχής γενομένης από το 1981 με την ταινία «Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού», καθοδηγούσε τον γοητευτικό ανθρωπολόγο του Χάρισον Φορντ, τον Δρ Χένρι Γουόλτον Τζόουνς Τζούνιορ, σε τέσσερις ταινίες-κολοσσούς. Όταν ο Σπίλμπεργκ σκηνοθέτησε τον Φορντ στην τελευταία τους εξόρμηση, το «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου» (2008), ο Indy ήταν στα τέλη της δεκαετίας των 50 ετών και οι φανς θεωρούσαν ότι ο χαρακτήρας ήταν αθάνατος, ακόμη και αν το ίδιο το franchise είχε αρχίσει να τρέχει με αναθυμιάσεις.

Ως μακροχρόνιος μεγάλος σταρ του Χόλιγουντ και δημιουργός επιτυχιών, ο Χάρισον Φορντ, είχε ήδη επιτύχει μια αθανασία κάποιου είδους. Οι «Ιντιαναλόγοι», όμως, επικεντρώνονταν περισσότερο στην αιώνια ζωή που θα μπορούσε να έχει χαρίσει στον Indy το Άγιο Δισκοπότηρο, όταν θα έπαιρνε μια γερή γουλιά από αυτό στην τρίτη του ταινία, «Η τελευταία σταυροφορία» (1989).

Είναι αρκετά σαφές από το νεότερο εγχείρημά του, το «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Δίσκος του Πεπρωμένου», ότι ο Indy μπορεί να είναι πράγματι αθάνατος –το ψηφιακό λίφτινγκ το προδίδει. Ή μήπως προδίδει το αντίθετο;

Δείτε το τρέιλερ

Μάλλον δεν πολυπέτυχε (;)

«Το λίφτινγκ προσώπου είναι τόσο παράξενο και ενοχλητικό όσο τείνει να είναι αυτό το είδος ψηφιακής πλαστικής χειρουργικής» γράφει η κριτική στους New York Times και συνεχίζει: «Τα αποτελέσματα δεν έχουν την τρομακτική κενότητα των προσώπων της κοιλάδας του αλλόκοτου. Τούτου λεχθέντος, ο αλλοιωμένος Indy είναι φυσιογνωμικά ασύμβατος. Γιατί δεν τον ντουμπλάριζαν;».

Ο τύπος που όλοι γνωρίζουμε, ο αγαπημένος Χάρισον Φορντ, εμφανίζεται τελικά -με ρυτίδες και γκρίζα μαλλιά.

«Από τη στιγμή που εμφανίζεται ο νεότερος και ψηφιακά πειραγμένος Indy στον “Δίσκο του Πεπρωμένου”, είναι σαφές ότι η νοσταλγική αγάπη για το παλιό Χόλιγουντ που καθόρισε και διαμόρφωσε την αρχική ταινία έχει αντικατασταθεί από μια εξίσου ισχυρή νοσταλγία για την ίδια τη συνέχειά της. Αυτό εξηγεί γιατί αυτή η ταινία βρίσκει τον Indy να πολεμάει για άλλη μια φορά τους Ναζί. Μετά τη σκηνοθεσία της «Λίστας του Σίντλερ» (1993), ο Σπίλμπεργκ εξέφρασε την απροθυμία του να κάνει τους Ναζί «σαββατιάτικους κακοποιούς», όπως είπε κάποτε. Η ομάδα εδώ, αντίθετα, δεν γνωρίζει τέτοιους δισταγμούς».

Όλα αυτά που αγαπήσαμε

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έναν θησαυρό, ένα έπαθλο που χρονολογείται αρκετές χιλιάδες χρόνια πίσω και, όπως ο χρόνος, απλά συνεχίζει να ξεφεύγει. Πιεζόμενος να τον ανακτήσει, ο Indy ντύνεται – φεντόρα, μαστίγιο, δερμάτινο μπουφάν, κλασικά εικονογραφημένα – και αυτός και η συνοδοιπόρος του, Έλενα Σο, τρέχουν σε όλο τον κόσμο κυνηγώντας τον, ενώ ανταλλάσσουν πειράγματα και, εναλλάξ, αποφεύγουν και πολεμούν κακοποιούς. Για κάποιο λόγο, ένας γκριζαρισμένος Αντόνιο Μπαντέρας εμφανίζεται ως καπετάνιος σκάφους. Σε ένα άλλο σημείο, ο Indy και οι συν αυτώ αποβιβάζονται στην Ταγγέρη, ένα σκηνικό που θυμίζει τους «Επιδρομείς».

Η σειρά ταινιών Indiana Jones προσαρμόστηκε για μαζική απήχηση, γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια στον σκηνοθέτη, Τζέιμς Μάνγκολντ, να κάνει πολλά. Η περσόνα του Φορντ και η εξωτερικά αβίαστη γοητεία του – και η ικανότητά του να αφήνει αυτό το τσαχπίνικο χαμόγελο για κάτι πιο σκοτεινό, πιο κακό, ακόμα και απειλητικό – κράτησαν τον χαρακτήρα δεμένο στον πραγματικό κόσμο των συναισθημάτων και των συνεπειών. Ο Λούκας και ο Σπίλμπεργκ σχεδίασαν ένα καρτούν- ο Φορντ δημιούργησε έναν χαρακτήρα.

*Διάρκεια: 2 ώρες και 34 λεπτά. Στους κινηματογράφους.