O Oλυμπιακός, το ΝΒΑ, ο Βεζένκοφ και ο… Σουν Τσου

Ας το δούμε, αρχικά, λίγο …ανάποδα. Από την πλευρά του Ολυμπιακού. Μοιάζει αυτή η ομάδα να έχει αυτό το «κάτι» που βελτιώνει θεαματικά παίκτες, τους φέρνει στο τοπ της καριέρας ή σε φάση πλήρους εξέλιξης και αναπόφευκτα τους …στέλνει έτοιμους για το επόμενο level.

Εν προκειμένω για το ΝΒΑ, τον ιδεώδη προορισμό για κάθε επαγγελματία στο μπάσκετ. Το 2020 ήταν ο σχετικά άγνωστος στην Ελλάδα Αλεξέι Ποκουσέφκι που μολονότι δεν έπαιξε πολύ στην πρώτη ομάδα, οι σκάουτερς γνώριζαν για το ταλέντο και τις δυνατότητές τους και τον …τσίμπησαν από μικρό: με τελικό σταθμό την Οκλαχόμα.

Το καλοκαίρι του ’22, ύστερα από μια μαγική σεζόν στην Ευρωλίγκα με τα Ερυθρόλευκα, ο Ντόρσεϊ αποφάσισε κι αυτός να δοκιμάσει. Ηταν …γεμάτος και ταυτόχρονα ένιωθε έτοιμος για το βήμα. Το έκανε. Του βγήκε; Όχι στο 100%, ίσως δεν μπορούσε παραπάνω, μπορεί πάλι να μην ήθελε να το παλέψει μέχρι το φινάλε.

Μια ομάδα που δημιουργεί υπεραξίες είναι ο Ολυμπιακός και κάπως έτσι έχει …«τρία στα τρία» τα τελευταία χρόνια. Με απ’ ευθείας σύνδεση με το ΝΒΑ.

Οσον αφορά στον Βεζένκοφ, ισχύει στο απόλυτο η ρήση του Σουν Τσου: «Οι ευκαιρίες πολλαπλασιάζονται καθώς τις αρπάζουμε». Ο Βεζένκοφ ακολουθεί στο ακέραιο τις …συμβουλές του κινέζου στρατηγού. Όταν έφτασε στο Λιμάνι το 2018, ο φόργουορντ ήταν ένας παίκτης με χαρίσματα αναμφίβολα, αλλά μάλλον έδειχνε στάσιμος. Ασφαλώς και ζητούσε μια επανεκκίνηση καριέρας. Δούλεψε σκληρά αυτά τα πέντε χρόνια και όλοι ομολογούν πως τους εξέπληξε με τη θέλησή του.

Κυρίως διέψευσε πρώτα και κύρια τον εαυτό του! Ελεγαν πως δεν τρέχει. Κατάφερε να σπάει τα ρεκόρ όπως έφευγε στον αιφνιδιασμό. Τόνιζαν πως δεν …πηδά ούτε εφημερίδα. Εφτασε στο σημείο να μαζεύει ριμπάουντ «το ένα μετά το άλλο».

Υπενθύμιζαν πως δεν έχει ηγετικά χαρακτηριστικά. Απάντησε με τον τρόπο του, καταθέτοντας κλάση στα πλέον δύσκολα ραντεβού. Ο Σάσα Βεζένκοφ έγινε ο καλύτερος παίκτης στην Ευρωλίγκα, ο πλέον καταλυτικός στα παιχνίδια, ένα «τεσσάρι» που έκρινε τους αγώνες όπως δεν συνέβη ποτέ με παίκτη της δικής του θέσης στο παρελθόν. Τον παραδέχθηκαν, του έβγαλαν οι πάντες το καπέλο. Οπαδοί, συμπαίκτες και αντίπαλοι, προπονητές. Μια γενική παραδοχή/ αναγνώριση αξίας.

Δημιούργησε το δικό του …γήπεδο ευκαιριών. Εως ότου έφτασε αυτή από το Σακραμέντο. Μπορεί να λάμψει στο ΝΒΑ; Ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε «ναι ή όχι» , ούτε να προβλέψουμε αν μπορεί να φορέσει τα ρούχα ενός βασιλιά του μπάσκετ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Γιατί ο Σάσα μπορεί να μας διαψεύσει- δεν το έχει για πολύ αυτό. Αρπάζει και αυτή την ευκαιρία, ίσως γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.

Λειτούργησε ο συναισθηματικός του κόσμος πιεστικά, γιατί στο απόγειο της ευρωπαϊκής δόξας που έφτασε, ίσως και να το είχε απωθημένο αν δεν δοκίμαζε το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Δεν πάει για το χρήμα στο ΝΒΑ. Ούτε για τη δόξα. Το κάνει ο Σάσα με στόχο να δικαιώσει τους δικούς του κόπους και να φωτίσει ακόμη παραπάνω τη διαδρομή του.