Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται Έλληνα αρχηγό

Ναι το «Ουδείς αναντικατάστατος», ιδιαίτερα στη σημερινή «ρευστή» κατάσταση στον επαγγελματικό αθλητισμό είναι ίσως η πιο κλασική έκφραση.

Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαίες ομάδες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ μπορούν και κάνουν τον προγραμματισμό τους ακόμα και αν φύγει ο πολυτιμότερος παίκτης τους.

Στον μπασκετικό Παναθηναϊκό συντελείται μια μικρή…κοσμογονία για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον την τελευταία επταετία με την έλευση του Εργκίν Αταμάν στον πάγκο και ήδη μερικές πολύ ηχηρές μεταγραφές (Βιλντόσα και Λεσόρ) που θα ακολουθηθούν και από άλλες.

Σαφέστατα και η ξένη αγορά (σε αυτήν δεν είναι μόνο η ευρωπαϊκή, αλλά και το ΝΒΑ)  έχει πληθώρα λύσεων και εκεί «κοιτάει» από την πρώτη στιγμή ο Παναθηναϊκός και ο νέος προπονητής του.

Που είναι δεδομένο ότι στη φιλοσοφία του και στο μυαλό του ενδεχομένως ξέρει ότι θα κινηθεί με 7 ίσως και 8 ξένους τη νέα σεζόν θεωρώντας ότι έτσι θα είναι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικός και στην Ευρωλίγκα όπου την τελευταία τριετία το τριφύλλι ήταν ο απόλυτος κομπάρσος τερματίζοντας στις τελευταίες θέσεις χωρίς να μπορεί καν να διεκδικήσει μέχρι το τέλος μια πρόκριση στα πλέι οφ.

Όλα αυτά ναι μεν αλλάζουν, αλλά για τους Πράσινους νομοτελειακά είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουν ένα καλό ελληνικό κορμό. Ναι αποκτήθηκαν οι Κώστας Αντετοκούνμπο και ο Δημήτρης Μωραϊτης για την ενίσχυση αυτού, υπάρχει και ο Λευτέρης Μαντζούκας και κάποιοι ακόμα, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικό ο Παναθηναϊκός να έχει και πάλι Ελληνα αρχηγό.

Ο τελευταίος του αρχηγός, ο Γιώργος Παπαγιάννης προπονείται ακόμα στις ΗΠΑ και δεν έχει δώσει απάντηση στην πρόταση ανανέωσης του συμβολαίου του με το χρόνο να πιέζει.

Ενας πρώην αρχηγός του Παναθηναϊκού (είχε πάρει αυτό τον τίτλο τιμής μετά την αποχώρηση του Νικ Καλάθη το καλοκαίρι του 2020) ο Ιωάννης Παπαπέτρου βρίσκεται σε τροχιά επιστροφής και δεν είναι αρνητικός και ο νέος τεχνικός της ομάδας, όπως για παράδειγμα είναι για τον Νικ Καλάθη.

Οι δύο «Πάπα»

Θα είναι ιδανικό –όσο δύσκολο ακούγεται στην παρούσα φάση – οι Πράσινοι να έχουν και τους δύο «Πάπα» στη φαρέτρα τους τη νέα χρονιά και ας είναι συναρχηγοί. Πρόκειται για δύο πολύ έμπειρους Ελληνες διεθνείς σε σημαντικές θέσεις που χρειάζεται η ομάδα και έχουν τα φόντα να «περάσουν» το πνεύμα του νικητή αλλά και τι σημαίνει Παναθηναϊκός και στους ξένους παίκτες του συλλόγου, ιδιαίτερα τους νεοφερμένους αφού από τους παλιούς σχεδόν όλοι θα αποτελέσουν παρελθόν.

Τόσο ο Παπαγιάννης όσο και ο Παπαπέτρου έχουν «φάει με το κουτάλι» αφενός το τι σημαίνει να εκπροσωπείς μια τόσο μεγάλη ομάδα,αλλά και το πόσο σημαντικό είναι η εξέλιξη των ντέρμπι με τον «αιώνιο» αντίπαλο στη διεκδικήση ενός τίτλου ή έστω και απλής νίκης.

Παράλληλα πάντα, οι έμπειροι και καλοί Έλληνες παίκτες κάνουν άλλο…γκέλ στην εξέδρα και τους οπαδούς και ας είναι πολλές φορές τα εύκολα εξιλαστήρια θύματα αυτών.

Του Παπαγιάννη η περίπτωση μοιάζει – στην παρούσα φάση – πιο δύσκολη αλλά ο Παναθηναϊκός οφείλει να εξαντλήσει τα περιθώρια να τον κρατησει, όπως και για τον Παπαπέτρου (πιο εύκολη περίπτωση) να τον επαναπατρίσει.

Μόνο κερδισμένος θα βγει από ένα τέτοιο ελληνικό deal.

Ναι δεν είναι μόνο στο χέρι του (Παναθηναϊκού) αλλά πρέπει να το παλέψει μέχρι τέλους.