Αποχώρηση Τσίπρα: Από την ασφάλεια της Αριστεράς στην ανασφάλεια της ακροδεξιάς εν αναμονή

Και τώρα τι; Αυτό ήταν το ερώτημα πολλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ την Πέμπτη. Απλών μελών, που γράφτηκαν κυρίως γιατί πίστεψαν στον Αλέξη Τσίπρα και μόνο. Και εμφανίζονται έτοιμοι να εγκαταλείψουν το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, αφού βλέπουν έναν εμφύλιο που είχε ξεκινήσει πριν ακόμα τις εκλογές του Μαΐου και συνέβαλε εν πολλοίς στην κατάρρευση των ποσοστών του κόμματος στις 25 Ιουνίου.

Σε «σοκ» είναι και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Όσοι τουλάχιστον συνειδητοποιούσαν ότι ο Τσίπρας, τους άρεσε ή όχι, είχε γίνει η ισχυρότερη επιρροή του κόμματος με τους ψηφοφόρους.

Μόνος;

Για αυτούς ο Τσίπρας έδωσε και τις δύο εκλογικές μάχες μόνος του. Σημειώνουν δε ότι ακόμα και κάποιοι που στο παρελθόν χαρακτηρίζονταν αδιαμφισβήτητα «προεδρικοί», έκαναν κινήσεις που αν δεν υπονόμευσαν, δυσκόλεψαν τον Τσίπρα.

Και αν ο Δημήτρης Τζανακόπουλος είναι ένας από αυτούς που δείχνουν τα στελέχη, σίγουρα δεν είναι ο μόνος.

Επιστροφή στο παρελθόν;

Με την υπερβολή της συγκίνησης και του φόβου για την επόμενη μέρα χωρίς τον άνθρωπο που πήρε το ΣΥΡΙΖΑ να παλεύει με το 3% για να μπει στη Βουλή και τον έκανε κυβέρνηση, οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται την επιστροφή στην προ Τσίπρα εποχή.

Η ιστορία δεν επιτρέπει κενά

Η Ιστορία έχει αποδείξει πως η ζωή δεν επιτρέπει κενά. «Ουδείς αναντικατάστατος», άλλωστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε άλλωστε από την ανάγκη να συμπληρωθεί ένα τέτοιο κενό, το 2012 με την κατάρρευση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ.

Τότε που η Χρυσή Αυγή επίσης έμπαινε στη Βουλή με ποσοστό λίγο κάτω από το 7%, με όρους εγκληματικής οργάνωσης και χωρίς να έχει φορέσει ακόμα τα κουστούμια.

Η νέα Βουλή στα δεξιά της ΝΔ

Σήμερα τα κόμματα στα άκρα δεξιά της ΝΔ, ξεπερνούν το 12%, έχουν καταλάβει ότι πρέπει να αφήσουν τις «βαριοπούλες» και να ντυθούν τα κουστούμια της ενός πιο «θεσμικού», «αποδεκτού», «στρογγυλεμένης ρητορικής», «καμουφλαρισμένου», «ευρωπαϊκού» φασισμού, σκοταδισμού και υπερεθνικισμού.

Το μαύρο στη Βουλή δε έχει πλέον αποχρώσεις και επιλογές. Δεν είναι ένα. Θα γίνει όμως ένα στα κρίσιμα.

Το αν έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές είναι ήδη ιστορία ξεπερασμένη σαν προχθεσινή εφημερίδα. Για να ανοίξει όμως η νέα σελίδα στο κόμμα δεν αρκεί η παραίτηση του Τσίπρα. Χρειάζονται αρκετές παραιτήσεις από τον πέμπτο όροφο και πάνω της Κουμουνδούρου.

Να καταλάβουν αυτοί που είχαν την οργανωτική ευθύνη πως ο Τσίπρας δεν έχασε μόνος του. Χάσανε όλοι μαζί. Και ίσως η δική τους ανοργανωτικότητα να είχε ακόμα μεγαλύτερο «effect» στο αποτέλεσμα.

Αν δεν καταλάβουν

Γιατί αν δεν το καταλάβουν τότε θα γίνει αυτό που φοβούνται τα απλά μέλη τόσο του κόμματος, όσο και της Κεντρικής Επιτροπής (ναι υπάρχουν και αυτά και είναι όσα δούλεψαν για να κάνουν κάποιοι τους «νταήδες» ανέξοδα και σήμερα να τινάζουν τη σκόνη της αποτυχίας θεωρώντας ότι οι ίδιοι δεν είχαν ευθύνη, χαμογελώντας στα κανάλια). Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στο 3%.

