Και τώρα άρχισαν τα όργανα. Καμία απολύτως μομφή από μέρους μου για την επιλογή του Κώστα Σλούκα να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Χώρισε με τον Ολυμπιακό και εξέτασε τις επιλογές του.

Επαγγελματίας είναι. Τα ζύγισε και έκανε το σωστό για τον ίδιο και την οικογένειά του. Πήρε την καλύτερη (κολοσσιαία για την ακρίβεια) οικονομική προσφορά, δεν φεύγει από την Ελλάδα, ακολουθεί την ανάποδη διαδρομή Σπανούλη για να αναγεννήσει τον Παναθηναϊκό και να πάει μαζί του σε Φάιναλ Φορ μετά από πολυετή απουσία των πράσινων, επιχειρώντας ταυτόχρονα την επιστροφή στην κορυφή της Ελλάδας μετά από δυο χρόνια. Έξτρα μπόνους: Διεκδικεί μια ηχηρή απάντηση στον κόουτς Μπαρτζώκα.

Όλα αυτά με τη δική του (υποθέτω, αλλά η υπόθεσή μου δεν πρέπει να απέχει πολύ από την πραγματικότητα) λογική. Είναι επαγγελματίας και με βάση τα «θέλω» του επέλεξε τον καλύτερο προορισμό για εκείνον και την οικογένειά του. Δεδομένα ,εάν οι στόχοι επιτευχθούν, η τροπαιοθήκη του Σλούκα με τρεις διαφορετικές ομάδες δεν θα έχει προηγούμενο. Δεδομένα επίσης, έκανε το καλύτερο τελευταίο συμβόλαιο που θα μπορούσε να κάνει.

Σε επίπεδο ομάδων η μεταγραφή αυτή (σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες τελειωμένες και τις επερχόμενες σχεδιασμένες) θεωρητικά ανατρέπει τα δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός γίνεται πανευρωπαϊκά πανίσχυρος, αν βάλει και δυο πινελιές, μια στα φόργουορντ και μια στο «5». Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σήμερα έκανε πράξη την υπόσχεση της μέχρι τέλους ολικής επαναφοράς. Ο Ολυμπιακός πια είναι υποχρεωμένος να απαντήσει με κάτι μεγάλο. Μίροτιτς συν κάτι ακόμα που θα γεμίσει το κενό στα γκαρντ, με δεδομένο ότι ο Ντόρσι μάλλον μένει Κωνσταντινούπολη.

Δεν αλλάζω ούτε λέξη από το προηγούμενο σημείωμά μου, αλλά έτερον εκάτερον. Είναι η μεταγραφή της δεκαετίας (σε επίπεδο εντυπώσεων) και δημιουργεί νέες ισορροπίες. Αρχικώς, είναι πλέον βέβαιο ότι πήραμε πίσω το κορυφαίο ντέρμπι της Ευρώπης με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όπως είναι απολύτως σίγουρο ότι η τοξικότητα θα… «ταβανιάσει» (εντός και εκτός παρκέ) και όχι μόνο -φυσικά- για τον παίκτη. Είναι ,όμως, πελώριο λάθος αυτό που στα σίγουρα θα γίνει με όσα θα ακούει και θα διαβάζει (κυρίως στο βασίλειο της τοξικότητας, στα social media) ο Σλούκας. Ήταν ελεύθερος και πήρε μια απόφαση.

Το λάθος του ήταν και πάλι ο τρόπος του χωρισμού και φυσικά όσα απαιτούσε από τον προπονητή της ομάδας, που οφείλει να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος. Αναρωτιέμαι θα έχει τις ίδιες απαιτήσεις από τον Αταμάν; Έχει θέσει θέμα χρόνου συμμετοχής και ρόλου με απαράβατους όρους; Κι αν ναι, ο προπονητής το δέχθηκε για να κάνει δικό του τον πιο περιζήτητο γκαρντ της Ευρώπης; Δεν το πιστεύω. Εάν πάντως συμβαίνει, το λάθος της αποδοχής των όποιων αγωνιστικών όρων θα φανεί στο παρκέ. Το να συμπίπτουν -αρχικώς- τα σχέδια του προπονητή με τα «θέλω» του παίκτη είναι εξαιρετικά πιθανό. Αλλά αν το αρχικό πλάνο δεν βγει στον Αταμάν, τι θα γίνει; Θα του «απαγορεύσει» ο Σλούκας (και ο κάθε Σλούκας) να τροποποιήσει το παιχνίδι και να το μεταφέρει σε κάποιον άλλον; Ή θα θέσει δίλημμα «αυτός ή εγώ» στο τέλος της χρονιάς.

