Γιατί δεν μιλάει κανείς στα παιδιά για την κλιματική κρίση;

Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι εδώ, αλλά κατά κάποιο τρόπο τα καλοκαίρια πλέον έχουν χάσει την αθωότητά τους.

Για του λόγου το αληθές, το γεγονός πως η ανθρωπότητα μόλις βίωσε τις τέσσερις πιο ζεστές μέρες που έχουν καταγραφεί ποτέ και οι επιστήμονες λένε ότι το 2023 είναι πιο κοντά από ποτέ στο να βρεθεί στην πρώτη θέση της λίστας με τις θερμότερες χρονιές που έχουν καταγραφεί στον πλανήτη μας.

Επιπλέον, οι δεκάδες συνεχιζόμενες πυρκαγιές στον Καναδά μάς αναγκάζουν να αποδεχτούμε ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι πλέον μια αόρατη απειλή.

Μπορούμε να το δούμε, να το μυρίσουμε, να το νιώσουμε.

Με βάση όλα τα παραπάνω, μία πρόσφατη δημοσκόπηση της NPR/Ipsos έδειξε πως γονείς και δάσκαλοι επιθυμούν πλέον όλο και περισσότερο να μαθαίνουν τα παιδιά για την κλιματική αλλαγή, ωστόσο η ίδια δημοσκόπηση επιβεβαιώνει την παντελή έλλειψη εκπαίδευσης για το κλίμα στα σχολεία.

Γιατί συμβαίνει αυτό όμως; Τι φταίει;

Η κλιματική αλλαγή πρόκειται να επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή τους. Έχουν το δικαίωμα να ξέρουν πού πάμε. Η γνώση του τι συμβαίνει τώρα δεν θα τους βοηθήσει μόνο στο να δουν το μέλλον τους αλλά και στο να μάθουν πώς θα επιβιώσουν και στο τι να κάνουν ώστε να μην επιβαρύνουν το πρόβλημα.

Και η εκπαίδευση δεν θα πρέπει να περιοριστεί μονάχα στο επιστημονικό κομμάτι.

«Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν περισσότερα από το γιατί συμβαίνει. Χρειάζονται επίσης τις γνώσεις και τις δεξιότητες για να το αντιμετωπίσουν. Όλοι οι κλάδοι καλούνται να βοηθήσουν τους μαθητές να προετοιμαστούν για αυτό που θα ακολουθήσει» σχολιάζει η Sabine von Mering στο άρθρο της στο wbur.org.

Η απουσία αναφορών στα πανεπιστημιακά συγγράμματα

Είναι κάπως πιο ανησυχητικό ότι η Μασαχουσέτη δεν αποτελεί εξαίρεση.

«Η Μασαχουσέτη, ένα κέντρο επιστήμης και βιοτεχνολογίας, κατατάχθηκε πολύ χαμηλά σε μια μελέτη για την πολιτική προγράμματος σπουδών για την κλιματική αλλαγή» ανέφερε η Renee Cho, συγγραφέας και συνεργάτης στο Columbia Climate School.

H Cho επισήμανε την πρόσφατη μελέτη των Rabiya Arif Ansari και Jennifer M. Landin για 57 κολεγιακά βιβλία βιολογίας που εκδόθηκαν μεταξύ 1970 και 2019. Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι η αναφορά στην κλιματική αλλαγή είχε πράγματι μειωθεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Όπως και η εστίαση στις λύσεις της κρίσης.

Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, που οι μαθητές νιώθουν απροετοίμαστοι.

Η Μέγκαν Ο’Ντόνελ, απόφοιτος Λυκείου του Wayland (WHS), αφιέρωσε μία εργασία της στην έρευνα για το τι διδάσκουν οι δάσκαλοι στο σχολείο της σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Τα αποτελέσματά της δείχνουν ξεκάθαρα ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.

Αν ένας μαθητής δεν εγγραφεί σε κάποιο μάθημα σχετικό με τη χημεία, φαίνεται ότι δεν θα συναντήσει καμία πληροφορία σχετικά με το κλίμα κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών του Λυκείου.

Αν τύχει να είναι εγγεγραμμένος σε μια ξένη γλώσσα, μπορεί να μιλήσει για το θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη στα γαλλικά ή στα ισπανικά. Εάν έχει έναν αφοσιωμένο καθηγητή Αγγλικών, θα διαβάσουν σχετικά με το κλίμα στο μάθημα των Αγγλικών. Μέχρι εκεί.

Οι μαθητές του WHS ρωτήθηκαν κατά πόσο ανησυχούν για την κλιματική αλλαγή, εάν έχουν παρακολουθήσει κάποιο μάθημα σχετικά με αυτήν και τι θα ήθελαν να είχαν μάθει.

Από τους 38 μαθητές που απάντησαν, η μεγάλη πλειονότητα (71%) δήλωσε ότι ανησυχεί ή ανησυχεί πολύ και περίπου το 66% δήλωσε ότι δεν έχει βρεθεί σε τμήμα που να συζητηθεί το θέμα.

«Εάν τα πράγματα είναι έτσι, τότε γιατί δεν μας μιλάνε;»

Το θλιβερό και συνάμα ευτυχές είναι πως υπάρχουν αρκετοί και καλοί πόροι που μπορούν οι εκπαιδευτικοί να χρησιμοποιήσουν για να γίνει μία σωστή ενημέρωση γύρω από την κλιματική κρίση.

Και τα πανεπιστήμια έχουν αρχίσει να δρούν. Για παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Brandeis στη Μασαχουσέτη έχει ένα προσχολικό πρόγραμμα για νέους που ενδιαφέρονται για την κλιματική επιστήμη και τον ακτιβισμό, και παράλληλα έχει ξεκινήσει να προσφέρει τα τελευταία δύο χρόνια ένα δευτερεύον πρόγραμμα σπουδών στο Climate Justice, Science and Society.

Την ίδια ώρα, το κολέγιο Emerson επίσης στη Μασχουσέτη ξεκίνησε την άνοιξη μια πρωτοβουλία για την κλιματική δικαιοσύνη.

Πρόσφατα, ορισμένες πολιτείες σημείωσαν πρόοδο: το Νιου Τζέρσεϊ ήταν η πρώτη πολιτεία που απαίτησε εκπαίδευση για το κλίμα και το Κονέκτικατ θα ακολουθήσει το επόμενο έτος.

Τι λένε οι εκπαιδευτικοί

Πολλοί δάσκαλοι λένε ότι δεν είναι σε θέση να εντάξουν την κλιματική εκπαίδευση στο πρόγραμμα σπουδών, λόγω της τυποποιημένης μορφής εξετάσεων.

Η πλειοψηφία των γονέων συμφωνεί ότι η κλιματική παιδεία πρέπει να είναι προτεραιότητα.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως η παιδεία ξεκινά μέσα από την οικογένεια. Οπότε αυτό το καλοκαίρι ας μιλήσουμε στα παιδιά μας για την κλιματική αλλαγή.

Τους το χρωστάμε.