Ανοίγει και επίσημα το ιστορικό θέατρο του Λυκαβηττού: Η ιστορία, το αιφνιδιαστικό κλείσιμο και οι πρώτες συναυλίες

Ήταν Ιούνιος του 2008. Ένα απόγευμα που έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία η είδηση ότι το θέατρο του Λυκαβηττού κλείνει, προκαλώντας αναστάτωση στον πολιτιστικό κόσμο της χώρας μας.

Η ανακοίνωση ήρθε λίγες ώρες πριν από Sold Out συναυλία του Τζειμς Μπλαντ στο θέατρο του Λυκαβηττού.

Όπως προέκυπτε από το ρεπορτάζ εκείνων των ημερών ο λόγος που αποφασίστηκε να μπει «λουκέτο» στο ιστορικό θέατρο είχε να κάνει με «σοβαρό ζήτημα στατικότητας και επομένως ασφαλείας των κερκίδων».

Τότε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα» «το Ελληνικό Φεστιβάλ στην ανακοίνωσή του επισημαίνει επίσης ότι «η απόφαση του Δήμου Αθηναίων για τη σφράγιση του θεάτρου στηρίχθηκε σε έγγραφο της ΕΤΑ περί ανάγκης μελέτης ελέγχου για τη στατική επάρκεια των κερκίδων. Πλην όμως το έγγραφο τούτο ανακλήθηκε στη συνέχεια από την ίδια την ΕΤΑ με σχετική ειδοποίηση στον δήμο, στην οποία μάλιστα επιβεβαιώνεται ότι δεν συντρέχει κίνδυνος από τη λειτουργία του θεάτρου. Παρ΄ όλα αυτά ο δήμος επέμεινε ανεξήγητα στην απόφασή του».

Ουσιαστικά, σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά, η απόφαση του Δήμου Αθηναίων για τη σφράγιση του Θεάτρου, στηρίχθηκε σε έγγραφο της ΕΤΑ περί ανάγκης μελέτης ελέγχου για τη στατική επάρκεια των κερκίδων. «Είναι λυπηρό ότι ακυρώνεται μια σειρά σημαντικών συναυλιών, ενώ έχουν προαγορασθεί εισιτήρια, έχει γίνει σημαντική διαφήμιση και τόσο οι οργανωτές όσο και οι φιλοξενούμενοι υφίστανται σημαντικές οικονομικές και όχι μόνο συνέπειες.  Είναι επίσης λυπηρό ότι η απόφαση για την σφράγιση του Θεάτρου υπήρξε προφανώς αποτέλεσμα ασυνεννοησίας μεταξύ του Δήμου και της ΕΤΑ. Η δυσμενής αυτή εξέλιξη τραυματίζει καίρια ένα καθιερωμένο θεσμό, όπως είναι οι εκδηλώσεις του Θεάτρου Λυκαβηττού, και, ως εκ τούτου, όχι μόνο το κοινό αλλά και οι καλλιτέχνες φαίνεται να χάνουν για άλλη μια φορά την εμπιστοσύνη τους στις ελληνικές διοργανώσεις» είχε τονίσει σε ανακοίνωσή του τότε το Φεστιβάλ Αθηνών.

Από εκείνη τη μέρα πέρασαν 15 χρόνια, όπου το θέατρου του Λυκαβηττού παρέμενε κλειστό.

Οι συναυλίες και οι παραστάσεις «μετακινήθηκαν» σε άλλα ανοιχτά θέατρα της Αττικής, όπως το Κατράκειο, το Βεάκειο, το θέατρο Πέτρας και το θέατρο Βράχων, ωστόσο οι Αθηναίοι δεν ξέχασαν ποτέ το θέατρο Λυκαβηττού, το οποίο είχε πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους, αφού αποτελούσε διαχρονικά έναν από τους πιο σημαντικούς τόπους συνάντησης των μουσικόφιλων, αλλά και των θεατρόφιλων.

Εδώ και μήνες είχε γίνει λοιπόν γνωστό ότι το θέατρο του Λυκαβηττού θα λειτουργήσει ξανά, ωστόσο πλέον έχουμε και την ημερομηνία.

Ανοίγει τις πόρτες του στις 16 Σεπτεμβρίου

Όπως λοιπόν ανακοινώθηκε, στις 16 Σεπτεμβρίου οι ΠΥΞ ΛΑΞ θα δώσουν μια μοναδική συναυλία στο θέατρο Λυκαβηττού.

Φυσικά, το θρυλικό συγκρότημα δεν θα μπορούσε να λείπει από την επαναλειτουργία του θρυλικού πλέον θεάτρου του Λυκαβηττού, αφού η πορεία των Πυξ Λαξ συνδέεται άρρηκτα με τον ίδιο το λόφο του Λυκαβηττού και έχει συνδυαστεί με θρυλικές συναυλίες τους.

Η μπάντα ξεκίνησε να δίνει εκεί συναυλίες το 1996 και κατέγραψε πολλαπλές sold out εμφανίσεις στο Λυκαβηττό. Με αποκορύφωμα τα πέντε (5) συνεχή sold out το 2000!

• Εισιτήρια μπορείτε να αγοράσετε εδώ

Κι αυτό είναι μόνο η αρχή, αφού λίγες μέρες μετά, στις 19 και 20 Σεπτεμβρίου το «κακό» παιδί – και ιδρυτικό μέλος – του μουσικού διδύμου των 2Cellos, γνωστός απλά ως HAUSER, θα επισκεφθεί την Αθήνα στο πλαίσιο της περιοδείας του με τίτλο «Rebel with a Cello» όχι για μία αλλά για δύο συναυλίες στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, εγκαινιάζοντας κι εκείνος την επαναλειτουργία του ιστορικού θεάτρου με τον πιο «ανατρεπτικό» μουσικό τρόπο!

Οι συναυλίες του χαρακτηρίζονται από τον άρτιο συνδυασμό των εκρηκτικών ερμηνειών – σήμα κατατεθέν του σούπερ σταρ τσελίστα – με τον ρομαντικό και γεμάτο ψυχή, ήχο. Ένα σύνθετο στυλ που τον κάνει μοναδικό.

• Εισιτήρια μπορείτε να αγοράσετε από εδώ

Το θέατρο Λυκαβηττού

Όποιο είδος μουσικής και αν ακούει κανείς, είναι βέβαιο ότι έχει περάσει έστω και μια αξέχαστη στιγμή σε συναυλία στο Λυκαβηττό.

Είτε είναι ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, είτε ο James Brown, είτε οι Pet Shop Boys και οι Scorpions, οι κερκίδες του θεάτρου του Λυκαβηττού δονούνταν για πάρα πολλά χρόνια από διαφορετικούς ρυθμούς.

Η απόφαση για την δημιουργία ενός τέτοιου χώρου στην Αθήνα μας γυρίζει πίσω στη δεκαετία του ’60. Τότε η σπουδαία Άννα Συνοδινού είχε ένα όνειρο: να εξοικειώσει το ελληνικό κοινό με τις παραστάσεις αρχαίου δράματος.

Έτσι «γεννήθηκε» η ιδέα να φτιάξει, μαζί με τον άνδρα της, το θέατρο του Λυκαβηττού.

Ήθελαν να δουν με ποιον τρόπο μπορούσε να αναβιώσει το αρχαίο δράμα πέρα από τα τείχη της κρατικής σκηνής, θα πει η ηθοποιός αρκετά χρόνια μετά σε συνέντευξή της.

Μάλιστα, η επιθυμία της αυτή συνέπεσε με την ανάγκη του νεοσύστατου -τότε- φεστιβάλ Αθηνών το οποίο προσπαθούσε να καθιερωθεί στην συνείδηση των θεατρόφιλων, αλλά και να βρει νέους χώρους εκτός των αρχαίων θεάτρων.

Το εγχείρημα ανέλαβε να φέρει εις πέρας ο αρχιτέκτονας Τάκης Ζενέτος, στον οποίο δόθηκε η εντολή να χτίσει ένα κοίλον για να μπορεί το κοινό να παρακολουθήσει τις παραστάσεις.

Το πρόβλημα που αντιμετώπισαν τότε ήταν πως θα γίνει η χωροθέτηση, ούτως ώστε να αποκτηθεί η καλύτερη δυνατή ακουστική στον χώρο.

Για να πραγματοποιηθούν οι ειδικές αυτές μετρήσεις -καθώς τότε δεν υπήρχε η εξελιγμένη τεχνολογία-,  ο θρύλος θέλει την Άννα Συνοδινού να πηγαίνει κάθε μέρα και να ερμηνεύει με την επιβλητική της φωνή ρόλους από διάφορες τραγωδίες, μέχρι να «εντοπίσουν» την καλύτερη ακουστική.

Εν τέλει αποφασίστηκε να χτιστεί ένα θέατρο στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, με δυνατότητα να φιλοξενεί στις κερκίδες του 5.000 θεατές. Ωστόσο, αν είχε επιλεγεί ως πρώτη ύλη το τσιμέντο ή η πέτρα τότε θα έπρεπε να δαπανηθεί πολύς χρόνος και χρήμα. Αυτός ήταν κι ο λόγος που εν τέλει προκρίθηκε η λύση να γίνει ένα πρόχειρο λυόμενο θέατρο χωρητικότητας 3.000 θέσεων με βάση τα σχέδια του Ζενέτου.

Η πρώτη παράσταση δόθηκε τον Ιούνιο του 1965, με πρωταγωνίστρια την εμπνεύστρια του θεάτρου ως «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε εν τέλει το θέατρο στο οποίο φιλοξένησε εκατοντάδες συναυλίες για περισσότερα από 40 χρόνια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέατρο είχε προβλεφθεί να έχει άλλη διάρκεια ζωής. Παρ όλ’ αυτα το σχέδιο του Ζενέτου θεωρήθηκε ένα κατασκευαστικό τόλμημα. Το 1998 το θέατρο χαρακτηρίστηκε «ιστορικό διατηρητέο μνημείο και σύγχρονη κατασκευή άριστα ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον». Το 2003, υπογράφηκε μνημόνιο συνεργασίας της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ)- στην οποία περιήλθε το θέατρο – και του Δήμου Αθηναίων για αναβάθμιση.

Το 2008 επί δημαρχίας Κακλαμάνη είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο θέμα για την στατικότητα. Το θέατρο είχε σφραγιστεί και όλες οι προγραμματισμένες συναυλίες είχαν ακυρωθεί. Τότε δεν είχαν γίνει οι απαραίτητες επιδιορθωτικές ενέργειες.

Οι ειδικοί είχαν επισημάνει ότι το θέατρο είναι κατάλληλο για χρήση και όχι για κατάχρηση. Τούτο σημαίνει ότι δεν μπορεί να «σηκώσει» πάνω από 3.200 θεατές και παράλληλα πρέπει να γίνουν έργα συντήρησης…

Στη συνέχεια μπήκε λουκέτο και παρέμεινε κλειστό για περισσότερα από 15 χρόνια…