Ταραχές στη Γαλλία: Στους δρόμους παίζεται κορώνα γράμματα (ξανά) το μέλλον του λαού της

Η Γαλλία βρίσκεται στο παρά πέντε μιας έκρηξης, ικανής να εξαϋλώσει τον Εμανουέλ Μακρόν και τη γαλλική κυβέρνηση.

Η δολοφονία ενός 17χρονου από έναν 38χρονο αστυνομικό, επειδή δεν συμμορφώθηκε στις συστάσεις του, δεν έφερε μόνο στην επιφάνεια τη δράση της γαλλικής αστυνομίας, που έχει κατηγορηθεί πλειστάκις για ακραία βία, ιδιαίτερα απέναντι σε άτομα αραβικής καταγωγής, αλλά και την κοχλάζουσα οργή των προαστίων, που παραμένουν στο περιθώριο όλων των κυβερνητικών σχεδιασμών από το 2005 μέχρι σήμερα.

Αν σε αυτή τη δύσκολη εξίσωση προστεθεί ο παράγοντας της δυσαρέσκειας του συνόλου του γαλλικού λαού με τον πρόεδρό του, που θεωρεί βαθιά τεχνοκράτη και αθεράπευτα αλαζόνα -αλλά εξέλεξε για δεύτερη φορά δια της αφαιρετικής μεθόδου, δεν υπήρχε δηλαδή κανείς καλύτερος- γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι η όμορφη Γαλλία δεν καίγεται όμορφα, αλλά πολύ γρήγορα.

Βαθιά ζητήματα ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων

Όπως δήλωσε το γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα (OHCHR) «έφτασε η ώρα για τη χώρα αυτή να αντιμετωπίσει τα βαθιά ζητήματα ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων στην επιβολή του νόμου». Ο θάνατος του 17χρονου Νοέλ Μ. από αστυνομικό, που τον σταμάτησε για τροχαίες παραβάσεις, είναι ο τρίτος που σημειώνεται μέσα στο 2023. Τον περασμένο χρόνο είχαν σημειωθεί άλλα 13 ανάλογα θανατηφόρα περιστατικά, το 2021 τρία ακόμα και το 2020 ακόμα δύο.

«Πρέπει να κάνουμε κάτι παραπάνω από το να μένουμε στη σύσταση να ηρεμήσουν τα πράγματα», αναφέρει στον Guardian ο Ντομινίκ Σοπό, επικεφαλής της ομάδας SOS Racisme. «Το ζήτημα είναι να εξασφαλίσουμε ότι θα έχουμε μια αστυνομική δύναμη, που δεν θα χρησιμοποιεί ρατσιστικά σχόλια και θα πυροβολεί στο κεφάλι όποιον είναι Άραβας ή έχει σκούρο δέρμα», προσθέτει.

Η αλήθεια είναι ότι πέρα από έναν θεσμικό ρατσισμό, που είναι σύνηθες φαινόμενο στις περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις ανά τον κόσμο, η γαλλική αστυνομία έχει μια παραπάνω ροπή προς τη βία, η οποία έχει επισημανθεί από τη Διεθνής Αμνηστία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Πότε μπορεί να ανοίξει πυρ η γαλλική αστυνομία

Γκλομπ, δακρυγόνα, σφαίρες από καουτσούκ και μεγαλύτερα flash balls έχουν προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς στους συμμετέχοντες στις διαδηλώσεις των τελευταίων ετών στη Γαλλία. Το θέμα αυτό, δηλαδή ο υπερβάλλων ζήλος της αστυνομίας της χώρας, που χαρακτηρίζεται στυγνή καταστολή και ακραιφνής βίας από μια σημαντική πλειοψηφία του γαλλικού λαού, έγινε ξεκάθαρα πολιτικό ζήτημα μετά τις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων το 2018 και το 2019, οπότε τραυματίστηκαν 2.500 διαδηλωτές, αρκετοί εκ των οποίων έχασαν τα μάτια τους ή κάποιο άκρο τους.

Από την πλευρά της η αστυνομία της Γαλλίας σημειώνει ότι μέτρησε 1.800 θύματα στις τάξεις της στα ίδια επεισόδια, καταγγέλλοντας ότι στόχος πολλών διαδηλωτών είναι ο ακρωτηριασμός των αστυνομικών και ο θανάσιμος τραυματισμός τους.

