Λίγο ο νέος προπονητής, λίγο οι.. παλιοί

Σε αυτές τις περιπτώσεις; Όπως τα έλεγε κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης: Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι. Τα φιλικά παιχνίδια είναι εργαλεία στα χέρια του προπονητή και τίποτα παραπάνω. Πολλώ δε μάλλον εκείνα που ανοίγουν τη preseason ενός κλαμπ.

Παρά ταύτα; Από τη μια το «ντεμπούτο» στον πάγκο του Ντιέγκο Μαρτίνεθ στον Ερυθρόλευκο πάγκο. Από την άλλη τα κέφια που έδειξαν και απέδειξαν, παλιοσειρές σαν τον Κώστα Φορτούνη και τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Κάπου ανάμεσα και το… σύνδρομο στέρησης μιας και η τελευταία εικόνα από Ολυμπιακό προέκυψε 14 Μάη στην Τούμπα. Όλα τους έριξαν αλάτι και πιπέρι σε αυτό το πρώτο τεστ των Ερυθρόλευκων στην Αυστρία.

Και με την ευκαιρία: απέναντι δεν ήταν κάποια «μπυραρία» από εκείνες που κατά καιρούς διάφοροι προπονητές επιλέγουν για πρώτο αντίπαλο προκειμένου να ανεβάσουν ψυχολογικά την ομάδα τους. Ήταν το Νο5-Νο6 της Τσεχίας. Η Σλοβάτσκο που ακριβώς σε δύο εβδομάδες μπαίνει στο… ράλι του πρωταθλήματος. Κάποια δηλαδή σχεδόν στο τελικό στάδιο της καλοκαιρινής δουλειάς.

Άρεσε η εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο, εκεί όπου υπήρξε ρυθμός και μια τρόπον τινά… κανονικότητα σε αυτό το τεστ. Άρεσαν οι πολλοί δημιουργοί στην ίδια εντεκάδα, η διάθεση για μεγάλο ποσοστό κατοχής μπάλας και κυρίως η αίσθηση πως γρήγορα στις πρώτες μέρες «τακτικής» οι περισσότεροι πρόλαβαν να μπουν στην ίδια… σελίδα με τον προπονητή τους.

Έδειξαν να έχουν κίνητρο, να θέλουν να κερδίσουν μια ευκαιρία ακόμη και ποδοσφαιριστές που δύσκολα θα είναι εδώ σε μερικές εβδομάδες -όπως ο Ζοάο Καρβάλιο (σε… 8άρι)-. Και αυτό είναι μια πρώτη «νίκη» του προπονητή τους που φαίνεται να δίνει την εντύπωση σε όλους ότι ξεκινά να γράφει σε λευκό χαρτί.

Φυσικά και ο ίδιος περιμένει ενίσχυση, αλλά δεν παρέλειψε να εξηγήσει το αυτονόητο («Πρέπει να καταλάβουν οι παίκτες τις νέες ιδέες, θέλει χρόνο. Μιλάω μόνο για τους παίκτες που έχω μαζί μου, προσπαθούμε να χτίσουμε μια ομάδα με προσωπικότητα») υπενθυμίζοντας ότι στην περίπτωση του και οι παλιοί και οι νέοι στην ίδια αφετηρία θα σταθούν.

Πίσω στον Γιουσέφ Ελ Αραμπί και τον Κώστα Φορτούνη όμως: ο πρώτος 88 γκολ καριέρα στον Ολυμπιακό, ο δεύτερος 87 ασίστ (και 83 τέρματα!). Και αν ο Μαροκινός είναι 36 και του στοίχισε η περσινή κακή διαχείριση από τους προπονητές αλλά και τη μεταγραφή του Σεντρίκ Μπακαμπού που σύντομα εξελίχθηκε σε σημείο αναφορά; Ο Φόρτου είναι ακόμη 30 και πέρσι τέτοια εποχή ο Πέδρο Μαρτίνς τον είχε αφήσει στον Ρέντη βάζοντας τον ουσιαστικά σε τροχιά αποχώρησης από το club.

Ο Μαρτίνεθ πήγε στην Αυστρία με έναν επιθετικό και όπως φαίνεται (με όσα γράφονται για τον Βιθέντε Ιμπόρα και τον Κίνι) δεν σκοπεύει να ανοίξει την αυλαία των μεταγραφών από τη θέση του φορ. Την ίδια στιγμή από την πρώτη και όλας προπόνηση με «τακτική» στον Ρέντη τοποθέτησε τον Κώστα Φορτούνη στη θέση του, στο «10». Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Στον πραγματικό χώρο δράσης του. Δύο ξεκάθαρα μηνύματα από εκείνα που αν μη τι άλλο δημιουργούν άλλον αέρα σε σημαντικούς ποδοσφαιριστές. Με χαρακτήρα, προσωπικότητα, και με ένα… ράφι τρόπαια στο σαλόνι τους.

Προφανώς θα πάρει σέντερ φορ ο Ολυμπιακός, μπορεί μάλιστα και δύο. Σήμερα όμως έχει τον Ελ Αραμπί. Και αυτός στα 36 του δεν είναι ότι πέτυχε δυο γκολ σε ένα φιλικό. Είναι ότι έπαιζε του Ελ Αραμπί που η εντεκάδα ξεκινούσε από εκείνον…