Ράλι Αιγαίου: Ο Βαγγέλης Ρασσιάς θυμάται…

Την ιστορία του Ράλι Αιγαίου, θυμάται ο φωτογράφος Βαγγέλης Ρασσιάς. Ενα ράλι που φέτος θα έχει αφετηρία στις 21/7 από το Φαληρικό Δέλτα, και θα κάνει την διαδρομή όπως όταν ξεκίνησε, δηλαδή Φάληρο – Σύρος, Σύρος -Ιος, Ιος – Σούνιο.
Η απονομή θα γίνει στην Ν.Δ.Α.(Ναυτική διοίκηση αιγαίου) Δευτέρα 31/7/2023.

Ο Β. Ρασσιάς αφηγείται ιστορίες από τη δική του εμπειρία με αφορμή τα 60 χρόνια του θεσμού:

Ράλι Αιγαίου 15 χρόνια (1985-1996 και 2013-2017)

Η Θαλασσινή μου ‘’περιπέτεια του Ράλι Αιγαίου ξεκίνησε το 1985….

Υπηρετούσα στο Π.Ν. και έλαβα εντολή να καλύψω φωτογραφικά ένα ιστιοπλοϊκό ράλι 400 ναυτικών μιλίων στο Αιγαίο, όπου συμμετείχαν δύο σκάφη της Σχολής Δοκίμων.

Ήταν ένα ράλι πού είχε όλες τις μορφές της περιπέτειας….

Το 1964,μία ομάδα μελών του Πανελληνίου  Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Ανοικτής Θαλάσσης (ΠΟΙΑΘ),σκέφθηκε πώς πρέπει να διοργανωθεί ένα αντίστοιχο ράλι στις ελληνικές θάλασσες, πού να διατρέχει το Αιγαίο Πέλαγος και να επισκέπτεται κάθε χρόνο τά ελληνικά νησιά.Η κίνηση αυτή συνέπεσε με την προτροπή της πολιτείας για μία  ναυταθλητική  διοργάνωση στο Ανατολικό Αιγαίο για εθνικούς λόγους, και ως εκ τούτου ο αγώνας διεξάγεται έκτοτε με την υποστήριξη του Π.Ν.

Ανάμεσα Μυτιλήνη και Χίο στο στενό των Οινουσσών ,αίφνης εκεί πού ανέμελα φωτογράφιζα πάνω στο ιστιοπλοϊκο ‘’Ηλιος’’ του Κωνσταντινίδη ,ξαφνικά,ξεκινούν ομοβροντίες και εκρήξεις από κανόνια  στον ουρανό !Δημιουργείται πανικός! Μαζεύω τα φωτογραφικά μου και ετοιμάζομαι για να πέσω στην θάλασσα….οι ομοβροντίες  συνεχίζονται  το Α/Τ Αιγαίο πού μας συνόδευε πλέει πάση δυνάμει προς το μέρος μας όπου το πλησιάζει μία Τουρκική ακταιωρός σε πλήρη πολεμική ετοιμότητα, όπου  με μεγάφωνο ανακοινώνει ότι γίνεται άσκηση και οφείλουμε να αλλάξουμε πορεία διότι υπάρχει κίνδυνος για την σωματική μας ακεραιότητα ,όπως και των σκαφών….

Την ίδια ώρα αρχίζει να αχνοφαίνεται από τον Τσεσμέ προς εμάς ό όγκος των πολεμικών πλοίων του Τουρκικού στόλου.Οί περισσότεροι ιστιοπλόοι ,όπως και εμείς συμβιβαζόμαστε να μην περάσουμε από τά στενά,ό ολυμπιονίκης Τάσος Μπουντούρης όμως αδιαφορεί και με το ιστιοπλοϊκό Marvin Again διασχίζει τά στενά εν μέσω εκρήξεων…η μόνη του αβαρία όταν έφθασε στο λιμάνι της Χίου ήταν ένα σπασμένο κατάρτι…και τα σπασμένα νεύρα μας. Επρεπε να πάρω το πρώτο αεροπλάνο,να φθάσω Αθήνα,να εμφανίσω και να παραδώσω το υλικό στο περιοδικό ΕΝΑ οπου δούλευα τότε και να ξαναφύγω άμεσα για να προλάβω το Ράλι στην Σάμο.

Ηταν μία εσφαλμένη απόφαση…..Το Αιγαίο έβγαλε καιρό,πολύ καιρό. Διαπλεύσαμε  το Αιγαίο με 10 μποφώρ.Είμουν στην γέφυρα του Α/Τ ,όπου με δυσκολία κρατιόμουν και με μεγαλύτερη δυσκολία φωτογράφιζα..ιστιοπλοϊκά εγκατέλειψαν, κατάρτια έσπασαν αλλά το Ράλι έγινε.

Από εκείνη την εμπειρία τα επόμενα χρόνια το Ράλι Αιγαίου έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της φωτογραφικής μου καριέρας…και οι περιπέτειες συνεχίζονται…γιατι η θέλασσα είναι απρόβλεπτη…

Το 1988 καλύπτω το Ράλι από το περίφημο Α/Τ Αετός. Πηγαίναμε για Πάρο, είχε μπουνάτσα είχα μία ωραία κουβέντα με τον πλοίαρχο και κάποια στιγμή πήγα στο υπόστρωμα των υπαξιωματικών όπου μού είχε παραχωρηθεί μία κουκέτα. Ηταν 6πμ όταν ακούστηκε ένας τρομερός θόρυβος από λαμαρίνες πού έσπαζαν. Πεταχτήκαμε όλοι επάνω μέσα στο σκοτάδι μονολογώντας και φωνάζοντας ‘’βουλιάζουμε¨!