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το σχετικό νόμο της χώρας, που άλλαξε το 2017, η γαλλική αστυνομία μπορεί να ανοίξει πυρ σε πέντε περιπτώσεις, ανάμεσα τους όταν ο οδηγός ενός οχήματος ή οι συνεπιβάτες του αγνοήσουν το σήμα των αστυνομικών για στάθμευση και φαίνεται ότι απειλούν τη σωματική ακεραιότητα των οργάνων της τάξης ή άλλων πολιτών σε κοντινή απόσταση. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η μεγάλη διαφορά με τις θανατηφόρες συνέπειες ανάμεσα στην αστυνομία της Γαλλίας και όλες τις υπόλοιπες είναι ότι οι αστυνομικοί της δεν θεωρούν ότι βρίσκονται στην υπηρεσία των συμπολιτών τους, αλλά ότι είναι οι προστάτες του κράτους και της κυβέρνησης.

Εκρηκτική η κατάσταση στους δρόμους

Με δεδομένο μάλιστα ότι η Γαλλία έχει μακρά παράδοση στις διαμαρτυρίες στους δρόμους, η κατάσταση γίνεται εύκολα εκρηκτική για όλες τις πλευρές, με την αστυνομία να θεωρεί ότι βρίσκεται υπό πολιορκία, γι’ αυτό και αρνείται να κάνει ένα βήμα πίσω, γράφει ο Guardian.

Κατά τον εγκληματολόγο Σεμπαστιάν Ροσέ, η αστυνομία της Γαλλίας έχει εσκεμμένα συγκρουσιακό χαρακτήρα, αφού είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να βρίσκεται μακριά από τους Γάλλους και κοντά στην κυβέρνηση τους.

Ίσως και γι’ αυτό η πρώτη αντίδραση του Μακρόν, που μίλησε για ακατανόητη και ασυγχώρητη ενέργεια, προκάλεσε την αντίδραση της γαλλικής αστυνομίας που έκανε λόγο για καταδίκη πριν η Δικαιοσύνη αποφανθεί. Έκτοτε ο Γάλλος πρόεδρος πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο.

Ανεπαρκείς οι αντιδράσεις και οι  πολιτικές του Μακρόν

Δεν φτάνει που πέρασε πριν από μερικούς μήνες την καθόλου δημοφιλή συνταξιοδοτική του μεταρρύθμιση εκτός κοινοβουλίου, τώρα πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να χορεύει τα τραγούδια του Έλτον Τζον, ενώ η Γαλλία καιγόταν από τα οργισμένα επεισόδια στους δρόμους της.

Ακολούθως, έβγαλε τα τεθωρακισμένα στους δρόμους της χώρας και κατηγόρησε τα video games για τα τρομερά και φοβερά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες (ξανά) στη χώρα του, κάνοντας λόγο για εργαλειοποίηση του θανάτου του Νοέλ από όσους θέλουν να βυθίσουν τη Γαλλία στο χάος.

Αυτό που φαίνεται ότι αγνοεί (εσκεμμένα επίσης) ο Μακρόν είναι ότι από το 2005 της μεγάλης οργής των νέων χωρίς μέλλον, τίποτα δεν έχει αλλάξει στη χώρα γι’ αυτούς τους ανθρώπους.

Ποια είναι η πραγματική αιτία του προβλήματος

Ο περιφερειακός του Παρισιού εξακολουθεί να χωρίζει δυο κόσμους. Η πολυπολιτισμικότητα αλά γαλλικά στα προάστια δεν είναι τόσο γοητευτική. Το πληθυσμιακό μίγμα αποτελείται από μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς σε ποσοστό λίγο πάνω από το 30%.

Πάνω από το 40% αυτών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ ένας στους τέσσερις δεν μπορεί να βρει δουλειά, όταν για τους κάτω των 25 ετών το ποσοστό ανεβαίνει στο 50%.

«Η Γαλλία είναι χώρα ισότητας στα χαρτιά και χώρα ανισότητας και αδικίας στην πραγματικότητα», αναφέρει ο κοινωνιολόγος Μισέλ Κοκορέφ ως την πραγματική αιτία και του σημερινού προβλήματος, που αν δεν αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, ακόμη κι αν δεν «εκτελέσει» τη Γαλλία σήμερα, θα προκαλέσει τον θάνατο της στο άμεσο μέλλον.