Και τότε ποιος είναι σίγουρος ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012;

Στους στόχους άλλωστε του Μητσοτάκη είναι να καλύψει το χώρο του κέντρου. Και δη των «ακροκεντρώων», κάνοντας το χαρακτηρισμό «δεξιά» – τουλάχιστον στα λόγια – παρελθόν για τη ΝΔ και αντικαθιστώντας τον με αυτό ενός «οικονομικού ρεαλισμού» με σύνθημα τη «σταθερότητα» και τις αρχές του «φιλελευθερισμού».

Η ριζοσπαστικοποίηση στα δεξιά

Δεδομένης δε της ραγδαίας και σημαντικής ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, των υπερδεξιών κομμάτων με εθνικιστική ρητορική να επικρατούν και τρία κόμματα στα δεξιά της ΝΔ στη Βουλή, ο κίνδυνος για την Ελλάδα δεν είναι μακριά.

Γιατί ο κίνδυνος πλέον είναι να γεμίσει το κενό που θα αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ -εφόσον «τα παιδιά δεν ενηλικιωθούν»- η άκρα δεξιά. Έστω και με κουστούμι. Με το θυμιατό στο ένα χέρι και τη βαριοπούλα στο άλλο. Κρυμμένη, αλλά έτοιμη να βγει. Μία ακροδεξιά που θα φοράει γραβάτα και ταγέρ και θα είναι σαν σεισμός πολλών ρίχτερ.

Ο τρόμος και η δήθεν έκπληξη που προκάλεσε άλλωστε η είσοδος τους στη Βουλή είναι ήδη η καλύτερη διαφήμιση.

Και θα γίνει ακόμα χειρότερο όταν όλα τα «άνθη του κακού» θα δείξουν τα ταλέντα τους στη Βουλή.

Η νέα κρίση

Με μία νέα οικονομική κρίση είναι σε εξέλιξη και όχι σαν αυτή του 2012. Μία κρίση αποτέλεσμα πολέμου. Και ένα νέο «Ψυχρό Πόλεμο» να ξεκινά στον κόσμο. Μία κρίση διαφορετική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδείξει αν μπορεί να ανταποκριθεί στις ιστορικές του ευθύνες χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι ή αν θα επιστρέψει στο 3% δίνοντας ευκαιρία σε «σκοτεινές δυνάμεις» να καλύψουν το κενό. Γιατί «μαύρο» δεν υπάρχει μόνο σε κόμματα που θα καθίσουν στα δεξιά της Βουλής, υπάρχει και σε κάποια που ίσως διεκδικήσουν θέσεις στα αριστερά.

Οι ευθύνες

Ευθύνη και η διατήρηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ενιαίας χωρίς αποχωρήσεις και παραφωνίες, που θα οδηγήσουν ταχύτερα στην πτώση. Γιατί όσοι ήθελαν να επενδύσουν σε ένα μέλλον χωρίς Τσίπρα στο ΣΥΡΙΖΑ πλέον θα πρέπει να δείξουν ότι έχουν την ωριμότητα να το διαχειριστούν.

Και ο Τσίπρας;

Με μεγάλο ερώτημα να παραμένει και τι έχει τελικά ο Αλέξης Τσίπρας στο μυαλό του. Αυτός που έδωσε τον αγώνα ξέροντας ότι θα χάσει. Αποχώρησε και κατάφερε να συγκινήσει ακόμα και τους επικριτές του, που του έβγαλαν το καπέλο. Για μία δύσκολη απόφαση. Αλλά γενναία. Πρόκληση για όλους. Θα γίνει ένας ακόμα πρώην πρωθυπουργός που θα μιλάει μέσω «κύκλων» και στην πραγματικότητα δεν θα μιλάει ποτέ;

Θα αποσυρθεί από την πολιτική;

Θα κάνει νέο φορέα;

Θα επιστρέψει στον ενήλικο ΣΥΡΙΖΑ εφόσον δεν υπάρξει ικανή διαδοχή;

Με τη μόνη ευχή σε αυτές τις συνθήκες να είναι σοβαρότητα…

Γιατί μέχρι χθες, ακόμα και όταν το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε, υπήρχε η ασφάλεια έστω και μίας «έφηβης» αριστεράς, αυτή τη στιγμή υπάρχει η ανασφάλειας μίας ακροδεξιάς που επέστρεψε στη Βουλή, δείχνοντας ότι δεν έφυγε ποτέ…