Φυτικός συνδυασμός στη μάχη κατά της σήψης

Πέντε φυτά, μεταξύ των οποίων ο κάρθαμος, η παιώνια, η αγγελική και το κόκκινο φασκόμηλο, που χρησιμοποιούνται ευρέως στην Κινεζική ιατρική, επιλέχθηκαν για την αντιμετώπιση της σήψης και πέτυχαν σημαντική μείωση της θνησιμότητας.

Ο συνδυασμός των πέντε φυτών ονομάζεται Xuebijing (XBJ) και φτιάχνεται από τα άνθη του Carthamus tinctorius (Honghua) και τις ρίζες των Paeonia lactiflora (Chishao), Ligusticum chuanxiong (Chuanxiong), Angelica sinensis (Danggui) και Salvia miltiorrhiza (Danshen). Με την κατάλληλη επεξεργασία, δημιουργείται ένα ενέσιμο, ενδοφλέβιο παρασκεύασμα, που το 2004 αδειοδοτήθηκε από την Εθνική Υπηρεσία Ιατρικών Προϊόντων (NMPA) της Κίνας για τη θεραπεία της σήψης και του συνδρόμου πολυοργανικής ανεπάρκειας.

Σε μια νεότερη κλινική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο JAMA, επιλέχθηκαν 1817 ασθενείς με σήψη, όπου στους μισούς χορηγήθηκε ο ενέσιμος συνδυασμός των πέντε φυτών παράλληλα με την καθιερωμένη αγωγή, ενώ στους άλλους μισούς χορηγήθηκε η καθιερωμένη αγωγή με εικονικό ενέσιμο παρασκεύασμα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν σαφή μείωση στο ποσοστό θνησιμότητας 28 μέρες μετά την έναρξη της χορήγησης, το οποίο έπεσε στο 18,8% στην ομάδα του XBJ έναντι 26,1% στην ομάδα εικονικού φαρμάκου.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη βαθμολογία Διαδοχικής Οργανικής Ανεπάρκειας (SOFA) όπου 0 σημαίνει πλήρη οργανική λειτουργικότητα και 24 πλήρη οργανική ανεπάρκεια. Όταν η βαθμολογία του SOFA είναι μεγαλύτερη από 11, πάνω από το 90% των ασθενών θα πεθάνουν. Στη μελέτη μετείχαν ασθενείς ηλικίας 18 έως 75 ετών με βαθμολογία από 2 – 13 και με έναρξη της σήψης για λιγότερο από 48 ώρες. Η μελέτη διεξήχθη από τον Οκτώβριο του 2017 έως τον Ιούνιο του 2019. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε από τον Ιανουάριο του 2020 έως τον Αύγουστο του 2022.

Η χορήγηση της φυτικού σκευάσματος γινόταν ενδοφλέβια κάθε 12 ώρες για 5 ημέρες.

Αποτελέσματα

Από τους 1817 που μετείχαν (μέσης ηλικίας 56,6 ετών εκ των οποίων το 66% άνδρες,), ολοκλήρωσαν τη μελέτη οι 1760, δηλαδή το 96,9%.

Το ποσοστό θνησιμότητας 28 ημερών ήταν σημαντικά διαφορετικό στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου που έφτασε τους 230 από τους 882 ασθενείς (το 26,1%])έναντι της ομάδας του XBJ (οι 165 από τους 878 ασθενείς (18,8%). Η απόλυτη διαφορά κινδύνου ήταν 7,3 ποσοστιαίες μονάδες.

Ανεπιθύμητες ενέργειες εμφανίστηκαν στους 222 από τους 878 ασθενείς (25,3%) της ομάδας του εικονικού φαρμάκου και στους 200 από τους 872 ασθενείς (22,9%) στην ομάδα του XBJ.

Η σήψη

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, η σήψη, μια συστηματική ασθένεια που επιδεινώνεται ταχέως με δυσλειτουργία πολλαπλών οργάνων, προκαλείται από μη ρυθμισμένη φλεγμονώδη απόκριση στη λοίμωξη και παραμένει μία από τις κύριες αιτίες θνησιμότητας παγκοσμίως. Πολυάριθμες ερευνητικές θεραπείες που στοχεύουν όλο και περισσότερο στη στόχευση των διαφόρων βιολογικών οδών της σήψης έχουν αποτύχει. σε μεγάλες, τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, και καμία δεν έχει δείξει σημαντικό όφελος στη θνησιμότητα.

Η ένεση Xuebijing διαθέτει μια σειρά από δραστηριότητες που σχετίζονται με μηχανισμός προστασίας στη σήψη.

Προηγούμενες μελέτες έχουν εκτιμήσει ότι το XBJ θα μπορούσε επίσης να αυξήσει τη δραστηριότητα της υπεροξειδικής δισμουτάσης, να ρυθμίσει τις υπερβολικές ή μειωμένες ανοσολογικές αποκρίσεις και να αποτρέψει την ανάπτυξη δυσλειτουργίας οργάνων σε οξείες προσβολές.

Μια καλά διεξαχθείσα τυχαιοποιημένη μελέτη ασθενών με σοβαρή πνευμονία έδειξε ότι η θεραπεία με XBJ είχε εντυπωσιακά οφέλη. Η μελέτη διαπίστωσε ότι υπήρχε ουσιαστική διαφορά στη θνησιμότητα μεταξύ των ασθενών που έλαβαν εικονικό φάρμακο και εκείνων που έλαβαν XBJ.

Η τρέχουσα μελέτη, εκτιμάται από τους ερευνητές ότι είναι η μεγαλύτερη μελέτη που έχει επίσης δείξει το όφελος από τη χρήση του συγκεκριμένου παρασκευάσματος με βάση τα βότανα. Δύο ανεξάρτητες συστηματικές ανασκοπήσεις με μετα-αναλύσεις (1144 ασθενείς και 3884 ασθενείς, αντίστοιχα) έδειξαν επίσης, με μέτριο επίπεδο βεβαιότητας αποδεικτικών στοιχείων, ότι η XBJ συσχετίστηκε σημαντικά με ευνοϊκά αποτελέσματα και επιβίωση σε ασθενείς με σήψη.

Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη δεδομένων προοπτικής έκβασης από μεγάλες επιβεβαιωτικές μελέτες που αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα.