Οι μαζικές διαδηλώσεις και οι βίαιες απαντήσεις εκ μέρους της αστυνομίας, είναι επανάληψη των γεγονότων που είχαν συγκλονίσει τα προάστια του Παρισιού το 2005, που διήρκεσαν πάνω από τρεις εβδομάδες, οδηγώντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Τα κοινωνικά προβλήματα που οδήγησαν σε εκείνες τις αναταραχές, 18 χρόνια πριν, θάφτηκαν κάτω από το χαλί και δυνητικά έχουν επιδεινωθεί, λόγω της έντασης στις σχέσεις πολιτών και αστυνομίας.

Θες να βρεις δουλειά με βιογραφικό από προάστια;

Μετά από εκτεταμένη επιτόπια έρευνα στα προάστια του Παρισιού, της Λυών και της Μασσαλίας, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ Τζόζεφ Ντάνουνιγκ, είδε και άκουσε από πρώτο χέρι τα παράπονα των Γάλλων που ακούγονται σήμερα στους δρόμους της Ναντέρ.

«Ορισμένα προάστια μεγάλων γαλλικών πόλεων υποφέρουν, για δεκαετίες, από αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως η χειρότερη «υπερπεριθωριοποίηση» στην Ευρώπη.

Η κακής ποιότητας στέγαση και τα σχολεία συνδυάζονται με τη γεωγραφική απομόνωση και τον ρατσισμό, καθιστώντας ουσιαστικά αδύνατο για τους ανθρώπους να έχουν την ευκαιρία να βελτιώσουν την κατάστασή τους» αναφέρει ο καθηγητής με άρθρο του στο Social Europe.

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα στοιχεία έχουν δείξει από καιρό ότι οι πολίτες που ζουν σε φτωχά προάστια μπορούν να περιμένουν ότι θα αντιμετωπίσουν διακρίσεις στη ζωή τους, λόγω ακριβώς του γεγονότος ότι ζουν σε αυτά τα προάστια.

Αυτό γίνεται ακόμα και όταν κάνουν αίτηση για μια θέση εργασίας.

«Ακόμη και το να έχετε ένα συγκεκριμένο όνομα στο βιογραφικό σας, μπορεί να σας αποκλείσει από την εργασία χάρη στις εκτεταμένες φυλετικές διακρίσεις» αναφέρει ο καθηγητής.

Οι αντιφάσεις του Μακρόν για τα προάστια

Συνεπώς, η δυσαρέσκεια μεταξύ των νέων σε αυτά τα μέρη γεννιέται εδώ και δεκαετίες. Ήδη από τη δεκαετία του 1990, οι ταραχές που βλέπουμε σήμερα στο Παρίσι, άρχισαν να εκδηλώνονται στη Λυών. Παρ’ όλα αυτά, η γαλλική κυβέρνηση αδιαφορεί για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που προκαλούν τόσο θυμό στα προάστια.

«Ο πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, παρουσιάζεται ως αφοσιωμένος στην εκβιομηχάνιση της Γαλλίας και την αναζωογόνηση της οικονομίας» λέει ο Ντάουνινγκ, «αλλά το όραμά του δεν περιλαμβάνει κανένα σχέδιο για τη χρήση της οικονομικής ανάπτυξης για να φέρει ευκαιρίες στα προάστια ή, αντίστροφα, να αξιοποιήσει τις δυνατότητες των προαστίων για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης».

Παρά το γεγονός ότι ο Μακρόν διανύει τη δεύτερη προεδρική θητεία του, δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια συνεκτική πολιτική για την επίλυση ορισμένων από τα βασικά τους προβλήματα.

Παρ’ όλα αυτά, ο Μακρόν, επιδεικνύοντας επανειλημμένα αλαζονικό τόνο, έχει υποπέσει σε ολισθήματα όπως όταν δήλωσε ότι ένα άνεργος εργάτης χρειαζόταν μόνο να «διασχίσει τον δρόμο» για να βρει δουλειά, ή ότι οι νέοι «μεθούν από βιντεοπαιχνίδια».

Ταυτόχρονα δεν δίστασε ταξιδέψει να ακούσει τον Έλτον Τζον ενώ συνέβαιναν οι ταραχές στη Ναντέρ.

Η αστυνομία εργαλειοποιείται από τον Μακρόν

Πέραν όμως του περιστατικού στη Ναντέρ, ο Ντάουνιγκ καταδεικνύει ότι η αστυνομική βία -από μόνη της- είναι ένα θέμα που προκαλεί μεγάλη ανησυχία στη Γαλλία αυτή τη στιγμή.

Στις αρχές του έτους η γαλλική αστυνομία επικρίθηκε έντονα από το Συμβούλιο της Ευρώπης για «υπερβολική χρήση βίας» κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών ενάντια στις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό.

«Η αστυνόμευση φαίνεται να έχει κολλήσει σε μια προσέγγιση όλα ή τίποτα» λέει ο Ντάουνιγκ. «Οι διαδοχικές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την αστυνόμευση για να ελέγξουν τον πληθυσμό για να αποτρέψουν πολιτικές αναταραχές, διαβρώνοντας τη νομιμότητα της επιβολής του νόμου στην πορεία».

Και όμως, η αστυνομία είναι εξαιρετικά εχθρική απέναντι στις μεταρρυθμίσεις, μια στάση που υποστηρίζεται και υποστηρίζεται από τα ισχυρά συνδικάτα της και τον ίδιο τον Μακρόν, ο οποίος χρειάζεται την αστυνομία για να συντρίψει την αντίθεση στις μεταρρυθμίσεις του.

Το πρόβλημα για τον Μακρόν

Ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί είναι διαβόητος για την ανάφλεξη των εντάσεων κατά τη διάρκεια των ταραχών του 2005, αναφερόμενος στους ανθρώπους που εμπλέκονται ως «αποβράσματα» που έπρεπε να ξεπλυθούν με «νερό με πίεση» από τα προάστια.

Βέβαια σημειώνεται ότι ο Μακρόν, σε αντίθεση με τον Σαρκοζί, τουλάχιστον χαρακτήρισε τη δολοφονία «ασυγχώρητη» και πραγματοποίησε μια συνάντηση στελεχών της κυβέρνησής του για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Ωστόσο, όπως αναφέρει ο Βρετανός ειδικός, ένα βασικό πρόβλημα για τον Μακρόν, είναι η διάχυτη, αποκεντρωμένη φύση των διαδηλωτών. «Δεν υπάρχει ηγεσία για να συναντηθεί και να διαπραγματευτεί [ο Μακρόν], και δεν υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν για να εκτονωθεί η ένταση».

«Όπως και το 2005, οι ταραχές συμβαίνουν αυθόρμητα. Αυτό καθιστά εξαιρετικά δύσκολο για τη κυβέρνηση να σταματήσει τη κλιμάκωση. Και υπογραμμίζει την ανάγκη για μια πολύ πιο ευρεία, στοχευμένη απάντηση για την αντιμετώπιση των παγιωμένων -για δεκαετίες- προβλημάτων των φτωχών κοινωνικών προοπτικών και της αστυνομικής βαρβαρότητας στα προάστια των γαλλικών πόλεων».

Headlines