Μάρκος Παγδατής: Tο ταλέντο δεν σε πάει πουθενά χωρίς σκληρή δουλειά και πειθαρχία

«Tίποτε δεν γίνεται μόνο με το ταλέντο, χρειάζεται πειθαρχία και πολύ σκληρή δουλειά» τονίζει ο πρωταθλητής του τένις, Mάρκος Παγδατής ένα πρωί στο ΤΑΤΟΙ Club της Αθήνας, στέλνοντας σαφές μήνυμα στα νέα παιδιά που γοητευμένα από τον Τσιτσιπά και τη Σάκκαρη θέλουν να ασχοληθούν με το τένις και να κατακτήσουν τίτλους. Αφορμή για τη συνάντησή του με το in, το IMG Future Stars, ένα διεθνές τουρνουά για παιδιά κάτω των 12, το οποίο αναδεικνύει τους μελλοντικούς αστέρες του τένις, και στο οποίο είναι διευθυντής για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Ο «πειρατής του τένις», όπως τον έχουν βαφτίσει, γιατί κατόρθωσε να φτάσει από την Παραμύθα της Κύπρου στην ελίτ του παγκόσμιου τένις, ακόμη μετανιώνει που δεν μπόρεσε ποτέ να κερδίσει τον Τσόκοβιτς, το μεγάλο φαβορί και του Wimbledon.

«Ήμασταν άτυχοι» εξομολογείται. «Ήμασταν η γενιά που συνάντησε τον Ρότζερ, τον Ράφα και τον Nόβακ», λέει γελώντας.

Στην εποχή του ο Μάρκος Παγδατής υπήρξε φαινόμενο, ένα φτωχόπαιδο, γιος ενός βιοπαλαιστή, από ένα απομονωμένο χωριό, ο οποίος έφτασε μέχρι τον τελικό του Australian Open, τον ημιτελικό του Wimbledon και εκτοξεύτηκε στο νούμερο οκτώ στον κόσμο.

Ο Στέφανος είχε ένα στραβοπάτημα θα ανέβει ξανά, σιγά – σιγά. Δεν πρέπει να πιστεύουμε όλα όσα λένε τα ΜΜΕ, τον έχουν κάνει business

Ο κορυφαίος τενίστας, κ. Mάρκος Παγδατής με την δημοσιογράφο του in κ. Νίνα – Μαρία Πασχαλίδου

Για το τένις: Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο

«Είναι ένα ακριβό άθλημα, αλλά υπάρχει και η αυτοπειθαρχία», συμπληρώνει για να περάσει ένα μήνυμα, πώς στερήθηκε πολλά ως παιδί και δεν έφτανε μόνο το ταλέντο.

Ο Μάρκος Παγδατής γεννήθηκε στην Λεμεσό της Κύπρου από πατέρα Λιβανέζο και μητέρα Κύπρια. Μεγάλο ρόλο στην πορεία του έπαιξε ο πρώτος του «μάνατζέρ», ο πατέρας του Ομάρ από το Λίβανο, ο οποίος έφτασε κι αυτός σαν πειρατής από το Λίβανο στη Λεμεσό, το 1973, για να δουλέψει ως τεχνίτης μηχανουργός. Στη Λεμεσό γνώρισε τη σύζυγο του Άντρη, παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρεις γιους.

Ο Μάρκος πρωτοέπιασε ρακέτα στα χέρια του σε ηλικία τριών χρονών. Στην αρχή ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής όμως η επιμονή του πατέρα του και οι επιτυχίες του στο τένις, τον κράτησαν στο άθλημα.

Όταν ο Βούλγαρος προπονητής Κίριλ Γιασμάκοφ τον είδε να παίζει είπε στον πατέρα του: «Δεν υπάρχει στον κόσμο άλλο παιδί με το ταλέντο του Μάρκου. Είναι ένα παιδί θαύμα».

«Κάπως έτσι με διάλεξε ο Μουράτογλου και κατέληξα στη Γαλλία. Ζούσα μόνος από πολύ μικρός, μεγάλωσα μόνος μου» εξομολογείται.

Για τον Στέφανο Τσιτσιπά: Πολύ καλός φίλος

Αλλά δεν ήταν εντελώς μόνος. «Έκανα και πολλούς φίλους στο τένις, τον Σταν Βαβρίνκα, τον Μπενουά Περ». Αλλά και τον Στέφανο Τσιτσιπά, τον οποίο θεωρεί πολύ καλό του φίλο.

Όσο για τις επιδόσεις του Στέφανου στο τένις; «Ο Στέφανος είχε ένα στραβοπάτημα, λόγω τραυματισμού, θα ανέβει ξανά, σιγά, σιγά» λέει με σιγουριά. Και οι οικογενειακοί καυγάδες; «Δεν πρέπει να πιστεύουμε όλα όσα λένε τα ΜΜΕ, είναι ένα παιχνίδι, και ο πατέρας του Στέφανου είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού και αυτός».

Για τους παλιούς: Πρέπει να ξέρει κανείς πότε να φύγει

«Η νέα γενιά είναι διαφορετική, παίζουν με άλλους όρους, έχουν να αντιμετωπίσουν και τα social media», συμπληρώνει. Όσο για τους παλιούς, τον Ναδάλ, τον Τσόκοβιτς; «Πρέπει κανείς να ξέρει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να φύγει … Πριν έρθει ο κατήφορος» αν και όπως λέει χαριτολογώντας «το »παιχνίδι το χάλασαν» ο Ρότζερ, ο Ράφα και ο Τσόκοβιτς. Aυτά που έκαναν είναι εξωπραγματικά».

Για την αποχώρηση από το τερέν: Όταν γεννήθηκε ο γιος μου

«Ήταν μια εύκολη απόφαση ξυπνώντας δίπλα από την έγκυο γυναίκα μου» λέει για την αποχώρησή του από το τερέν συνδυάζοντας τη με τη γέννηση του γιου του. Έμαθα προς το τρίτο μας παιδί θα ήταν αγόρι και αποφάσισα εκείνη τη στιγμή πως το τελευταίο μου τουρνουά θα είναι το Wimbledon. Έπαιξα το τελευταίο μου παιχνίδι και από κείνη την στιγμή είμαι χαρούμενος, έχω μια φανταστική σύντροφο και οικογένεια και είμαι ευτυχισμένος».