Ρωσία: Ο Πούτιν φοβάται εμφύλιο πόλεμο – Ποιες χώρες επηρεάζει η κρίση στη Ρωσία

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έπαψε να κοιτάζει μόνο ότι συμβαίνει μπροστά του.

Πλέον ρίχνει συχνά ματιές και πίσω από την πλάτη του για να μαντέψει, ποια από τα πολλά δυνατά πόδια στον ισχυρό στρατό της χώρας του και τις παντοδύναμες μυστικές υπηρεσίες της θα προσπαθήσουν να του χτυπήσουν το κεφάλι.

Στον απόηχο της ανταρσίας του Γεβγκέινι Πριγκόζιν που οδήγησε τις δυνάμεις της Wagner σε απόσταση αναπνοής από τη Μόσχα, πολλοί μιλoύν για έναν αποδυναμωμένο Ρώσο πρόεδρο.

Παρότι είναι νωρίς για καταλυκτικές εκτιμήσεις με δεδομένο ότι ακόμη και σήμερα τρεις μέρες μετά το αναπάντεχο συμβάν και τον “εγκλεισμό” του αρχηγού της Wagner στο Μινσκ της Λευκορωσίας δεν έχει ξεκαθαρίσει τι ακριβώς έγινε και για ποιο λόγο, η αναφορά του ίδιου του Πούτιν στον κίνδυνο ενός εμφυλίου πολέμου στο πρόσφατο διάγγελμα ισοδυναμεί με την παραδοχή ότι ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει.

«Παραδοχή αδυναμίας»

“Και αυτό από μόνο του είναι μια απίστευτη παραδοχή αδυναμίας”, επιχειρηματολογεί ο Βρετανός ιστορικός, Άντονι Μπιβόρ.

“Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Μέγας Πέτρος αποδεικνύεται ένα δύσκολο πρότυπο για να ακολουθήσει κανείς”, προσθέτει ο ίδιος αναφερόμενος στη σύγκριση που είχε κάνει ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος με την πολιτική του προαναφερόμενου τσάρου όταν εκείνος πολεμούσε τη Σουηδία και εισέβαλε στα εδάφη της, καθώς και στη Φιλανδία, ένα μέρος της Εσθονίας και τη Λετονία.

Ακόμη όμως κι αν η αδυναμία του Πούτιν τίθεται υπό αμφισβήτηση από αρκετούς, αυτό που δεν έχει δεύτερη ανάγνωση είναι ότι η Ρωσία βρίσκεται σε κρίση. Και το σημαντικό ερώτημα που προκύπτει είναι πόσο αυτό επηρρεάζει τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, τα γειτονικά κράτη που εκείνος θεωρεί σοβιετική αυλή αλλά και ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη.

Όχι δραματικές αλλαγές

Όπως σχολιάζει σχετικά στο Foreign Policy ο Ντάνιελ Μπ. Μπάερ από το Carnegie Endowment for International Peace δεν αναμένονται δραματικές και βραχυπρόθεσμες αλλαγές στην εξωτερική πολιτική των γειτόνων της Ρωσίας από την κεντρική Ασία ή το νότιο Καύκασο, μερικώς επειδή ο Πούτιν έχει καλλιεργήσει μια εξωτερική πολιτική που στηρίζεται στην αμοιβαία, αν και άνιση, υποστήριξη στα συστήματα καταστολής και διαφθοράς.

Σε αυτή την ομάδα χωρών συμπεριλαμβάνονται το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν.

“Μέσα σε αυτό το σκηνικό, τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας μπορεί να μοιάζουν με μια γειτονιά όπου κυριαρχούν γκάνγκστερ και ισχυροί που αποκαλύπτουν τις αδυναμίες ενός αρχηγού συμμορία”, συνεχίζει ο ίδιος.

“Τα άλλα μέλη της συμμορίας δεν θέλουν απαραιτήτως να τον δουν να εκθρονίζεται, αλλά το λαμβάνουν υπόψη. Μπορεί να αναθεωρούν, με διαφορετικό τρόπο από ότι το έκαναν μετά την εισβολή πέρυσι, πόσο μπορούν να εξαρτώνται από τον Πούτιν και πόσο μόνα μπορεί να είναι σε περίπτωση εσωτερικής κρίσης”, εξηγεί επιπλέον.

Οι χώρες και οι εκτιμήσεις

“Αυτή τη φορά οι προβληματισμοί τους υποκινούνται όχι από την επιθετικότητα του Ρώσου προέδρου εναντίον ενός γείτονα, αλλά λόγω της αδυναμίας και της ευθραυστότητας του καθεστώτος που έχει αποκαλύψει η ανταρσία” καταλήγει.

Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο του αμερικανικού περιοδικού η Λευκορωσία είναι μια χώρα βυθισμένη στην επιρροή της Μόσχας, η Ουκρανία, η Μολδαβία και σε μεγαλο βαθμό η Γεωργία δεν βρίσκονται πια στο μετερίζι της, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν θα μετρήσουν την κατάσταση και θα αποφασίσουν τις επόμενες κινήσεις τους, ενώ η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν έχουν εδώ και καιρό πάψει να έχουν εξαίσιες ψευδαισθήσεις για τη Ρωσία.

Κι ενώ υπό εξέταση είναι η στάση της Κίνας απέναντι σε όσα συνέβησαν στη Ρωσία, με τους αναλυτές να μιλούν ταυτόχρονα για ένα καυτό πρόβλημα και μια μεγάλη ευκαιρία, ίσως η πιο σωστή ατάκα -αν και κλισέ- είναι αυτή που είπε ο Κινέζος Τσου εν Λάι στον Αμερικανό Χένρι Κίσινγκερ για τον αντίκτυπο της γαλλικής επανάστασης:

«Είναι πολύ νωρίς για να ξέρουμε οτιδήποτε».