Η Γαλλία δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να κοιμηθεί ήσυχη.

Θα τρέμει την ώρα που ο θυμός των πολιτών της, των νέων… μη γνήσιων Γάλλων της, που οργανώνονται εύκολα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,  θα βάλει και πάλι φωτιά στους δρόμους της προκαλώντας ανθρώπινες απώλειες, οικονομική καταστροφή, κοινωνικές αναταραχές.

Όποια κι αν θα είναι η επόμενη αφορμή, ένας ακόμα αστυνομικός με υπερβάλλοντα ζήλο στην άσκηση των καθηκόντων του ή μια κυβερνητική μεταρρύθμιση που πλήττει απευθείας και αποκλειστικά τα χαμηλότερα εισοδήματα, η αδυναμία αντιμετώπισης των αιτιών του πραγματικού προβλήματος, δηλαδή της πάλης των τάξεων, που συρρίκνωσε τον Εμανουέλ Μακρόν και μεγεθύνει την Μαρίν Λεπέν, γράφουν τρομερά και φοβερά σενάρια για το μέλλον της γαλλικής δημοκρατίας.

Με τους αναλυτές να έχουν γυρίσει ήδη την κλεψύδρα ανάποδα για την επόμενη κρίση και την κυβέρνηση να σχεδιάζει με ορίζοντα μόλις την Ημέρα της Βαστίλης την ερχόμενη Παρασκευή,απαγορεύοντας την πώληση, την κατοχή και τη μεταφορά πυροτεχνημάτων τι πιστεύουν, τι φοβούνται και τι ελπίζουν οι ίδιοι οι Γάλλοι πολίτες;

Κάμερες ασφαλείας παντού

«Μείναμε σπίτι όλη την εβδομάδα και ακόμη και σήμερα δεν βγαίνουμε έξω μετά τις 6 το απόγευμα», λέει στον Guardian η 37χρονη Μπεατρίς, την οποία τα τελευταία επεισόδια μετά τον θάνατο του 17χρονου Νοέλ από 38χρονο αστυνομικό οδήγησαν να μετατρέψει τον χώρο της σε φρούριο με αστυνομικές κάμερες σε κάθε γωνιά του.

«Στην πραγματικότητα απλά μετράμε αντίστροφα μέχρι πότε θα ξεκινήσει και πάλι το κακό, γιατί για την ώρα δεν φαίνεται να έχει τελειώσει τίποτα», προσθέτει η ίδια, εκτιμώντας ότι η γαλλική κοινωνία είναι βαθιά διχασμένη.

Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι απέναντι στον έναν στους πέντε νέους, ηλικίας 18-24 ετών που δηλώνουν ότι δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στην αστυνομία, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Ifor, στέκονται όλοι όσοι ανταποκρίθηκαν στην αμφιλεγόμενη δημοπρασία για τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ του αστυνομικού που πυροβόλησε θανάσιμα το αλγερινής καταγωγής θύμα που μέχρι αυτή την ώρα έχουν φτάσει τα 1.6 εκατομμύρια ευρώ.

«Υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια και συνεχής εχθρότητα στις περιοχές που ζουν οι Γάλλοι διαφορετικής φυλετικής και εθνοτικής καταγωγής – βαθιά αντικοινωνική συμπεριφορά. Οι φίλοι μου που ψηφίζουν τον (ηγέτη της αριστεράς) Ζαν Λυκ Μελανσόν λένε ότι υπάρχει δομική ανισότητα στη Γαλλία και ότι αυτή η [δολοφονία] ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι», συνεχίζει η Μπεατρίς, που κατά τη γνώμη της το ατυχές συμβάν προκάλεσε δυσανάλογη αντίδραση, την οποία πυροδότησαν και ακροδεξιά στοιχεία.

Δικαιοσύνη δύο ταχυτήτων

Ο Τιμπόντ, επίσης 37 ετών, καθηγητής σε σχολείο του Στρασβούργου, παρότι έχει αντικρουόμενα αισθήματα όσον αφορά τις διαδηλώσεις και την εξέλιξη τους, στέκεται στο πλευρό των νέων που έχουν το δίκιο με το μέρος τους.

«Δεν δικαιολογώ τη βία και τη θεωρώ αντιπαραγωγική, επειδή γυρίζει μπούμερανγκ στους διαδηλωτές τις κοινότητες τους. Αλλά καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί οι άνθρωποι από αυτές τις γειτονιές, ιδιαίτερα οι νεότεροι ανάμεσα τους, είναι τόσο οργισμένοι. Η εμπιστοσύνη έχει χαθεί και η κατάσταση έχει χειροτερεύσει τα τελευταία χρόνια», εξηγεί ο ίδιος.

«Όταν τους διδάσκω για τη δικαιοσύνη, ακούω τη δυσπιστία τους», λέει ο Τιμπόντ, οι περισσότεροι μαθητές του οποίου είναι απόγονοι μεταναστών ή μετανάστες οι ίδιοι.. «Δεν πιστεύουν στη γαλλική δικαιοσύνη πια. Θεωρούν ότι είναι δύο ταχυτήτων: πολύ αργή και επιεικής για τους πλούσιους και δυνατούς, γρήγορη και σκληρή για τους φτωχούς και όχι αρκετά Γάλλους αυτής της χώρας», συμπληρώνει, εκτιμώντας ότι η βία γι’ αυτά τα άτομα αποτελεί τον μόνο τρόπο ισότιμης απονομής της.

«Ένα παιδί πέθανε. Η αστυνομία δολοφονεί, οι αστυνομικοί είναι ρατσιστές και οι πολιτικοί δεν το αναγνωρίζουν αυτό. Οι Γάλλοι είναι θυμωμένοι και έχουν κάθε δικαίωμα και λόγο να παραμείνουν θυμωμένοι», συνοψίζει τα γεγονότα που έφεραν και πάλι τα πάνω κάτω στη Γαλλία, δημοσιοποιώντας τις τεράστιες ρωγμές στο εσωτερικό της, η 19χρονη Λουσί, φοιτήτρια πολιτικών επιστημών.

Headlines