Μαρίνα Σάττι στο in: «Δεν πιστεύω στο ‘δεν γίνεται’, για μένα όλα είναι εφικτά»

Γνωρίσαμε τη Μαρίνα Σάττι με την μεγάλη επιτυχία που έκανε η διασκευή που έκανε στις «Κούπες» και από τότε παρακολουθούμε την πορεία της με μεγάλο ενδιαφέρον.

Χωρίς να μπορεί κάποιος να τις βάλει ταμπέλες καθώς συνεχώς πειραματίζεται και βάζει την ταυτότητά της σε όλες τις δουλειές της η Μαρίνα Σάττι πάντα εντυπωσιάζει.

Την Δευτέρα 10 Ιουλίου στη σκηνή της Τεχνόπολης θα παρουσιάσει το δίσκο «YENNA» αλλά και το νέο της τραγούδι «TUCUTUM». Μετά τα αρκετά εσωτερικά και αυτοβιογραφικά τραγούδια του δίσκου η Μαρίνα έρχεται με ένα διασκεδαστικό κομμάτι για να σατιρίσει την τραπ και να ραπάρει για πρώτη φορά. Τραγουδάει, χορεύει, ρίχνει γαρύφαλλα και μας συστήνει τον δικό της κόσμο. Έναν κόσμο που έχει από όλα. Και Αθήνα και Κρήτη και Σουδάν και Αμερική. Όπως ακριβώς και η ζωή της.

Η Μαρίνα Σάττι με τρομερή διάθεση και κέφι μιλάει στο in για τα πρώτα χρόνια στη μουσική που τη ζόρισαν αλλά και τα όνειρά της για το μέλλον.

Σε λίγες μέρες θα ανέβεις στη σκηνή της Τεχνόπολης για την μεγάλη σου συναυλία. Σε τι φάση σε βρίσκουμε;

Το διάστημα μέχρι να βγει ο δίσκος ήταν πολύ ζόρικο. Πρωτόγνωρο για  εμένα, αλλά τώρα είναι φανταστικά. Τώρα γουστάρω πολύ και όλα πάνε καλά. Παλιότερα σε κάθε πρότζεκτ ένιωθα ότι «καταστρεφόμουν» ψυχολογικά.

Γιατί βίωνες τόσο πίεση;

Εγώ ήξερα από μουσική. Δεν έχει καμία σχέση αυτό με ξαφνικά να γίνομαι εγώ η δουλειά. Να γίνομαι εγώ αυτή που προσκαλώ και φτιάχνω ομάδα, να ξέρω σε ποιον συνεργάτη θα πάω, τι θα του ζητήσω, πώς θα το διαχειριστώ. Εγώ στην αρχή τα έκανα όλα μόνη μου και αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Αμφέβαλα συνέχεια για τον εαυτό μου. Δεν ήξερα τη δουλειά. Τώρα υπάρχουν άτομα που με βοηθάνε. Είναι πολύ δημιουργικό και ευχάριστο. Δεν είναι μόνο αγωνία και ερωτηματικά.

Τι θα δούμε στο live στην Τεχνόπολη;

Θα παρουσιάσω τα τραγούδια από τον δίσκο «ΥΕΝΝΑ» που κυκλοφόρησε πέρυσι. Και μαζί το τελευταίο μου τραγούδι «TUCUTUM» που βγήκε πριν από λίγες μέρες. Είναι πολύ fun σε αντίθεση με τη «ΥΕΝΝΑ». Το live θα συνδυάζει αυτούς τους δύο κόσμους. Τον βιωματικό κόσμο του δίσκου και τη νέα φάση που έχω μπει με το «TUCUTUM». Αυτό θα συμβεί στην Τεχνόπολη.

Αυτοί οι δύο κόσμοι είσαι εσύ;

Είμαι εγώ και πάντα ήμουν. Απλώς τώρα το έχω εκφράσει και το έχω συστήσει στον κόσμο. Εξ’ αρχής σε όλο αυτό το ταξίδι το ζητούμενο ήταν να καταλάβω ποια είμαι μέσα από αυτή τη δημιουργική διαδικασία. Πολλές φορές πιο πολλά καταλάβαινα τον εαυτό μου στο στούντιο παρά στο ντιβάνι του ψυχολόγου. Για αυτό και ο τίτλος «ΥΕΝΝΑ». Στα 2-3 χρόνια που  ετοίμαζα τον δίσκο είχα χρόνο να δω τον εαυτό μου και να αποδεχτώ τις πτυχές του. Είμαι και το «Σπίρτο και Βενζίνη» αλλά και το «Νανούρισμα». Προσέγγισα τον Σωκράτη Μάλαμα να γράψει στίχους. Ήταν για μένα πολύ σημαντικό να βρω το κουράγιο να βάλω το ένα τραγούδι δίπλα στο άλλο. Να βάλω όλα τα κομμάτια της εικόνας μαζί.