Τιποτέ από όλα αυτά δεν έγινε και φυσικά δεν θα συμβεί. Ο Σλούκας απλώς ήθελε στον Ολυμπιακό τον ρόλο του Σπανούλη (για τον οποίον αναχώρησε και την πρώτη φορά προς Τουρκία) και τώρα τον (στη λογική του, όσο μπορεί να την διαβάσει κάποιος απ’ έξω) βρίσκει σημειολογικά, ακολουθώντας αντίθετη διαδρομή. Βρήκε περισσότερα λεφτά (για την ακρίβεια η μπάνκα τινάχθηκε στον αέρα) και όλα έγιναν εύκολα και λογικά. Τα παράλογα είχαν προηγηθεί όλη τη σεζόν και κυρίως στο φινάλε της.

Στο τέλος της ημέρας είναι όλοι κερδισμένοι. Κυρίως ο ίδιος ο παίκτης, καθώς η μετοχή του καθίσταται κυρίαρχη του μπασκετικού χρηματιστηριακού στερεώματος και φυσικά ο Παναθηναϊκός που είναι (επί χάρτου) πανίσχυρος. Ο Ολυμπιακός από την άλλη δεν θα μπορούσε να αντέξει την κορύφωση της αντιπαράθεσης Μπαρτζώκα-Σλούκα. Σε κανονικούς οργανισμούς ο προπονητής δεν φεύγει ποτέ. Εάν σε αυτήν την παντελώς λαθεμένη αντιπαράθεση η διοίκηση πάρει το μέρος του παίκτη, διέλυσε την ομάδα. Το τι Ολυμπιακό θα δούμε, θα φανεί από την κατάληξη της υπόθεσης Μίροτιτς και της αναζήτησης στην αγορά των γκαρντ. Εάν τα κενά δεν καλυφθούν με ισοϋψείς, ο Μπαρτζώκας θα χρεωθεί τα πάντα και αυτό είναι κρίμα κι άδικο. Και σε αυτήν την γκιλοτίνα τον οδήγησε ο Σλούκας , που η διαδρομή αποδεικνύει ότι για να «πειθαρχήσει» με την καρδιά του, ο προπονητής δεν πρέπει να είναι Έλληνας. Αν δεν με απατά η μνήμη μου. Που δεν με απατά…

Αυτός είναι, όμως, ο Σλούκας. Με τα πάρα πολύ καλά του και τα πολύ στραβά του. Όπως όλοι μας. Σε κάποιους τομείς αξίζουμε τον υπερθετικό βαθμό, σε κάποιους άλλους απλώς ένα υποκοριστικό.  Έκανε λάθος με όσα πρόταξε στη διαπραγμάτευση ανανέωσης και όσα έκανε μέσα στη σεζόν με τον Μπαρτζώκα, έκανε πολύ καλά για τον ίδιο που πήρε την προσφορά του Παναθηναϊκού. Όλα τα υπόλοιπα σχόλια είναι απλώς (κατανοητά) «οπαδικά» ή (λογικές ως έναν βαθμό) «αγιογραφίες».

Εν κατακλείδι: Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε. Άρα και το κορυφαίο ντέρμπι της Ευρώπης θα είναι ξανά το ελληνικό. Επομένως, το μπάσκετ μας επέστρεψε. Από το Μάιο, άλλωστε, το μπάσκετ είναι πρώτο θέμα, για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Κρίμα μόνο που -λογικά- δεν θα μπορούμε να πούμε το ίδι στην περίπτωση της εθνικής ομάδας. Μακάρι να βγω ψεύτης…

Υ.Γ (1): Όπως πολύ σωστά μάντεψε ο Τσώχος τρεις ώρες πριν γίνει, η ανακοίνωση της απόκτησης του Σλούκα έγινε με γραφή εποχής του τεράστιου Παύλου Γιαννακόπουλου:  «Ανακοινώνει την απόκτηση του αθλητή Κώστα Σλούκα». Έτσι είχε ανακοινώσει και τον Ντομινίκ (όχι δεν συγκρίνω) …  Έτσι, σηματοδοτείται η έμπρακτη βούληση επιστροφής στις εποχές της αυτοκρατορίας.

Υ.Γ. (2): Εξακολουθώ να θεωρώ κάθε σύγκριση με τον Σπανούλη πλήρως αβάσιμη.

Headlines