Ανέβηκα γρήγορα στο κατάστρωμα. Τι είχε συμβεί? Κοντά στον Κριό στην Παροικιά ,το Α/Τ ‘’έκατσε’’. Είχε βρεί το σόναρ πού είχε στα ύφαλα του το πλοίο, σε αβαθή. Κοίταξα τον πλοίαρχο πού ήταν στην γέφυρα, με κοίταξε και μού είπε: ’’Βαγγέλη το κάτσαμε το καράβι… Και άρχισαν τα δύσκολα. Πέφτει δύτης ,και λέει ότι το πλοίο θέλει ρυμούλκηση… στο μηχανοστάσιο οί μηχανές δούλευαν με όλη τους την ιπποδύναμη μήπως και ξεκολλήσει… τίποτα. Όλο το πλήρωμα μετέφερε τα πυρομαχικά του πλοίου από  πλώρα-πρίμα…. τίποτα. Κάποια στιγμή έπρεπε να αποβιβαστούμε. Πώς? Να πέσουμε στην θάλασσα? Μετά από ώρες αναμονής ήρθε μία λάντζα να μας πάρει, όπου η θάλασσα είχε μία απίστευτη ρεστία.

Έπρεπε να πηδήξουμε από 3 μέτρα ύψος στην λάντζα, όπου ο λαντζέρης μάς περίμενε να μας πιάσει στον αέρα για να μην τσακιστούμε. Τέλος καλά όλα καλά. Γιά όλους εμάς, όσο για το πλοίο ξεκόλλησε μόνο του από τα κύματα  τού πήγαινε –έλα των επιβατηγών πού κατέπλεαν και απέπλεαν από την Παροικιά…

Οσο για τον πλοίαρχο είναι μία άλλη πολιτική ιστορία…Πάντως είναι εν ζωή και διαπρέπει πολιτικά…. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα… Κατέπλευσε  άλλο Α/Τ να μας παραλάβει  για να συνεχισθεί το Ράλι προς Ψαρά. Ο ‘’Πάνθηρ’’, πού μόλις είχε τελειώσει ένα εικοσαήμερο ξιφία στο Ανατολικό Αιγαίο. Τό καράβι δεν είχε κάν νερό. Ευτυχώς πού είχα ένα χορηγό τότε με φημισμένα ανθρακούχα νερά. Είχα μερικές κούτες με αυτά τα νερά ήπια και πλύθηκα όπως και μερικοί άλλοι συνάδελφοι….

Τό 1987 στην Πάτμο από μία πλάκα ιστιοπλόων με πρωτεργάτη τον Τάσο Μπουντούρη αδειάσαμε όλες της ΕΒΓΑ της Σκάλας τής Πάτμου από γιαούρτια…. τό τι έγινε δεν περιγράφεται…

Το 1992 ενώ βρισκόμασταν με το Α/Τ Αιγαίο στην Αντίμηλο με εφτάρι λαμβάνουμε σήμα s.o.s. από ένα ρωσικό ιστιοπλοϊκό πού συμμετείχε στο Ράλι. Τούς βρήκαμε ξυλάρμενους μεσοπέλαγα με σπασμένο κατάρτι…. Επρεπε να ρίξουμε κάβο και να τους ρυμουλκήσουμε πίσω στην Μήλο.

Οταν καταπλεύσαμε στην Μήλο και το Α/Τα έκανε κράτη ο κάβος πού ήταν δεμένο το ιστιοπλοϊκό έκανε κοιλιά δέθηκε γύρω από τις προπέλες πού γύριζαν ακόμη και ξαφνικά βλέπω το ρυμουλκούμενο ιστιοπλοϊκό να έρχεται καταπάνω μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ετυχώς  οί προπέλες έκοψαν τον κάβο και απεφεύχθη η πρόσκρουση.

Απλά το ιστιοπλοϊκό άνοιξε σαν καρπούζι και το πλήρωμα, έπρεπε να πριονίσει τον κάβο από τις προπέλες…

Τά πιο επιτυχημένα γλέντια και πάρτι τα διοργάνωνε ο Πέτρος Γουλανδρής.

Έκλεινε συνήθως ,όταν έδεναν σε μεγάλα νησιά,ένα κέντρο ολόκληρο για το πλήρωμα τού Big Greek Machine για να διασκεδάσουν μέχρι το πρωϊ.

Όταν τα νησιά ήταν μικρά όπως στα Ψαρά το συνοδευτικό του σκάφος ‘’Discover’’ένα αυθεντικό σκάφος για ψάρεμα ξιφία, γινόταν πίστα χορού με Disco μπάλα περιστρεφόμενη και φωτορυθμικά…

Στα 60 χρόνια της ιστορίας του το Ράλι Αιγαίου έχει διανύσει πάνω από μία φορά την περίμετρο της γης σε ναυτικά μίλια (20.000) και έχει επισκεφθεί σχεδόν όλα τά νησιά του Αιγαίου, προσφέροντας ένα απόλυτο θέαμα ναυτοσύνης και αθλητισμού.

Εν τέλει η λιβιδινική ηδονή της ιστιοπλοΐας  προσφέρει το απόλυτο, εφόσον η θάλασσα έχει μόνον ανοιχτούς ορίζοντες.