Μοιάζει να το απολαμβάνεις πολύ;

Καιρός δεν ήταν; Μακάρι να το είχα καταλάβει νωρίτερα αλλά έγινε πολύ απότομα όλο αυτό. Δεν είχα καν το χρόνο να μάθω τίποτα. Ξαφνικά βρέθηκα μπροστά σε ένα βουνό και δεν είχα και κάποιον να με βοηθήσει. Το κατάλαβα στην πράξη και μέσα από τα λάθη. Άλλο το ξέρω μουσική, είμαι μουσικός, ασχολούμαι με τις τέχνες και άλλο αυτό το πράγμα. Είναι άλλο το έχω ένα χόμπι και πάθος να βγάζω ας πούμε κρασί και άλλο ξαφνικά πρέπει να μπορώ αυτό το πράγμα να το κάνω συνέχεια, με συνέπεια και συχνότητα.

Πώς γίνεται να είμαι σε περιοδεία και ταυτόχρονα να είμαι και στο στούντιο και να ετοιμάζω και κάτι άλλο; Πάλευα να είμαι συνεπής επειδή τα έκανα όλα μόνη μου. Το μυστικό όπως πάντα σε όλα τα πράγματα στη ζωή είναι οι άνθρωποι και η εμπιστοσύνη. Όχι μόνο στους ανθρώπους και στον εαυτό σου.

Πώς λειτουργεί το μουσικό σύνολο Chores;

Είμαι πολύ χαρούμενη να βλέπω τις κοπέλες από τις Κόρες να προοδεύουν. Είναι πολύ σημαντικό πώς έχουμε μαζευτεί 200 γυναίκες που έχουν πάθος για μουσική και τραγούδι. Ή έχουν την ανάγκη να βρεθούν σε μια κοινότητα με ανθρώπους που έχουν την ίδια αισθητική. Το πιο σημαντικό είναι αυτό. Έχει γίνει ένας πυρήνας που έχει προσελκύσει ανθρώπους που έχουν κοινά. Εμείς δεν κάνουμε ακροάσεις, δεν προσκαλούμε κόσμο. Έχει πάει όλο αυτό από στόμα σε στόμα. Το λέει η μία κοπέλα στην άλλη. Ή το βλέπουν στο ίντερνετ και νιώθουν ότι ταυτίζονται και έτσι έρχονται. Αυτό πιστεύω ότι είναι και το πιο σωστό φίλτρο. Ότι κάποιος μας προσεγγίζει από μόνος του. Βλέπει κάτι που γουστάρει και βρίσκει το θάρρος να μας προσεγγίσει.

Βοήθησαν οι Chores στην προσωπική σου πορεία;

Πολλές φορές. Επειδή είχα πιεστεί με το δικό μου κομμάτι πάντα οι Chores λειτουργούσαν σαν κάθαρση. Κάτι που με ισορροπούσε και με έφτιαχνε. Για όσο καιρό μπορεί να μην ήταν fun όλο αυτό τα κορίτσια με κρατούσαν σε μια ισορροπία. Από τις συνεργασίες στο φωνητικό σύνολο σκέφτηκα ότι πρέπει να βρω ανθρώπους να βοηθήσουν και στα δικά μου πρότζεκτ.

Έχεις ζήσει στην Αθήνα και στην Κρήτη και έχεις περάσει πολλά από τα καλοκαίρια σου στο Σουδάν. Όλες αυτές οι εικόνες βγαίνουν και στην μουσική σου;

Βγαίνουν πρώτα σε αυτό που είμαι και μετά στη μουσική μου. Μερικές φορές βέβαια γίνεται και ανάποδα. Πρώτα κάνω κάτι στη μουσική και μετά το συνειδητοποιώ. Το να βάλω το «Άδειοι δρόμοι» στο δίσκο ήταν για μένα πολύ τολμηρό. Αναρωτιόμουν αν μπορώ να βάλω ένα τέτοιο τσιφτετέλι. Μέσα όμως το ήθελα. Μέσα από τη μουσική αποδέχτηκε και αυτή την πλευρά του εαυτού μου.

Σίγουρα όλες αυτές οι εικόνες έχουν γράψει μέσα μου. Η Κρήτη αλλά και το Σουδάν που πήγαινα κάθε καλοκαίρι 1-1,5 μήνα. Τα πρώτα χρόνια πήγαινα σε ένα αμερικάνικο σχολείο στην Αθήνα και όλοι οι συμμαθητές μου ήταν από διάφορα μέρη. Μεγάλωσα με αυτή την κανονικότητα και τη μίξη γύρω μου. Μετά πώς γίνεται να τιθασεύω τον εαυτό μου; Εγώ τα θεωρώ όλα εφικτά και ότι όλα μπορούν να συμβούν και να μπλεχτούν. Δεν πιστεύω στο δεν γίνεται, στο δεν μπορεί, στο έτσι γίνονται τα πράγματα. Εγώ θα σας πω πώς γίνονται τα πράγματα και οι συνομήλικοί μου.